LEYFIÐ BÖRNUM AÐ NJÓTA SAKLEYSIS BARNSÁRANNA

Dagurinn 2. september 2017 verður mér áreiðanlega minnisstæður í langan tíma. Ástæða þess er sú að þennan dag hlustaði ég á samantekt frétta víða að úr Evrópu, þar sem fjallað var um eitt af baráttumálum „hinsegin“ fólks af ótilgreindum stofni, sem berðist nú fyrir því að koma á kynfræðslu inn í leikskólana.

Hugmyndin er einkar athyglisverð en þó mjög óviðfelldin. Sköpun mannsheilans er með þeim hætti að í bernsku opnast tilteknar vitundir á tilteknu árabili. Þessu er komið þannig fyrir vegna þess að barn hefur ekki ályktunarhæfni til að velja úr út frá gæðum eða gefnum forsendum. Á fyrstu árunum eru verkefni úrlausnar yfirgnæfandi en úrvinnslugeta barnsins verulega takmörkuð vegna þeirra fjölda þátta sem ungbarn þarf að læra á fyrstu mánuðum og árum í lífi sínu. Ekki verður hér farið ítarlega yfir hvernig heilastarfsemin stimplar sig inn í skrefum á fyrstu 24 árum ævinnar. Hér lítum við aðeins á fyrstu árin.

Meginverkefni barnsins á fyrsta ári þess er að læra á þau stjórntæki sem það hefur til að hreyfa útlimi og allan líkama sinn, auk þess að læra að þekkja nánasta umhverfi sitt og þá sem næst því standa.

Á öðru árinu er barnið upptekið við að samstilla hreyfifærni sína, styrk til að standa upprétt á eigin fótum og stýra markvisst fingra og handahreyfingum. Einnig ef ekki er ofgert við athyglisþátt barnsins, má einnig greina fyrstu vísa að ályktunarhæfni. Mikilvægt er að trufla barnið sem minnst á þessum tíma í basli sínu við að ná að stjórna þeim líkama sem því var fenginn til bústaðar í. Því meiri frið sem barnið fær við þetta mikilvæga verkefni sitt, því rólegra verður barnið og sefur betur.

Árin 3 – 4 er barnið að mynda hin raunverulegu tengsl við nánustu ættingja sína og ramma inn hjá sér að veröldin sé stærri en heimilið.

Árin 5 – 6 er barnið að læra að mynda vináttutengsl, læra flesta samskiptaþætti, ásamt því að hafa stjórn á skapi sínu og geðshræringum. Eitt af stóru atriðum þessa tíma er að barnið geta leyft öðrum börnum, sem t. d. væru gestir á heimili þess að leika sér með leikföng sem barnið á, án þess að vera eigingjarnt og vilji taka leikfangið til sín.

FYRSTU SKREF TIL FULLORÐINSÁRA

Við eðlilegt þroskaferli fer heilinn að velta fyrir sér hlutverkum kynjanna á 12.-13. ári. Ef það gerist fyrr, þá hefur ótímabært áreiti truflað barnið frá því verkefni sem það átti að vera að læra. Þá gæti sú hætta verið fyrir hendi að eitthvað af því sem barnið hefði átt að læra hafi fallið út úr rammanum. Það fæst hins vegar ekki staðfest fyrr en undir lok 24 ára tímabilsins. Af þessari ástæðu er mikilvægast að setja ekki inn neina þætti sem trufla hið eiginlega og meðfædda samhæfingarferli vitundar barnsins um líkama sinn og samstillingu þeirrar vitundar við hina dýpri skynjun þeirra hvata sem barnið finnur vera að byrja göngu sína í vitund þess. Því meiri frið sem barnið fær á þessum fyrstu árum sínum til að stilla saman þessa viðkvæmu strengi, því rólegra verður barnið og sjálfsmynd þess sterkari

Ef allt hefur gengið vel með samstillingu hins jarðneska þroskaferlis fyrstu 16 árin, við það þroskaferli sem sköpun og uppvexti mannsins er áætlað, gæti unglingur á 17. ári farið að velta af raunsæi fyrir sér hlutverki sínu.

Á hinn bóginn verður líka að horfa til þess að miðað við þróun barnauppeldis síðustu áratuga, er afar veik von að foreldri geti komið barni til 16 ára aldurs án verulegra truflana á hinu áskapaða þroska og uppvaxtarferli.

Það sem rakið er hér að framan er örlítið brot af miðlunarlestrum frá 9. áratug síðustu aldar, þegar leitað var leiðsagnar um óróleika meðal barna, sem þá þegar var farið að vekja athygli. Þessir lestrar voru til stuðnings við vin okkar sem var að læra geðlækningar. Það var svo sérstaklega athyglisvert 6 eða 7 árum síðar, að heyra læriföður vinar okkar, Breskan frumkvöðul, tipla á nákvæmlega sömu skrefum varðandi virkni heilastarfsemi barna, eins og miðlað hafði verið mörgum árum fyrr.

Það hefur verið afar slítandi að fylgjast með því hraða hnignunarferli siðmenningar okkar sem gengið hefur yfir þjóðina á síðustu 30 árum eða svo. Biðjum því góðan Guð að forða þjóðinni frá því alvarlega inngripi sem virðist áformað af „hinsegin“ fólki með enga sérmenntun í slíkum fræðum, enda er slík sérmenntun ekki til. Eðlilega er rétt að geta þess að eftir því sem afbrigðileg kynlífsfíkn nær valdi á fleira fólki, mun verða erfiðara að ráða við aðsteðjandi vanda. Vandinn eykst líka hröðum skrefum með afbrigðilegum lostaleikjum, sem sagt er að skaði eðlilega þróun og viðhald Íslenska kynstofnsins.

Það slær á mann óhug að heyra fyrirætlanir um að einhverjir einstaklingar úr röðum „hinsegin“ fólks ætli sér að sjá um fræðsluna. Ég efa stórlega að nokkur úr hópi þessa fólks viti í raun hvað það er sem veldur þeirri afbrigðilegu hegðan sem fylgir rangri líkamsímynd.

Í raun er ekkert flókið að átta sig á hvað veldur þessu. Fyrsta skrefið í skilning á þessu er að viðurkenna að mannssálin lifir yfir langan tíma. Einnig þegar fólk hættir að þræta fyrir að sama sálin fæðist aftur og aftur til jarðvistar dvalar. Slíkt er hið eðlilega þróunarferli, frá frummanni sem enga samskiptahætti kunni, til heilsteyptrar kærleiksveru sem umlykur allt með kærleika sínum. Slíkt ferli tekur yfirleitt afar langan tíma. Geta þar verið um þúsundir ára að ræða. Lærdómsverkefni hvers lífs eru afar mismunandi og afstaða einstaklinga til þess lærdóms sem hann fyrirfram ásetti sér sjálfur að ná í hverju lífi fyrir sig, getur orðið allt annað þegar út í alvöru leiksins er komið. Þá hefur verið breidd hula yfir hin fyrirhuguðu áform, en einungis sýnileg sú áskorun sem viðkomandi stendur frammi fyrir, til að leysa verkefnið á sem réttustum tíma á lífsleiðinni.

 Í raun er þetta ekki ólíkt því að ferðast eftir gömlu leiðarkorti, sem þú hefur tilfinningu fyrir að hafa farið áður en hefur ekki skýra minningu um. Ef þú flýtir þér of mikið, sérð þú ekki litlu leiðsögumerkin á leiðinni. Ljúkir þú áfanganum án þess að undirvitund þín geti greint frá leiðsögumerkjunum sem voru á leið þinni, verður þú að endurtaka áfangann, einungis umtalsvert erfiðari og leiðinlegri.

Slík endurtekning áfanga, eins og hér að framan var lýst, getur endurtekið sig allt lífið ef einstaklingurinn vill ekki læra þá lexíu sem hann sjálfur setti sér fyrir, áður en til jarðvistar var farið. Slíkt er t. d. ástæðan fyrir því að okkur finnst stundum að fólk sem við þekkjum, sé alltaf að reka sig á sömu hindranirnar aftur og aftur, án þess að sjá hvernig það gæti farið öðruvísi að og öðlast í leiðinni ætlaðan lærdóm af.

 Af þeim ástæðum sem lýst hefur verið hér að framan, er vert að biðja það blessaða fólk sem virðist áforma afgerandi skaðleg inngrip í lífshlaup ungra barna, að það átti sig á hve áform þess eru alvarleg inngrip í fyrirfram ákveðið lífsmunstur barnsins og þann óhjákvæmilega skaða sem það muni valda barninu, þó það komi líklega ekki fram fyrr en undir lok 24 ára tímabilsins. Minnist þess að ENGINN hefur heimild til að ráðskast með líkama eða sál annarrar persónu. Að kveikja villuljós á rangri lífsbraut fyrir aðila sem Guð hefur ekki falið þér að veita leiðsögn, jafngildir því að eyðileggja lífshlaup viðkomandi einstaklings. Slíkt getur ekki fengið umbun kærleiksvitundar en hnýtir viðkomandi geranda þungu karma, sem erfitt er að losna frá.

 GÆTIÐ AÐ SÁLUM BARNANNA!!!!!!!!!!