Aðlögun að ESB áður en samningur er tilbúinn

Þó rétt sé hjá Árna Þór, að samþykkt hafi verið á Alþingi að leita samninga við ESB, þá var EKKI samþykkt að breyta starfsemi þjóðfélags okkar, til samræmis við reglur ESB, áður en samningur væri tilbúinn og samþykktur af þjóðinni.

Hvar verðum við stödd, ef búið verður að breyta þjóðskipulagi á þann veg að það falli að reglum ESB, þegar samningur verður tilbúinn? Felli þjóðin þann samning, og vilji halda sínu fyrri skipulagi, yrði sú breyting til baka umtalsverður kostnaður, sem þjóðin yrði að greiða sjálf.  Ég tel engan vafa leika á að ESB mundi ekki veita okkur fjárstyrk til að breyta, til baka, því sem breytt var með því fjármagni sem þeir láta nú af hendi til að framkvæma breytingarnar.

Mér finnst það með ólíkindum hve stjórnmálamenn opinbera oft einfeldni sína, skammsýni og andvaraleysi gagnvart mikilvægum hagsmunum þjóðarinnar.                    

Verri kostur að hætta núna

Sjá menn bara gruggið og loftbólurnar á yfirborðinu

Það er athyglisvert að lesa viðbrögð manna við þessari frétt. Enginn virðist átta sig á hver ástæðan er fyrir þeim miklu skuldafjötrum sem OR er komið í. Skuldirnar eru ekki vegna virkjana til nota á almennum markaði. Mestu skuldirnar er til komnar vegna stóriðjudraum og stórvirkjana til sölu rafmagns til stóriðju, auk fjárfestingaævintýar og útrásardraum.

Það er afskaplega hættulegt fyrir stjórnendur OR, að ætla að keyra fram hækkanir á almennri rafmagnsnotkun til að greiða þá vitleysu sem fyrri stjórnendur fyrirtækisins settu það í.

Fyrsta skref hlýtur að vera að taka upp alla raforkusölusamninga til stórnotenda, vegna forsendubrests af völdum fjármálahruns í veröldinni. Upphaflegir samningar voru greinilega með of lágt raforkuverð, miðað við þann tilkostnað sem varð við stækkun virkjana.

Stöndum saman. Látum ekki enn einu sinni færa okkur skuldaklafana sem óábyrgir og óvandaðir stjórnendur og stjórnmaálmenn létu elítuna komast upp með að búa til. Gerum eðlilegar kröfur.  Krefjumst fyrst hækkunar á öllum raforkusölu samningum til stóriðju, áður en ljáð verður máls á því að hækka verð til almennra notenda.       

Orkuveitan ekki greiðsluhæf

Uppskrift útrásarvíkinganna

Ég velti fyrir mér hvort þeir sem ráða för í fjárfestingasjóði lífeyrissjóðanna séu þeir kjánar sem útlit er fyrir, eða hvort þeir treysti á að eigendur lífeyrissjóðanna séu kjánar. Ekki er gott að segja hvort er, en fram til þessa hafa stjórnendur fjárfestingasjóðsins hagað sér af líku ábyrgðarleysi og olli hinu gífurlega tapi lífeyrissjóðanna í bankahruninu.

fjárfestingin í Icelander var álíka vitlaus og þegar Hannes Smárason fjárfesti í Bandaríska flugfélaginu sem rambaði á barmi hruns. Vonlítið er að fjárfesting í Icelander skapi raunverulega arðsemi við þá harðnandi samkeppni sem fyrirsjáanleg er á flugmarkaði. Ég lít svo á að sú fjárfesting sé þegar töpuð.

Vitleysan nú, við kaup á Vestía, er nákvæmlega sama og útrásarvíkingarnir notuðu. Sagt er að fjárfestignasjóðurinn kaupi Vestia af Landsbankanum fyrir 18 - 20 milljarða, en á móti kaupi Landsbankinn hlut í fjárfestignasjóðnum fyrir 18 milljarða. Halda stjórnendur fjárfestingasjóðsins að eigendur lífeyrissjóðanna séu svo mikil fífl að þeir sjái ekki hvaða leikfléttu er verið að gera þarna?

Flest hugsandi fólk sá að Landsbankinn var kominn í blindgötu með þetta mörg yfirskuldsett þjónustufyrirtæki, í rekstrarumhverfi þar sem lítil veltuaukning er í sjónmáli. Bankinn á yfir höfði sér gífurlegt tap vegna gengistryggðu lánanna. Samhliða fyrirsjáanlegum afskriftum vega gengislánanna er bankinn kominn með alltof mikið eignasafn í vonlitlum fyrirtækjum í eignarhaldsfélaginu Vestía. Ef Landsbankinn hefði ekki losnað við Vestía af sínu nafni, hefði hann líklega fljótlega tapað starfsleyfinu.

Eini mögulegi bjargvættur Landsbankans um þessar mundir var fjárfestignasjóðurinn, sem einn hafði getu til að spila leikfléttuna sem sett var upp, vegna þess svigrúms sem fjárfestingasjóðurinn hafði til kaupa á hlutafé. Að nafninu til er sagt að fjárfestignasjóðurinn greiði Landsbankanum 18 milljarða króna fyrir Vestía. Á móti kemur að Landsbankinn kaupir aftur 30% hlut í fjárfestingasjóðnum fyrir 18 milljarða króna.

Fjármunahreyfing þessara viðskipta er jöfn á báða bóga. Stóri díll Landsbankans í þessum viðskiptum er sá, að hann er laus við mikið safn vonlítilla fyrirtækja af sínu nafni, en fær í staðinn 30% eignarhlut í fjárfestingasjóði með góða eiginfjárstöðu og sterkan bakhjarl, þar sem lífeyrissjóðirnir eru.  Þar með leiðrétti Landsbankinn eiginfjárstöðu sína svo mikið að hann geti haldið starfsleyfinu.

Verða eigendur lífeyrissjóðanna nógu vitlausir til að láta enn á ný misnota sjóði sína með svona áberandi hætti???               

Lífeyrissjóðir rannsakaðir

Að hemja náttúruafl krefst skynsemi og sjálfsaga

Það er erfitt að rökræða viðkvæm mál líkt og þau sem Björgvin Björgvinsson kom inná í DV-viðtalinu. Greinilega gerði blaðamaðurinn sér ekki grein fyrir hve viðkvæmt mál hann var að meðhöndla; líklega ekki sett málið í samhengi við þróun undangenginna áratuga.

Flestir viðurkenna líklega að kynhvötin sé eitt af frumöflum mannskepnunnar. Undanfarna áratugi hafa ákveðin græðgisöfl markaðssett þessa frumhvöt mannsins með yfirgengilegri dýrkun á kynlífi, sem birt er í sögum, kvikmyndum og tímaritum í nokkuð afbrigðilegri mynd.

Samhliða þessu hefur mannskepnan látið hjá líða að rækta virðingu einstaklinganna fyrir öðru fólki; persónum þeirra og eignum, þannig að rótgróin gildi "samfélaga" hafa fjarlægst í móðu áranna, en eftir sitja misstórir hópar einstaklinga sem fyrst og fremst hugsa bara um sig sjálfa og möguleika þeirra, hvers fyrir sig, að ná til sín því sem þá langar í, þá stundina, óháð aðferðum eða afleiðingum þess fyrir þá sem á vegi þeirra verða.

Við höfum mátt horfa á mannvirðingu, bræðralag, samfélagsvitund og kærleika vera á hröðu undanhaldi hjá þjóð okkar, vegna misskilinnar hugsunar um að það sem hafi verið að gerast sé fylgifiskar og afleiðingar frelsisins. Slík viðhorf bera þess afar glögg merki hve skynsemi og ábyrgð hafa verið hér á hröðu undanhaldi.

Þegar við horfum yfir þetta svið undanfarinna áratuga, getum við spurt ýmissa spurninga. Náttúruhvöt mannsins verður ætíð hin sama, hvernig sem fólk hvers tímaskeiðs ræktar mannkostina í lífi sínu. Þeirri ræktun ræður skynsemi hvers og eins, sem getur svo að einhverju leiti stjórnast af hrósi eða fordæmingu samfélagsins, sé það fyrir hendi.

Kynhvöt karlsins byggist á veiðihvötinni. Sé mannvirðing einstaklingsins og kærleikur á lágu stigi, getur sá einstaklingur breyst í rándýr, sjái hann feng sem hann langar í þá stundina.

Konan hins vegar gengst upp í því að gera sig kvenlega;vekja eftirtekt og verða einskonar "beita" fyrir athygli frá öðrum. Ekki síst karlmönnum. Þessum áhrifum nær konan einkum fram með klæðaburði, snyrtingu og látbragði, því mannkostir virka lítið á kynlífshugsunum.

Þegar allir þessir þættir eru skoðaðir í samhengi þróunar liðinna áratuga, vekur það nokkra furðu að Stígamót, Feministar og aðrir sem vilja veg konunnar sem mestan, skuli ekki bregðast við og hvetja konur til að ganga um skemtana- og samkvæmislífið eins og jarðsprengjusvæði, meðan siðferðisvitund, mannvirðing og samfélagsvitund er á svo lágu plani sem nú er orðið hjá okkur.

Ég fyrirlít ofbeldi gagnvart konum og börnum, í hvaða mynd sem það birtist. Ég bendi hins vegar á að eðlileg umræða um þessi viðkvæmu málefni hefur ævinlega verið kæfð með upphrópunum, svo engin rökræn umræða hefur farið fram. Þrátt fyrir allar þessar umræðulausu upphrópanir, hefur ástandið stöðugt versnað; virðing fyrir konum og börnum virðist fara þverrandi, samhliða minnkandi mannvirðingu, samfélagsvitund og kærleika.

Er ekki kominn tími til að ráðast að grunni þess samfélagsvanda sem þarna er tvímælalaust stöðugt að vaxa, í stað þess að láta æsing og öfgaviðbrögð beinast að þeim sem vekja athygli á vandamálinu.

Erum við enn svo vanþroskuð að við skjótum sendiboðann, svo skúrkurinn verði ekki skaðaður?        

Segir ofstæki ráða ferðinni

Jákvæð eða neikvæð áhrif mótmæla

Mikilvægt er að átta sig á hvenær og hverskonar mótmæli hafa áhrif á stöðu þeirra sem fólk vill hjálpa. Mótmæli eru í eðli sínu tvennskonar. 

Annars vegar þar sem gagnaðilinn er kúgaður með samtakamætti eða yfirgangi, til að breyta á þann veg sem mótmælendur fara fram á.

Hins vegar,  þar sem rökum og skynsemi er beitt til að laða þá sem mótmælin beinast að, til að taka afstöðu með vlija mótmælenda.

Mótmæli sem beint er að dómstólum, til að reyna að knýja fram vilja mótmælenda, verða að vera byggð á rökum og skynsemi.  Öllum skynsömum mönnum á að vera ljóst að dómstóll getur ekki látið stjórnast af mótmælum sem haldið er fram með yfirgangi, ofbeldi og skemmdastarfsemi. Slíkt væri í fullkominni andstöðu við eðli réttarfarsins, þar sem dómstóllinn á að vera hlutlaus og úrskurða eftir málsástæðum og rökum, en úrskurðir ekki litast af flótta frá grundvallarþætti laga og reglna.

Af þessari stuttu skilgreiningu er fullkomlega ljóst að sá hópur sem reynir að spilla starfsfriði hérðaðsdóms Reykjavíkur, er fyrst og fremst að valda neikvæðum viðhorfum innan réttarkerfisins. Dómendur eiga enga möguleika á að líta jákvæðum augum á slík mótmæli, því þau eru beinlínis yfirlýsing um að mótmælendur treysti ekki hutlausu réttarfari í landinu.

 Ef við lítum af alvöru á framgöngu mótmælenda, sjáum við birtast okkur ofbeldisstjórnun, líkt og ættbálkayfirgangi í vanþróuðum ríkjum, eða samskiptum manna fyrir siðaskipti.  Er líklegt að múgurinn muni kveða upp réttlátari dóma í slíku samfélagi, en dómarar okkar gera í því réttarfari sem við þekkjum?  Ég held ekki.

Þegar mikið liggur við, er afar mikilvægt að láta ekki bráða- reiðikast yfirskyggja skynsemi og dómgreind, þannig að ADRENALÍNIÐ EITT RÁÐI GERÐUM, en skynsemin sé skliin eftir heima.                     

Anddyri réttarins rýmt

Undarlegir stjórnarhættir

Ég veit ekki betur en það hafi verið ESB sem neitaði að semja við Íslendinga um makrílinn. Það er undarlegt ef þeir geta neitað að semja um flökkustofna, en hóta svo viðskiptastríði þó við veiðum þennan sama stofn innan okkar eigin fiskveiðilögsögu.

Ætli allar ákvarðanir ESB séu á álíka skynsemisgrunni byggðar?                   

Spáir „makrílstríði" við ESB