Hver á Austurhöfn ehf. ?

Í fyrirtækjaskrá er sagt að Íslenska ríkið og Reykjavíkurborg, eig Austurhöfn ehf. Hvergi í gögnum Alþingis er hins vegar að finna heimildir til að stofna þetta einkahlutafélag.  Ríkið er því, án allra heimilda, skráð sem eignadi þessa hlutafélags og getur aldrei orðið greiðsluskylt gagnvart þeim skuldbindingum sem félagið hefur gengist undir fram til þessa.

Einnig er hvergi í gögnum Alþingis finnanleg heimild til handa menntamála- og fjármálaráðherrum, til að skuldbinda ríkissjóð vegna byggingar og reksturs tónlistahúss. Sá samningur sem á sínum tíma var gerður, og undirritaður af menntamála- og  fjármálaráðherrum Sjálfstæðisflokksins, er því enn algjörlega á persónulegum ábyrgðum þeirrar, þar sem Alþingi hefur hvorki veitt heimildir til slíkra skuldbindinga eða staðfest hinn gerða samning.

Þá er á það að líta, að viljayfirlýsing ráðherra, um framkvæmdir eða fjárskuldbindingar, hefur ekkert skuldbindandi gildi fyrir ríkissjóð, nema því aðeins að Alþingi hafi veitt ráðherranum heimild til að rita undir slíka skuldbindandi viljayfirlýsingu.

Það verður að segjast, að í þeirri stöðu sem þjóðfélag okkar er nú, og mun verða næsta áratuginn eða svo, er það afar gróf aðför að velferðinni hér í landinu að ætla að henda öllu þessu fjármagni í þetta hús, sem fyrirsjáanlegt er að mun aldrei geta borið sig rekstrarlega. Þegar einnig er til þess litið að samkvæmt áætlun mun í besta falli helmingur ætlaðra starfa verða hér á landi. Einnig mun stór hluti ætlaðra útgjalda verða aðkeypt erlent efni, sem greiða þarf með gjaldeyri sem við eigum ekki og höfum ekki lánstraust fyrir.

Svo virðist sem Alþingi hafi ekki enn tekið á sig neinar skuldbindingar gagnvart þessari húsbygginu. Í ljósi þeirrar stöðu sem fjármál þjóðfélagsins eru nú, væri það hreint brjálæði af alþingismönnum að veita slíka skuldbindingu nú, hvað þá að ljá máls á fjárútlátum vegna þessa óráðsdraums sem þetta hús er.                

Allt að 600 störf vegna framkvæmda við Tónlistarhús

Af hverju er ESB með íslandsnefnd ?

Það vekur mér athygli að ESB skuli vera með Íslandsnefnd í gangi, þegar Ísland er ekki einu sinni farið að sækja um aðild að sambandinu. Er ESB búið að setja af stað áróðurspressu, til að véla hið skammsýna og ístöðulausa stjórnmálalið okkar til inngöngu í klúbbinn, áður en til gjaldþrots hans kemur?

Þessi blessaða austurevrópska kona, sem þessa grein skrifar væri ekki í þeirri stöðu sem hún er, nema vera sérstaklega röggsöm að setja fram tælandi veiðigildrur, því ESB er í sárri þörf fyrir ríki sem skapa mikil verðmæti og við erum nánast eina ríkið í Evrópu, utan ESB, sem hefur möguleika á að skapa meiri verðmæti en þjóðin þarf til framfærslu. Við yrðum því eitt af jákvæðu greiðsluríkjum Evrópu, þar sem við myndum greiða meira til ESB en við fengjum þaðan í styrki.

Í mörg ár hefur ESB gengið ágætlega að veiða til sín unga Íslendinga og gilla svo fyrir þeim sæluríkið, að heiðaþvottur Rússa, hér á árum áður í Gúlaginu, skilaði ekki nærri eins góðum árangri. ESB hefur lagt gífurlegt fjármagn í þennan heilaþvott og ég yrði ekki hissa þó í ljós kæmi að flestir af hörðustu baráttumönnum fyrir inngöngu í ESB, væru í einhverri fjármunalegri tengingu við sambandið, gegnum bein laun eða styrki, eða gegnum hliðarliggjandi stuðningsgreiðslur.

Það er alveg ljóst, að ESB er búið að setja stopp á inngöngu fleiri ríkja sem þýða myndu neikvæða greiðsluflæði fyrir ESB; að þeir þyrftu að greiða meira til inngönguríkisins í formi aðstoðar og styrkja, en þeir fengju þaðan í aðildargjald. Slíkt er eðlilegt í ljósi hinnar þröngu fjárhagsstöðu sambandsins.

Heilbrigð skynsemi ætti að segja okkur, nú þegar við erum að komast niður á jörðina í hugsun um fjármál, að í raun er ESB mun ver á vegi statt efnahagslega en við vorum, rétt fyrir hrun bankanna. Skuldir þeirra eru gífurlegar og að miklum hluta í skammtímalánum. Nú þegar þrengir að á fjármálmarkaði, liggur ekki nýtt lánsfé á lausu, til endurnýjunar á þeim skammtímalánum sem ekki verður hægt að greiða, vegna rekstrarhalla sambandsins, þar sem kostnaður er hærri en tekjur.

Það eru þó nokkur ár síðan ég fékk þá sýn að Evran yrði fyrir alvarlegu áfalli árið 2010 + - eitt ár í hvora átt, og að líklega muni ESB liðast í sundur ári síðar.  Ekkert er enn sjáanlegt sem bendir til annars en að þetta muni ganga eftir, svo ég tel ráðlegast fyrir Íslendinga að fara sér hægt við að samningsbinda auðlindir okkar við þetta samband, því lánadrottnar ESB munu skipta á milli sín öllum tekjugefandi samningum þeirra, og þá vitum við ekkert hver verður eigandi að réttindum gagnvart auðlindum okkar.

Það er áreiðanlega betra að vera frjáls og fátækur, en vera alslaus og bjargarlaus þræll.  Lýðveldið okkar og sjálfsforræðið er of ungt til að fórna því á ímyndaraltari veldishugsjóna.          

Vill Ísland í Evrópusambandið

Hagsmunir Sjálfstæðisflokksins í fyrsta sæti

Það voru ríkari hagsmunir þjóðarinnar, á s.l. hausti, að fá upplýsingar um samskipti þáverandi forsætisráðherra Geirs H. Haarde við Alþjóða gjaldeyrissjóðinn (AGS),  en það er nú að fá upplýsingar um athugasemdir AGS við frumvarpið um Seðlabankann.

Af viðbrögðum Birgis nú, kemur hann afar ljóslega út úr skápnum og lýsir yfir að hagsmunir FLOKKSINS gangi fyrir öllu. Í útvarpi í morgun sagði hann berum orðum að það væru hagsmunir Sjálfstæðisflokksins fyrst og fremst að fá þessar upplýsingar.

Voru þá ekki jafn ríkir hagsmunir Sjálfstæðisflokksins að fá, á s.l. hausti, upplýsingar um samskipti Geirs við AGS? Fengu þeir þessar upplýsingar þá, þar sem Geir er formaður FLOKKSINS, þó þær ættu ekki að berast út? Af hverju varð enginn hávaði í haust út af meintum trúnaði vegna samskipta við AGS?

Er þjóðinni nauðsyn á að greiða svona mönnum há laun fyrir setu á Alþingi, þegar þeir yfirlýsa að þeir séu fyrst og fremst að þjóna hagsmunum pólitísks stjórnmálaflokks, en ekki hagsmunum þjóðarheildarinnar?

Þjóðhollusta nr. 1 á þinginu.        

Birgir fær ekki gögn frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum

Var Geir að skrökva að okkur í haust"

Í haust fullyrti Geir margoft í fyrirspurnum hjá fjölmiðlum, að hann gæti ekki upplýst um hvað stæði í tillögum AGS, vegna þess að þeir hefðu krafist trúnaðar um þær upplýsingar.

Nú er svo að heyra, frá Þessum sama Geir, að AGS setji aldrei trúnaðarskyldu á það sem þeir láti frá sér. Það séu viðkomandi ríkisstjórnir sem setji trúnaðarskylduna.

Var það þá hann sem krafðist trúnaðar á samskiptin við AGS í haust, þannig að þjóðin fengi ekkert að vita hvað var í spilunum, fyrr en eftir að samningur hafði verið gerður?

Er þetta heiðarleikinn sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur að bjóða þjóðinni nú, þegar hann er kominn í stjórnarandstöðu?                

Davíð og dularfulla bréfið

Líkara Gróusögu en frétt

Það er athyglisvert við þessa "frétt" að í henni er engar fréttnæmar upplýsingar; einungis óstaðfest Gróusaga. Henni virðist einungis vera ætlað að valda æsing og óhróðursskrifum, grunnt hugsandi fólks sem hefur látið æsa sig upp, án þess að hafa raunverulega sýn á hvers vegna það æsir sig.

Ef Mbl. hefði viljað gera þetta að frétt, til umhugsunar fyrir fólk, hefðu þeir átt að hafa með fréttinni dagsetningu kaupanna, þegar Gaumur keypti Haga. Það sem ræður því, hvort hægt væri að rifta slíkum samning, er tímalengdin sem liðin er frá þinglýsingu slíks samnings.

Það væri í sjálfu sér engin nýlunda hér á landi, þó í ljós kæmi að eigulegustu verðmæti Baugs hefðu verið færð til eignar í öðrum félögum, í því augnamiði að forða þeim frá gjaldþroti. Við höfum mikinn fjölda slíkra tilfella á undanförnum áratugum og í raun engin leið að ásaka Jón Ásgeir sérstaklega, þó hann fari hina vel troðnu slóð annar fyrirtækjaeigenda á Íslandi, sem lent hafa í erfiðleikum.

Ég hef raunar engar sérstakar taugar til smærri fjármálafyrirtækja, því skoðanir á efnahagsreikningum þeirra sýnir að þau kunnu sjálf ágætlega að "leika" eftir þeim reglum sem í gildi voru, og bjuggu sér sjálf til innihaldslausa stækkun á eiginfjárstöðu sinnar, sem þeir svo tóku lán útá, vitandi að litlar líkur væru á að þeir gætu greitt lántökurnar til baka.

Mikið af þessum lánum er nú fast í hálfkláruðum fasteignum, um allt land, þó einkanlega hér á höfuðborgarsvæðinu og á Austurlandi; fasteignir sem ekki er nein þörf fyrir næstu áratugina. Þó þessir aðilar tapi einhverjum milljónum á lánum til Baugs, er það einungis brot af því fjármagni sem sjálfkrafa situr fast (dautt) í þjóðfélaginu, vegna rangra ákvarðana lánastofnanana sjálfra, við útlán á peningum sem þeir fengu sjálfir á skammtímalánum í útlöndum, en voru fest í langtímalánum hér innanlands.

Það væri þarfara verk hjá Mbl. að gera úttekt á þessum málum og birta hana, en að setja í loftið svona Gróusögu, sem ekki byggir á neinum undirstöðum.          

Sölu Haga hugsanlega rift

Hvað veldur skilnings skemmdum Sjálfstæðismanna

Sérkennilegt er að lesa skilning Sjálfstæðismanna á þeim ummælum sem IMF sendi frá sér vegna frumvarps um stjórnun Seðlabankans.  Eitt af höfuðvandamálum þjóðarinnar nú, er að Seðlabankastjórar og -stjórn, hafa hafnað því að segja starfi sínu lausu, þó eftir því hafi verið leitað.

Í núverandi lögum um Seðlabanka eru engin ákvæði er heimili að bankastjórnum eða stjórn sé vikið frá störfum. Löngu er orðið ljóst að fjármálakerfi heimsins ber ekki traust til þeirra manna sem nú stjórna Seðlabankanum. Líklegt má telja að það ástand hafi nú þegar tafið endurskipulag fjármála þjóðarinnar um þrjá mánuði. Þær hörmungar sem þessi gísling á Seðlabanka okkar mun hafa í för með sér, eru ekki enn komnar fram á sjónarsviðið, en við munum þurfa að takast á við þær þegar hægt verður að ná Seðlabankanum aftur undir stjórn manna sem fjármálakerfið treystir.

Í ljósi þessara aðstæðna, telur IMF afar mikilvægt að í nýjum lögum um Seðlabanka, verði skýr ákvæði um það hvernig forsætisráðherra geti vikið bankastjórum og stjórn Seðlabankans frá störfum. Auðsjáanlega ofbýður þeim að menn í þessum stöðum skuli gefa svo gjörsamlega skít í vilja stjórnvalda og þarfir þjóðarinnar, að þeir sitji sem fastast og svelti þannig atvinnu- og viðskiptalíf þjóðarinnar markvisst í átt að gjaldþroti.        

Það fólk sem ekki skilur enn að sú hugmyndafræði sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur fylgt undanfarna áratugi, er rótin að því hve illa við fórum út úr lausafjárþurrð heimsfjármálanna, getur varla talist með djúpan skilning á því hvað þarf til að viðhalda sjálfstæðum fjárhag.

Þegar við þetta bætist að framámenn þessa flokks, virðast fyrst og fremst líta á skyldu sína að viðhalda völdum flokksins, en ekki að tryggja, (eða endurreisa eins og nú er), atvinnu- og viðskiptalíf í landinu, er erfitt að skilja hvers vegna þessi flokkur eiginhagsmunasinna, fær svona mikið fylgi hjá þjóðinni.                  

Gagnrýna afgreiðslu meirihluta viðskiptanefndar