Uppskrift útrásarvíkinganna

Ég velti fyrir mér hvort þeir sem ráða för í fjárfestingasjóði lífeyrissjóðanna séu þeir kjánar sem útlit er fyrir, eða hvort þeir treysti á að eigendur lífeyrissjóðanna séu kjánar. Ekki er gott að segja hvort er, en fram til þessa hafa stjórnendur fjárfestingasjóðsins hagað sér af líku ábyrgðarleysi og olli hinu gífurlega tapi lífeyrissjóðanna í bankahruninu.

fjárfestingin í Icelander var álíka vitlaus og þegar Hannes Smárason fjárfesti í Bandaríska flugfélaginu sem rambaði á barmi hruns. Vonlítið er að fjárfesting í Icelander skapi raunverulega arðsemi við þá harðnandi samkeppni sem fyrirsjáanleg er á flugmarkaði. Ég lít svo á að sú fjárfesting sé þegar töpuð.

Vitleysan nú, við kaup á Vestía, er nákvæmlega sama og útrásarvíkingarnir notuðu. Sagt er að fjárfestignasjóðurinn kaupi Vestia af Landsbankanum fyrir 18 - 20 milljarða, en á móti kaupi Landsbankinn hlut í fjárfestignasjóðnum fyrir 18 milljarða. Halda stjórnendur fjárfestingasjóðsins að eigendur lífeyrissjóðanna séu svo mikil fífl að þeir sjái ekki hvaða leikfléttu er verið að gera þarna?

Flest hugsandi fólk sá að Landsbankinn var kominn í blindgötu með þetta mörg yfirskuldsett þjónustufyrirtæki, í rekstrarumhverfi þar sem lítil veltuaukning er í sjónmáli. Bankinn á yfir höfði sér gífurlegt tap vegna gengistryggðu lánanna. Samhliða fyrirsjáanlegum afskriftum vega gengislánanna er bankinn kominn með alltof mikið eignasafn í vonlitlum fyrirtækjum í eignarhaldsfélaginu Vestía. Ef Landsbankinn hefði ekki losnað við Vestía af sínu nafni, hefði hann líklega fljótlega tapað starfsleyfinu.

Eini mögulegi bjargvættur Landsbankans um þessar mundir var fjárfestignasjóðurinn, sem einn hafði getu til að spila leikfléttuna sem sett var upp, vegna þess svigrúms sem fjárfestingasjóðurinn hafði til kaupa á hlutafé. Að nafninu til er sagt að fjárfestignasjóðurinn greiði Landsbankanum 18 milljarða króna fyrir Vestía. Á móti kemur að Landsbankinn kaupir aftur 30% hlut í fjárfestingasjóðnum fyrir 18 milljarða króna.

Fjármunahreyfing þessara viðskipta er jöfn á báða bóga. Stóri díll Landsbankans í þessum viðskiptum er sá, að hann er laus við mikið safn vonlítilla fyrirtækja af sínu nafni, en fær í staðinn 30% eignarhlut í fjárfestingasjóði með góða eiginfjárstöðu og sterkan bakhjarl, þar sem lífeyrissjóðirnir eru.  Þar með leiðrétti Landsbankinn eiginfjárstöðu sína svo mikið að hann geti haldið starfsleyfinu.

Verða eigendur lífeyrissjóðanna nógu vitlausir til að láta enn á ný misnota sjóði sína með svona áberandi hætti???               

Lífeyrissjóðir rannsakaðir

Athugasemdir

[Rakel Sigurgeirsdóttir, 20.8.2010 kl. 23:13]

Takk fyrir þessi þörfu skrif. Það þarf svo sannarlega að fjalla meira um líferyrissjóðina en verið hefur. Mig langar til að nota tækifærið og benda á þessa undirskriftarsöfnun: http://kjosa.is/

[Júlíus Björnsson, 21.8.2010 kl. 02:11]

Íslenskir almennir lífeyrissjóðir skera sig úr hvað varðar áhættu fjárfestingar. Þegar þjóð er komin upp úr moldinni þá er 1,81 % fjölgun nóg til að viðhalda nánast skuldlausum þjóðartekjum og þá þarf varla meir en 2% raunávöxtun á ári.

Lífeyrissjóðir eiga alfarið að gera út á minnst 30 ára tímabili og greiðendur eiga að geta treyst því örugglega. 

Stjórnunarfrekjan hér í sjóðunum virðist ótakmörkuð.