Meira um svar Seðlabankans til Umboðsmanns Alþingis.

Sama kvöldið og svar Seðlabankans byrtist, gerði ég athugasemd við fyrsta lánaútreikning þeirra. Nú hef ég lesið yfir allar 13 bls. sem svarið er og verð að viðurkenna að áherslumerkingar eru svo miklar að meira en helmingur textans er merktur til athugasemda. Ég á þó ekki von á að ég setji það allt á netið, en ætla þó að drepa á nokkrum atriðum sem mér finnst skipta miklu máli.

Þar sem ég byrjaði á að gagnrýna lánareikning Seðlabankans, finnst mér kannski rétt að klára þann þátt málsins og líta einnig á útreikning þeirra á 5 ára láninu. Seðlabankinn er þar með sömu fullyrðingar og í fyrra dæminu, um 1 milljón í eins árs láni.

Neðst á bls. 8 er tafla sem þeir kalla "Aðferð 1" , sem sýnir  Greiðslu hvers gjalddaga vegna 5 ára lánsins. Ekki er mér ljóst hvers vegna Seðlabankinn setur þetta upp með öðrum hætti en almenningur þekkir, frá reiknivélum bankanna. Getur verið að það sé gert til að rugla fólk sem ekki setur sig mikið inn í svona útreikninga? Ég veit það ekki. Kannski er þetta bara hugsunarleysi.

"Aðferð 1" hjá Seðlabankanum er þeirra útfærsla, af að verðbætur séu lagðar á greiðslu vaxta og afborgunar en í viðbótardálk eru verðbætur sýndar.  Seðlabankinn gerir þau mistök þarna að reikna verðbætur á vexti þess gjalddaga sem til umfjöllunar er. Slík innheimta getur ekki átt rétt á sér, þar sem vextir yfirstandandi  vaxtatímabils eru ekki á gjalddaga fyrr en á gjalddaga afborgunarinnar.  Vextirnir verða því aldrei að skuld sem hægt sé að vaxtareikna.

Verðbótaþáttur, hefur til langs tíma verið hluti af vaxtafæti. Þ. e. að inni í öllum vaxtatölum er ákveðið hlutfall vaxtaupphæðar vegna verðbólgu. Kom þetta t. d. fram fyrir skömmu í Kastljósi, þar sem Vilhjálmur Bjarnason, lektor við Háskóla Íslands, og framkvæmdastjórni Félags fjárfesta, viðurkenndi að svo væri.  Það er því AFAR óheilbrigt að Seðlabankinn skuli setja fram útreikninga, þar sem vextir eru verðbættir eins og upphæð afborgunar af höfuðstól lánsins. Fyrir slíku geta ekki verið traustar lagaheimildir, auk þess sem það stangast á við heilbrigða skynsemi að vaxtareikna greiðslu, í 30 daga minnst, áður en komið er að gjalddaga.

Næst má víkja að því - snjóboltaferli - sem lesa má út úr vísitölumælinum okkar. Glögglega má lesa þetta upphleðsluferli út úr vísitölum þeirra fimm ára sem lánareikningur Seðlabankans nær yfir. Forsendurnar eru sagðar 10% verðbólga á ári í 5 ár, sem ætti að gera 50% verðbólgu. Ef ætlunin væri að láta 10% verðbólgu á fyrsta ári hlaða hækkunum hverri ofan á aðra, hefði átt að miða við jafnaðarverðbólgu upp á 71,6% yfir tímabilið, eða 14.32% á ári. Svona ferli skapst þegar ein vísitala er látin sækja breytileika sinn í vísitölu annarra uppgjörsþátta.

Í grundvallarþætti afkomugreiningar, eru "tekjuflokkur" og "kostnaðaraflokkur" á sitt hvorum skál vogarinnar. Tekjuflokkurinn stendur fyrir verðmæta- og eignasköpun og flokkast með EIGNAÞÁTTUM í afkomugreiningu.  Kostnaðarflokkar hins vegar tilheyra útgjaldaliðum, sem ýmist eru einnota eða byggja sig upp og geta orðið að eign að afloknu uppgjöri.

Ef raunveruleiki á að greinast í efnahagslífi einstaklings, fyrirtækis eða þjóðar, verða þessir tveir meginþættir efnahagslegs jafnvægir að vera fullkomlega aðskildir og án allra sjálfvirkra formúluáhrifa frá öðrum. Sé því ekki haldið þannig, heldur sé annar þátturinn látinn upphefjast út frá vexti hins, verður engin leið að greina raunverulegt afkomujafnvægi, eða raunvirði eignar, sem tekið hefur á sig "formúlustækkun" sem er algjörlega verðmætalaus, því að baki stækkunar eða vaxtar eignar, eru engin raunverðmæti; einungis verðmætalaus reikniformúla. 

Þetta vissu menn fyrri tíðar, þegar reynt var að  koma á "verðtryggingu" á grundvelli framfærslukostnaðar.  Þá voru engar tölvur og því erfiðara að svindla á uppsöfnunarliðum. Þess vegna voru menn fljótir að losa sig vafnema  verðtryggingarþáttinn, strax og ljóst var að verðbólga færi upp fyrir viðmiðunarmörk.

Nú eru hins vegar komnar tölvur og með þeirra hjálp er afar auðvelt að svindla á uppsöfnunarþáttum, þannig að eignaaukning virðist hafa orðið vegna hækkandi talna, þó að baki talnanna sé eingöngu reikniformúlur en engin raunverðmæti.

Það er með þeim hætti sem hér hefur verið lýst, sem Seðlabanki okkar vill reikna raunverðmætisaukningu á krónunni okkar. Forsendur útreikninganna eru í raun brot á alþjóðlegri reiknireglu og reikniskilavenju. Kannski er það ekki álitin nein nauðsyn, af hálfu Seðlabankans, að reikniþættir efnahagsumhverfis þjóðarinnar hvíli á viðurkenndri reiknireglu.  Getur verið að reiknimeistarar æðstu fjármálastofnunar þjóðarinnar séu svo flæktir í formúluleikfimi tölvukerfa, að þeir hafi tapað raunveruleikanum? Útreikningar þeirra gætu bent til þess. Lítum á dæmi:

 

											Á verðlagi hvers árs
	Ár		Höfuðstóll		Afborgun		Vextir		Greiðsla		Greiðsla		-Vísitala
	0		1.000.000										100,0
	1		800.000		200.000		50.000		250.000		275.000		110,0
	2		600.000		200.000		40.000		240.000		290.400		121,0
	3		400.000		200.000		30.000		230.000		306.130		133,1
	4		200.000		200.000		20.000		220.000		322.102		146,4
	5		0		200.000		10.000		210.000		338.207		161,1
			Alls		1.000.000		150.000		1.150.000		1.531.839		771,6

Hér höfum við töflu yfir lán þar sem verðbætur eru reiknaðar á bæði afborgun og vexti. Svona setur Seðlabankinn þetta upp fyrir Umboðsmann Alþingis. Lítum svo á aðra töflu, með sömu forsendum, þar sem farið er eftir lagafyrirmælum og heiðarleika. Reiknað er út frá nákvæmlega sama breytileika verðbólgu milli ára, eins og er í töflu Seðlabankans.

	Höfuðstóll		Afborgun		Vextir		Verðbætur		Greiðsla		Eftirstöðvar		----Vísitala
	1.000.000		200.000		50.000		20.000		270.000		800.000		10,00%
	800.000		200.000		40.000		42.000		282.000		600.000		21,00%
	600.000		200.000		30.000		66.200		296.200		400.000		33,10%
	400.000		200.000		20.000		92.800		312.800		200.000		46,40%
	200.000		200.000		10.000		122.200		332.200		0		61,10%
			1.000.000		150.000		343.200		1.493.200

Á þessum fimm greiðslum munar 38.639 krónum. En hver skildi svo raunveruleikinn vera.

Sá mismunur sem þarna kemur fram, felst í rangri aðferð Seðlabankans við útreiking verðbóta. Á seinni töflunni eru verðbætur reiknaðar samkvæmt eðlilegum breytileika viðmiðunar vísitölu. Sama breytileika og er i töflu Seðlabankans. Í töflu Seðlabankans reiknast verðbætur kr. 381.839, en í seinni töflunni eru verðbætur kr. 343.200. Mismunur kr. 38.639.

Seðlabankinn heldur því fram að enginn mismunur sé á þeirri aðferð að reikna verðbætur ofan á höfuðstól, eða að reikna verðbætur á greiðsluna hverju sinni.  Til sönnunnar á þessum staðhæfingum eru lagðir fram útreikningar út frá líkingaþætti framtíðar. EN, hvernig skildi raunveruleikinn líta út.

Á árinu 2000, tókum við hjónin húsnæðislán hjá íbúðalánasjóði að upphæð 6.420.000. Reglulega hefur verið greitt af þessu láni, auk þess sem höfuðstóll var greiddur niður um 2.000.000  króna.  Að lokinni júlígreiðslu nú í sumar, segir á greiðsluseðli að eftirstöðvar séu kr. 8.986.747.

Nú vill svo til að ég hef alla tíð fært þetta lán á greiðsluskrá, þar sem verðbætur hverju sinni væru reiknaðar á afborgun en ekki höfuðstól. Verðbætur hafa því ekki verið ágiskun, heldur notaðar þær vísitölur sem fram koma á greiðsluseðli hvers mánaðar á móti upphafs vísitölu lánsins. Sú greiðsluskrá sem þannig hefur verið haldin, segir að eftirstöðvar lánsins ættu að vera kr. 3.615.258.

Greiðsluseðill júlímánuðar, frá Íbúðalánasjóði hljóðaði upp á  kr. 40.598. Greiðsluskráin samkvæmt lögskipuðu aðferðinni við útreikning verðbóta, reiknar júlígreiðsluna kr. 35.147.

Í þessu tilfelli er um blákaldann raunveruleikann að ræða. Raunveruleika liðins tíma. Engin leið er því að skjóta sér fram hjá honum með ímynduðum forsenduþáttum. Raunveruleikinn er svona.

Svo mikið er af álitamálum í svörum Seðlabankans til Umboðsmanns, að ég hef ekki tíma að gera athugasemdir við það allt. En líklega koma einhver brot síðar.

 

Athugasemdir

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 6.9.2011 kl. 23:28]

 "Forsendurnar eru sagðar 10% verðbólga á ári í 5 ár, sem ætti að gera 50% verðbólgu. Ef ætlunin væri að láta 10% verðbólgu á fyrsta ári hlaða hækkunum hverri ofan á aðra, hefði átt að miða við jafnaðarverðbólgu upp á 71,6% yfir tímabilið, eða 14.32% á ári."

10% verðbólga á ári er ekki 50% verðbólga á fimm árum.  Það verður að margfalda verðbólguna eins og vextina.

Ef þú reiknar þér vexti á innlánsreikningum, þá margfaldarðu vextina.  Vegna þess að höfuðstóllinn hækkar. 

[Guðbjörn Jónsson, 7.9.2011 kl. 13:01]

Sæll Stefán og takk fyrir athugasemdina.  Það sem ég er að benda á þarna er megingalli á vísitölukerfunum okkar, sem er að þær skrúfa hver aðra upp, í stað þess að vera sjálfstæðar, hver í sínum greiningarflokki.

Þegar við í hagdeild Samvinnubankans vorum að gera spár um framvinduna, settum við fram okkar hugmynd um vísitölubreytingar yfir tímabilið og gáfum síðan upp heildarbreytingar tímabils og síðan meðaltals breytingar. 

Í dæminu sem þú vísar til er verðbótatímabilið ekki það sama og vaxtatímabilið.  Vaxtatímabilið er alla 5 mánuðina 30 daga (einn mánuður), en verðbótatímabilin eru 1. einn máuður, 2. tveir mánuðir, 3. þrír mánuðir, 4. fjórir mánuðir, 5. fimm mánuðir.

Verðbætur hvers tímabils greiðast frá lántökudegi til greiðsludags afborgunar. Verðbætur reiknast á afborgunina (eins og lögin segja fyrir um). Verðbótatímabil hverrar afborgunar verður þvi sléttur mismunur á vísitölu lántökudags og vísitölu greiðsludags afborgunar. Engin snjóboltastækkun er því í þessu eðlilega kerfi sem ætlað var með lagasetningunni 1979.

Hvað innlánsvextina varðar, þá eru þeir, í flestum tilfellum, reiknaðir einu sinni í mánuði, á 1. eða 21. degi mánaðar. En þeir leggjast ekki alltaf við höfuðstól strax. Þeir leggjast við höfuðstól á 6 eða 12 mánaða fresti, eftir ákvæðum innlánssamninga.

Mér sýnist því gagnrýni þín snúa að því að þér hafi yfirsést mismunurinn á mánaðarlegu tímabili vaxta er alltaf einn mánuður, en tímabil verðtryggingar er hverju sinni frá lántökudegi til greiðsludags. Þess vegna verður í raun ekki sú stígandi hækkun, frá mánuði til mánaðar, sem Seðlabankinn birti í útreikningum sínum.

 Það er vel skiljanlegt að fólki finnist þetta skrítið þar sem það er orðið svo inngróið í alla framreiknihugsun að nota ávinnsluna, frá mánuði til mánaðar. Það þarf tíma til að melta þetta svolítið. En lykillinn er að átta sig á að verðbótatímabil hvers gjalddaga er bara eitt, hvort sem um er að ræða einn mánuð, 12, 25, 100, eða frá fyrsta til síðasta gjalddaga.  

Þetta er kerfið sem var að baki lagaákvörðuninni árið 1966. Aðferðafræðin í lögunum er en í dag sú sama, þó Seðlabankinn hafi alla tíð farið aðra leið, sem hvergi var getið í lögum um verðtryggingu.

Með kveðju.  G.J. 

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 7.9.2011 kl. 14:26]

Guðbjörn, mér yfirsást ekki neitt.  Ertu að segja að 10% verðbólga á 5 árum sé 50%

[Guðbjörn Jónsson, 7.9.2011 kl. 15:07]

Sæll aftur Stefán.  Mér sýnist að þú kveikir ekki enn á því að verðbótaatmabilin eru ekki bara bara mánuður. verðbótatímabil hvers gjalddaga er frá lántökudegi til gjalddaga. Ef lánið er til 5 ára, væri síðasti gjalddagi með 5 ára verðbótatímabili.  Ef lánið væri til 25 ára, væri síðasti gjalddagi með verðbótatímabili frá lántökudegi til greiðsludags. 

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 7.9.2011 kl. 18:08]

Guðbjörn, það skiptir ekki máli hvað verðbótatímabilin eru löng.  Það skiptir í raun og veru engu máli ef þú notar réttar tölur við að reikna sem samsvara hækkunum á tímabilinu.  Þess vegna er ég að spyrja þig.   Ég spyr í þriðja sinn, er 10% verðbólga á fimm árum 50% verðbólga? 

[Guðbjörn Jónsson, 7.9.2011 kl. 22:43]

Elsku Stefán minn. Ég var búinn að læra að þekkja svona formúluhroka þegar þú varst enn með bleyju.   Þú veist eins vel og ég að þú ert að reyna að draga fram svör án efnislegra staðreynda.  Ég lagði fyrir þig útfærslu þess sem ég er að segja; útfærslu sem 12 ára barn skildi ágætlega.  Ég lái þér svo sem ekki þó þú skiljir þetta ekki. Það væri líklega nokkuð afrek eftir að hafa gleipt ranga aðferðarfræði í aldarfjórðung, án þess að heilbrigð gagnrýni fengi að heyrast.

En þér er alveg frjálst að haga þér eins og kjáni, jafnvel kalla mig kjána ef þér líður betur með það.  Hafðu það sem best þér hentar.  Kveðja. G.J.

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 7.9.2011 kl. 22:47]

Guðbjörn,  ég er að spyrja til að skilja.

En að þú skulir gera lítið úr mér fyrir að spyrja, það skil ég ekki.  

Ef einhver spyr þig að einhverju sem hann ekki skilur, byrjar þú þá að gera lítið úr honum eða skýrir það út hvernig 10% verðbólga er 50% verðbólga á 5 árum? 

[Guðbjörn Jónsson, 8.9.2011 kl. 18:04]

Þú kemur nú fram eins og hálfgerður kjáni, Stefán minn.  Ég er ekki í neinum reiknikúnstaleik. Ég setti fram ákveðnar vel útskýrðar forsendur lánareiknings með þekktri aðferðarfræði. Fyrst þú skilur það ekki, þá get ég bara alls ekki hjálpað þér. Ég er margbúinn að láta í ljós við þig að ég fer ekki í reiknikúnstaleik við þig. Með kveðju. G.J.

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 8.9.2011 kl. 18:14]

Guðbjörn,  ég held að þú sért kjáninn ef þú getur ekki skýrt út hvernig 10% verðbólga á 5 árum sé 50%.

Ef þú getur ekki skýrt það út, þá ætti þú kanski að hætta að koma með dæmi sem þú sjálfur getur ekki skýrt út nema með skýtkasti og leiðindum.

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 8.9.2011 kl. 19:59]

Hvernig færðu út að það hafi verið 71,6% verðbólga yfir tímabilið?

Það væri ágætt að fá formúlur þannig að ég geti sjálfur reiknað út lánin mín. 

Formúlan getur ekki verið leyndarmál ef þetta er rétt hjá þér.  Við verðum öll að fá að njóta formúlanna sem þú notar.   

[Guðbjörn Jónsson, 8.9.2011 kl. 20:21]

Ég þarf ekkert að sanna fyrir þér. Hérna er svar Seðlabankans, þegar ég sendi þeim útreinkninga mína.

Kærar þakkir fyrir skjót viðbrögð.

Það munaði einhverjum tíeyringum (sem einungis eru nú til í minningunni) á Sigmarstölunum og því sem menn fengu hér út sjálfir. Við þekkjum víst á sjálfum okkur hvernig talnapedantar eru, vilja helst reikna alla líftóru úr því sem þeir fást við.

Þínar tölur duga áreiðanlega til að eyða því örlitla sem þar munar.

Endurteknar bestu þakkir

Xxxxxx Xxxxxxxxxxx

 Hagfræðisviði Seðlabankans  569-9681 891-7184 

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 8.9.2011 kl. 20:32]

Ég er ekki að biðja um sannanir heldur aðeins formúluna.  

Ég skil þetta ekki.  Hvernig á ég að getað reiknað eitthvað út ef ég hef ekki formúlur?

Það væri frábært að fá þær.  Þakka þér fyrirfram fyrir. 

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 9.9.2011 kl. 20:20]

Guðbjörn,  kanski finnst þér leiðinlegt hvað ég brosi á myndinni.

Ég var í þessu fyrir svo löngu síðan og mig langar aðeins að fá þær formúlur sem eru notaðar.  Mig langar aðeins að skilja þetta því ég fæ ekki það sama út og þú og mig langar aðeins að skilja það og bera saman við lögin.

Vinir mínir segja að þú hafir rétt fyrir þér eða að hluta og að ég hafi rangt fyrir mér.  Lögin segja annað og þess vegna langar mig að bera þetta saman.

Það er aðeins í vinsemd sem ég spyr en ekki með hroka.  

Ég vona að ég hafi ekki móðgað þig eða gert þig illan.

Ef þú vilt frekar svara mér annars staðar þá er netpósturinn minn [e-mail]

Ég vona að þú hafir það fínt og njótir helgarinnar. 

[Júlíus Björnsson, 9.9.2011 kl. 21:09]

Langtíma, lengri en 5 ár,  rekstrar og heimilis veðskuldarbréf er flest til 30 ára í stöndugum fjármálaborgum og hluti að veðsöfnum. Þessi markaður ef markað skala kalla t.d. í Þýskalandi er alfarið ekki til boða í Kauphöllum þar sem keppni er um að kaupa og selja bréf með "real intersest" að sýna hærri vexti í 5 ára uppgjörum en aðrir keppendur. Þetta er allt janfvægis grunn stöðuleika sjóðir eða Prime AAA+++ merkir 100% öruggt raunvirði jafnstreymis sem er líka hreint eiginfé veltusafnsins.   

Það nægir að sanna fyrir mér ef veðsafn er ekki metið 100% öruggt um að skila raunvirði jafnstreymis þá geta ekki öll bréfin verið verðtryggð í heildina litið. Hér komst upp 2004 að Íslandmarkaðu átti engin örugg veðsöfn, undantekninlaust flokkuð subPrime. Skýring er einföld bókhalsskyldu lög hér voru sett um 1911. Í samæmi við ímyndarafl innfæddra. Hér er full af orðum í notkun sem er ekki í samræmi við skilgreingar á meintum jafngildum í erlendum málum.   Raunvirðis jafnstreymi milli Íslandsmarkaðar og EU hefur lækkað um 40% síðan 1982.  Þetta sást ekki í sýndum efnahagreikningum Íslands  eina skýring er falsað bókhalds vega vanþekkingar á bókun og eðli eiginfjár. Það þurfti ekki að skylda aðlia minnst frá 1300 öld að bóka rétt í viðskiptum.  Þeir studdust við tvíhliða bókhald sem heldur um eigrétt sé það skilið réttum skilning.  Í upphaf er bókuð skuldbinding rekstraleyfi eign markaðar: KRED og DEB á móti í bókhaldi lögaðila. Þetta KRED er hreint reiðufé eða spilapengar eignanda markaðarins sem skylyrðir leyfið og gefur út ávísanir: seðla eða mynt núna rafærslur.  Í Bóhaldi eiganda markaðar færist DEB reiðufé og kred krafa um skatta og skyldur.  Eignandi hér áður fyrr var Konungur Dana. Þetta er þúfan sem veltir hlassinu. Þetta er opnun og aðgangur að markaði KRED [skuldbingar] <=> DEB [reiðufé]  hreinar skuldir til uppgjörs m.a. skatta myndat svo síðar. Hér var mér kennt að læra færa deb og kred og loka svo með Mismunur á eignu og skuldum færist svo á eignfé til hækkunar eða lækkunar. Endurskoðandi sér svo um leiðréttingar á eiginfé.  Hinvegar ef ég hefði fæðst í Holland og verið allin af lögila, aldrei látið endurskoðenda vera fikta í mínum tvíhliða efnhagsreikningum.   Enda byrjar maður á því að bóka eiginfé og passa síðan upp á að mismunur á hreinni eign og hreinum skuldum, sé sá sami og upphafs eigin fé, mismunur eru tekjur til að skipta á milli mín og eiganda markaðarins, hluthafa ef eigendur eru margir. Til að passa upp á tekjur, verð altaf  að gera ráð fyrir meðalhækkunum á mörkuðum ef maður vill ekki verða eftirbátur annarra.  Þetta dettur í hug að þurfi bráðnauðynlega að setja í lög.  Meðlaverð á mörkuðum hveru verið að hækka síðan Jesú fæddist að meðatali á hverju ári. Hækkun á eiginfé kosta því minnst reiðfé sem jafngildir þessum meðalhækkunum. Umfram hækkun: sýnt eiginfé, er vísbendingum um "expansion" framtíðar. Mjög óvinsælt á heimamarkaði ef um jafna keppni er í geira.  Klessa sjóðsleiðréttingum  á Prime AAA+++ veðskuldarinnborgnir gerir þessi lán ekki Prime AAA+++ , minnkar greiðslu öryggið úr 100%. Þetta má ekki flokka í ensku og þýsku undir longtime home loans og segja CIP indexed. Því það gildir um öllu Prime AAA+++ veðsöfn erlendis.  Þessvegna gat Darling ekki séð hrunið fyrir, ekki er ekki að sanna að hafi grunað Gvend um heimsku.  Hér átti að lækka eignfjár uppfærslu kostanað með að lengja 25 ár í 30 ár. Síðan man ég að þegar breytt var úr ársborgun í mánaðarinnborganir, komu skýringar um að nafnvextir þyrftir að vegna bankans, þetta er bara rangt því þetta flýtir fyrir innstreymi, þetta getur skilað 1,0% nafnvaxta lækkun.   Við getum sagt að þegar 10 ár voru liðinn frá markmiðum um 60% hækkun á reiðfjárstreymi  þá hafa starx komið fram vísbendingar um óeðlið, fleir skiptu um fasteignir til að fá nýjar 25 ára útborganir, margir fóru í greiðslu erfiðleika [dráttarvaxtatekjur] og þó nokkuð margir undir hamarinn.  Þetta er alls ekki Prime AAA+++. Mismunar einstaklingum eftir strafstéttum og arfi.   Erlendis eru jafngeiðsluinnaborganir með föstum nafvöxtum allan tíman, ef nafnvöxtu er breytt á endgriðslu tíma þá breytist ekki sjóðrekstur í framhaldi, þá er innborganir breytlegar og þetta því ekki jafngreiðsluveðskuld. Í UK er búið að dæma um slíkt og jafngreiðluveðskuldir má bara kalla svo  ef allar greiðslur er jafnhárar. Hitt er talið fals og auðgunarbrot.    Eining  þegar um veðskuldir þar sem innborgarnir hækka stöðugt að raunvirði er bannað segja skráðum meðeiganda veðsins að þetta sé jafngildi 30 ára jafngreiðslu þótt það geti skilað jafnhárri heildar greiðlu á fimm árum.  Það gildir í 22,5% verðbólgu í fimm ár.  Svo gildir það ekki lengur. Vegna minni meðal verðlagshækkanna í Þýskalandi gæti þetta haldið í 18 ár.  Þetta heita Baloon longtíme veðskuldir sem Íbúðalánsjóður bíður upp á. Ólögmæti þeirra þarf ekki um, það hlýtur að gilda sami grunn skilningu hér og annarstaðar um eignarétt. Eignréttur skráðeignanda er að kaup til sín eingarveðhlut þess sem borgar út í fyrirfram umsömdum hlutföllum reikuðum IRR, vextir framtíðar eignir ekki teknar með. Hér á Íslensku verðbætur og raunvextir ekki með. Til að stækka veðeignir [bankans] var reikniaðferðum breytt,  með því að skerða fyrstu innborgun það er bara þann hluta sem feri í að auka eignar hlut skráðseignanda skerðinginn er mikill ekki þótt mánaðskot sé gífurlegt, þanning að þetta er fræðileg lækkun til að byrja með á fyrstu innborgun en í staðin ef greiðlur er 359 eftir þá er sú margfalda skerðinar upphæð lánhöfstóll til útreikning á veðlosun erlendis. Með þessu eykst raunvirði bréfsins á Íslandsmarkaði eingöngu,  um minnst 1,0% eftir 5 ára verði veðlagshækkanir hér hliðstæðar og í UK.  Það þar að bera þetta undir aðra Seðlabankastjóra en Íslenskan.   Þá er þetta ekki verðtryggt þegar þetta vex uppfyrir heildaneysluvístölu. Þetta var kallað raunvirði lægst fyrst og mest síðast kemur jafnt út í heildina litið.  Þetta eru allt lygar og útúrsnúningur. Lagarefir kynda undir rangan málflutinng til styrkja sínar lygar.  Ég er með kennslubók frá þar sem kennt er að reikna raunvirði alþjóðlegrar jafngreiðluraðar miða við CIP eða annan index þessvegna, og þar gildir sama aðferð og 1982.  Reglur erlendis eru skýrar þegur um útborgunn á móti innborgum er að ræða. Hrein eign banka í upphafi er útborgunn, hitt er framtíðar gagnkvæmskulding skuldbing, skuldbinginn verður hrein eign banka með tíð og tíma á sam hátt eignast skráður eigandi  alla veðsettu eigininna.  Þar sem bankin er búinn að afsala sér hluta af ráðstöfunar eignarrétti síns eiginfé. þá þar verður að semja um hvort hann geti notað summu ókræfra innborgnanna [framtíðar eignir] til að hagnast á því.   Það þarf ekki rífast við vitleysinga í Seðlabanka,  þar er búið að semja um eignaskiftingu í upphafi.  Eftir hrunið í USA voru efasemdir um þessa veðlosunardreifingu eða eingarskiptingu. Þá er sat að Irvin Fisher [Faið CIP] hafi sannið að hún héldi um eignarrétt svo ekki skeikaði cent á 30 árum  miða við heildar hækkun á CIP 150%, minnst og mánaðar sveiflu er jafnar út í sjóðssamhengi. Sjá ARION eftir 1 sept. með ARM útgáfu það er samsett jafgreiðlulán 5 x5 eða 5 x9. Þetta eru breytileguvaxa  heimilislánin  í USA. Kallast ARM nafnvextir breytast á 5 ára fresti. Allt eru þetta verðtyggingar veðsöfn, til að ná út reiðfé, þá hækka nafnvextir til draga úr eftirspurn eftir útborgunum, til að tryggja raunvirði jafnstreymis framtíðar eru útborgnir verðtyggðar,  valdir eins greiðendur í hvert veðsafn fastra tölu greiðenda.   Fimm árinn er alltaf þyngst, nýtt húsnæði  ber áhættu vaxta auka. Þess vegna þegar stigið var snöggt á bremsuna í sumum hverfum USA, fékk lið sem hafi ekki komist yfir fyrstu 5 árin að skila lyklum.  Nafnvextir voru of háir. Mikið var um ný hverfi í UK og sér ílagi Íralandi fjárfestar frá UK. Þetta er aldrei meira en 10% af öllum veðsaöfnum í þessum ríkjum sem fór úr böndum. Dónaskapur að líkja Íslandi saman við. Hér hafa heildarvextir verið alltof háir síðan um 1980.  Það kostar að uppfæra eiginfjárreiðustreymi gagnvart verðlagshækunnum í UK og EU líka. 60% alþjóðlegt raunvirði [viðvið nýbygginarkostnaðog leiguþræla] á fasteiginni sem ég er skráður  eru um 8,7 milljónir, þetta raunvirði hef ég greitt, með sparnaði að hluta, mér kemur ekkert við fasteignahækkanir R-listans, hér eru egnar of verða ekki í framtíðinni. samt er búið að klessa á þetta 5,7 milljónum. Seðabankasjóri og ríkistjórn geta borgað sína heimsku sjálf. Hér er verið að lækka lífeyrisskuldbindingar þótt innstreymið sé 70% hærra.  Ef þetta heldur áfram að 20% skuldlausir haldi áfram að heimta raunvexti þá fækkar þjóðinni. Þess vegn er engin ástæða að skerða lífeyri í dag. Ég vil ekki greiða í lífeyrisjóð hér eða versla í þeirra fyrirtækjum eða við  fyrirtæki nýskráðra eignanda sem skuld þroti búi Landsbankans. Ég vil fá sama réttlæti og Alþjóðsamfélagið fékk. Fasteing sparnaður vegur þungt í þýsklandi og allstaðar, hann tryggir viðhald og kemur öðrum að gagni.  Innborganir vegna heimilskulda er miklu hlutfallslaga meira virði fyrir alla banka en geymsla á reiðufé. Almenningur í EU hefur aldrei átt mikið í bundnu sparifé. Skartgripir og fasteignir.

yfirdráttar kostnaður á móti inneign í banka  stýrir því hvort þjóðverjar vilja tapa á yfirdrætti eða innlánsparnaði.  Spara frá sér heilu íbúðirnar er Íslensk sérfræði. Bull og vitleysa.

[Júlíus Björnsson, 9.9.2011 kl. 21:30]

Ég kann bæði alþjóðlegt bókhald og æðri stærðfræði, mat á skekkjum, hvað mikið má stytta hala óræðra talna í formúlu án þess að hafi áhrif á loka niðurstöðu með 8 markatækum aukastöfum.   

Seðlabanki sem á enginn Prime A veðsöfn dæmir sig sjálfur. Það á hvorki að svindla á erlendum stjórnsýslum eða íslensku almenningi. Seðlabanki talar um væntingar á verðbólgu, "expect" merkir að gera ráð fyrir í fjámálheiminum, hope merking er mállýska USA almenningins.  Seðlanbanki sannar sinni skilning á alþjóðlegu fjármála máli. Láti gengi fljóta er að láta viðskipta ríki með eftirspurn stilla það, eftirspurn ræðst að gengiskráningu heimaSeðlabanka. Þjóðvejar eru búnir að benda á að ef vanþroskuð ríki skerða raunvirðisaukagrunn með raunvaxta kröfu grunnveðskuldir minnkar mældur raunhagvöxtur í samburði við önnur ríki Kínverja byggja upp nýja stóborgargrunni með ókeypis vinnuafli, þetta kallast neikvæð raunávöxun í vestrum ríkjum. Veðskuld er hluti af safni.  Seðlabanki sem veðjar ekki  á 90% þjóðarinnar, á leggja niður. Matvæla dreifing kostar lítinn pening ef raunvirðið í boði er það.

[Stefán Júlíusson (IP-tala skráð) 9.9.2011 kl. 21:36]

Júlíus, þetta er svo langt hjá þér;)

Við erum sammála í þessu.  Vextir eru vextir, en í hvaða skilningi.  Vextir eru góðir, en aðeins ef þeir eru "góðir".

Ef við horfum á Ísland og íslenkst efnahagslíf, væri þá ekki betra að "aðlaga" sig að því erlenda?  An þess þó endilega að ganga í ESB eða annað ríkjasamband?

Erum við þá ekki í raun fátækari en við teljum okkur vera í samanburði við önnur ríki?  Eða eigum við aðeins að taka til? 

[Guðbjörn Jónsson, 10.9.2011 kl. 12:19]

Stefán. Fyrirgefðu, ég er ekki að hunsa þig, en er mjög upptekinn í nokkra daga, svo skal ég svara erindi þínu. Kveðja G.J.

[Júlíus Björnsson, 10.9.2011 kl. 16:05]

Vissir þú Stefán að um Prime þroskuð veðskuldarsöfn gildir að skuldbindinarskylda um raunvirði ársreiðfjárstreymis er hreint eiginfé þeirra og alþjóðlegt markaðsverð?

Þar gildir að reiðfé til útborgunnar=reiðufé innborgnanna, og það er ákveðið hlutfall af heildar sýndareignveltu framtíðar.   Formúlan er mjög einföld : Raunvirði =hreineign er heildarsýndareignarvelta/ þroskaaldur safns = endurgreiðslutími útborganna.   

Fyrir 30 ár er þetta 3,33% í reiðfé, 2,22% fyrir 45 ár, 4% fyrrr 25 ár.

Þjóðverjar bentu Grísku þursunum að fara þýsku öruggu grunn stöðugleika leiðina, þeir er greinlega jafn tregir og þeir á Íslandi.  Sviss segir verðandi bankastjórum þessa einföldu staðreyndir þegar þeir er valdir. Sömu bankastjórar velja líka nýja skráð eigendur í hvert veltuveðsafn. Eftir 8 kynslóðir 240 ár getur ekki einu sinni EU fellt þá.  Þjóðverjar eru stöðugir þurfa ekki að niðurgreiða vexti og gefa afslátt af vsk. vegna fasteignaveðsparnaðar.  USA sýndir Prime AAA+++ veðsöfnskuldarsöfn. Ísland sannast bara eiga SubPrime 2004.  Almenn ávöxtunar krafa á grunn raunverðmætasköpunnar  étur upp raunhagvöxtinn, nema verðlag hækki í samræmi almennt. Það þarf ekki að fara í EU til skilja þetta, reynsla af vsk. resktri eða heimilisbókhaldi nægir. Arður hjá mér til geymslu er enginn og því er raunhagvöxtur enginn.  Prime  kostar nýjar veðskuldir almennt. Skilning á stöðugleika og virðingu við jafn eigarrétt. Þetta skilar viðsnúing. Gera eins og USA og Þýskaland gera best. Apa ekki eftir Haítí og Grikkjum.