Hvert fara þá hækkanirnar sem verið hafa á lambakjötinu ???

Sé horft til þeirra miklu verðhækkana sem verið hafa á lambakjöti í verðslunum á þessu ári, sætir það nokkurri furðu að sláturleyfishafar skuli ekki geta greitt bændum neinar verðhækkanir, frá síðasta ári.  Hvert fara þá allar þessar verðhækkanir sem við neytendur höfum verið að borga, á þessu ári, fyrir blessað lambakjötið ???

Sé það svo að milliliðirnir séu að gleipa sjálfir allar þessar hækkanir, er greinilega komin þörf á að endurskoða söluferli lambakjötsins, með það að markmiði að bændur geti sjálfir selt sem mest af afurðum sínum, beint til neytenda. 

Ekki geta söluaðilar afsakað verðhækkanir með auknum kostnaði við markaðssetningu, því engin tilraun er af þeirra hálfu gerð til að gera lambakjötið að freistandi vöru, með framsetningu í verslunum. Má þar t. d. nefna að ævinlega er útilokað að fá smáseik, gúllas eða lambahakk í verðslunum.

Þá er einnig afar sérstakt að horfa á verslanir selja sama kjötbitann úr skrokki lambsins, á tveimur afar mismunandi verðum. Á ég þar við svonefndar "framhryggssneiðar", sem er sá hluti af lambaskrokknum, sem í verðlagsgrunni mun vera verðlagður sem "súpukjöt", sem er á umtalsvert lægra verði en framhryggssneiðarnar eru seldar.

Að lokum vil ég hér einnig leggja fram áskorun til framleiðenda unninnar kjötvöru, að hætta þessum austri eytur- og rotvarnarefna í vörurnar, því flestar unnar kjötvörur eru orðnar ókaupandi, vegna hins mikla magns aukaefna sem framleiðendur hlaða í þessar vörur.  Ég hef sniðgengið eytur- og rotvarnarefni í matvörum í áraraðir og að sama skapi hefur meltingarstarfsemi líkama míns farið batnandi, og þar með líkamleg og andleg heilsa.

Er kannski besta leiðin að snúa aftur til einfaldleikans og hreinleikans í efnasamsetningu matvæla?                 

Lægra verð en bændur óskuðu

Væri ekki gott að leiðrétta verðtrygginguna í leiðinni ??

Frá upphafi hafa útreikniforsendur svokallaðrar verðtryggingar (fyrst lánskjaravísitölu) verið vitlausar, með þeim hætti að þær margfalda endurgreiðslu lánsfjár, langt umfram eðlilegar vísitölubreytingar. Á þetta hefur oft verið bent, en þar sem þessi "vitleysa" í útfærslum, skilar lánastofnunum umtalsvert hærri endurgreiðslu en eðlilegur útreikningur mundi gera, hefur verið slegin öflug skjaldfborg um þessar "vitleysur".

Ég á allar þessar vitleysur skýrt útfærðar og bauð t.d. kastljósi þær í lok síðasta árs, en eitthvað stöðvaði þá á síðustu stundu að kynna sér málið.

Í áranna rás hef ég iðulega vakið máls á þessum vitleysum, en aldrei hefur skapast áhugi fjölmiðla eða félagshópa á að kynna sér þessa þætti rækilega. Ég hef þó marglýst því yfir að ég sé tilbúinn að mæta á fundi hjá hópum til að kynna þessar vitlausu forsendur, en til slíks þurfi ég annað hvort skjávarpa eða glæruvarpa.

Ef þjóðin gæti sameinast um að leiðrétta núverandi lög (vitleysan var sett inn í lögin þegar sást hve vel hún gaf af sér fyrir lánastofnanir) og einnig útreikniforsendur skuldabréfakerfis lánastofnana, þannig að útreikningar verðbóta væru í samræmi við hina upphaflegu hugmynd, myndu ALLAR höfuðstólsupphæðir verðtryggða lána lækka verulega og framtíðar-afborganir vera í fullu samræmi við eðlilegar verðbreytingar í landinu.

Hvort ætli sé betra, fyrir farsæla framtíðarþróun lánaviðskpta, að leiðrétta vitleysur í verðbótaútreikningum, eða afskrifa hluta af höfuðstól núverandi skulda?             

Ráðherra vill afskrifa skuldir

Stórhættulegt að samþykkja Icesave-ábyrgðina

Ég hef áhyggjur af því að mér finnst stjórnmálamenn ekki átta sig á mestu hættunni sem islensku samfélagi stafar af samþykkt ríkisábyrgðar þessa Icesave-samnings. Lítum á meginrökin.

Ríkissjóður er ekki, lögum samkvæmt, ábyrgðaraðili Landsbanka Íslands hf.

Ríkissjóður er ekki með neina beina ábyrgð á Tryggingasjóði innistæðueigenda og Tryggingasjóður kemur ekki til skjalanna fyrr en fyrirtækið (Landsbankinn) er komið í gjaldþrot.

Í stjórnarskrá okkar eru skýr ákvæði um að ALLIR skuli vera jafnir fyrir lögunum.

Fari nú svo að Alþingi samþykki ríkisábyrgð vegna skulda Landsbankans, myndast ófrávíkjanlegur kröfuréttur ALLRA kröfuhafa á íslensk fyrirtæki, vegna krafna sem þau ráða ekki við að greiða. Hvernig gerist það?

Taki ríkissjóður ábyrgð á skuld íslensks fyrirtækis, sem ekki hefur verið tekið til gjaldþrotaskipta, er forsendan - ALLIR skuli vera jafnir fyrir lögunum - orðin dómtæk forsenda fyrir því að slíkt hið sama VERÐI að vera meginregla gagnvart ÖLLUM ÖÐRUM FYRIRTÆKJUM Í LANDINU.

Ef menn hafa ekki enn áttað sig á því, hvers vegna erlendir kröfuhafar eru svona tregir til að ganga frá samningum um niðurfellingar skulda, þá bendi ég mönnum á að þessi þáttur er einmitt meginástæðan fyrir þessari tregðu. Samþykki Alþingi ábyrgðina vegna Icesave-samningsins, þurfa engir erlendir kröfuhafar að afskrifa neitt af kröfum sínum, því jafnræðisregla stjórnarskrár veitir þeim rétt til að sækja greiðslur sínar til ríkisins, vegna samþykktar ríkisábyrgðar á skuld íslensks fyrirtækis, sem er komið í greiðsluþrot, en hefur ekki enn verið tekið til gjaldþrotaskipta, og skiptin kláruð.

Það þarf ekki fólkna speki til að sjá þetta, því þetta er fyrir framan augun á manni, ef maður einbeitir sér að einföldu beinu brautinni, undir öllu orðagjálfrinu, sem stjórnmaálamenn skilja ekki einum sinni sjálfir.            

            

Frávísun myndi valda stjórnmálaóreiðu

Fljótfærni, eða skortur á dómgreind ??

Tilvitnuð ummæli fjármálaráðherra Noregs, "að Íslendingar þyrftu að greiða reikninginn fyrir frjálshyggjutilraun hægrimanna" eru afar athyglisverð. Ber að skilja þessi ummæli þannig að Norska ríkisstjórnin, telji vera Norska ríkisábyrgð á fjárskuldbindingum allra hlutafélaga í Noregi?

Landsbanki Íslands hf. er eigandi Icesave reikninganna. Og ríkissjóður Íslands er ekki hluthafi í því hlutafélagi. Hann er hvorki með ábyrgð á hlutafélaginu né Tryggingasjóði innistæðueigenda. Hvaðan kemur Norska fjármálaráðherranum heimild til að kenna þessa skuldastöðu hlutafélagsins, við ALLA ÍSLENDINGA, eins og hún gerir í nefndu útvarpsviðtali?

Þessi ásökun Norska fjármálaráðherrans, á hendur almenningi á Íslandi er, vægt til orða tekið dónaleg. Þar sem þetta er rakalaus ósannindi í garð almennings á Íslandi, flokkast þetta vart vægar en sem ónauðsynleg, óverðskulduð og órökstudd, niðurlægjandi árás á Íslensku þjóðina.

Við svona framkomu á Norska ríkisstjórnin einungis eina útgönguleið.  Þeir verða að láta fjármálaráðherrann biðja íslensku þjóðina opinberlega afsökuna og undanbragðalaust láta hana taka pokan sinn og hverfa úr ríkisstjórn Noregs. Að öðrum kosti er Norska ríkisstjórnin saþykk þessari órökstuddu árás á íslenskan almenning.

Það er sorglegt ef dómgreind stjórnmálamanna er almennt að verða svo lítil, að þeir geri ekki greinarmun á einstöku sjálfstæðum hlutafélögum, frá sameiginlegum sjóðum allra landsmanna. Sé það svo, er víðar en á Íslandi komin tími til að koma skynsömu fólki að við stjórnun þjóðfélaga.

Ég vænti þesss að sjá ÁBERANDI viðbrögð Norsku ríkisstjórnarinnar.        

Axli ábyrgð á hægritilraun

Eyðileggingaröflin eins og englisprettufaraldur

Það er sorglegt að fylgjast með þeirri miklu heift sem ríkir í hugum afmarkaðs, en fyrirferðamikils hóps innan Borgarahreyfingarinnar. Það sorglega við þetta allt er, að þessir aðilar eru í hvert sinn að gefa ítarlegar yfirlýsingar um það hve illa þeim sjálfum lýði, innra með sjálfum sér.

Eftir að hafa lesið mikið af því sem þessi hávaðasami hópur hefur látið frá sér fara, er ljóst að þarna virðist á ferðinni hópur sem EKKERT hefur tileinkað sér hópvinnu, eða færar leiðir til farsælla breytinga. Þetta fólk virðist yfirhlaðið spennu; virðist upplifa sig kúgað, og þar sem það virðist hvorki hafa tengsl við reynslu eða jákvæðar tilfinningar, verða öll þeirra viðbrögð að árásum á þá sem þeir upplifa sem andstæðinga sína.

Það besta sem hent getur Borgarahreyfinguna, er að þessi hópur verði gerður áhrifalaus, með því að fólk sem hefur reynslu og þekkingu, þjappi sér saman í forystusveit, svo hægt verði að fara að vinna skipulega að þeim markmiðum sem grunnhugsun hreyfingarinnar er byggð á.

Æsingurinn út af bréfi Margrétar er svolítið dæmigerður fyrir það sem að framan er lýst. Ég get verið sammála því að óheppilegt var að Margrét skildi tjá þessar hugsanir sínar í bréfi (betra hefði verið að hringja) til vinkonu sinnar. Hún hefur gefið afar trúverðugar skýringar á hvers vegna bréfið fór til allrar stjórnarinnar.

Það sem hins vegar vekur mér meiri athygli, er að sumir stjórnarmanna mátu meira möguleikann á að eyðileggja fyrir Borgarahreyfingunni, með því að opinbera þessi mistök, en að eyðileggja bréfið og láta það falla í gleymsku.

Í þessu umrædda bréfi er á engan hátt vegið að mannorði neins, þó Þráinn kjósi að notfæra sér huleiðingar ótilgreinds sálfræðing, um þætti í fari Þráins sem honum sýndist bera einkenni tiltekins sjúkdóms, sem nokkuð hrjárir eldar fólk.

Sá sjúkdómur sem þarna er nefndur, er samnefni yfir mörg afbrigði af skerðingu á heilastarfsemi. Þessi sjúkdómur er að vísu ólæknandi enn, en með því að hann greinist tímanlega, er hægt að halda honum niðri með lyfjum, þannig að hann verði viðkomandi ekki til verulegra vandræða, um eitthvert árabil.

Af bréfi Margrétar mátti lesa umhyggju fyrir heilsu Þráins. Það var hins vegar hópurinn sem sá sér færi á að skapa illindi með því að dreifa bréfinu, sem vegna skorts á jákvæðum viðhorfum, hjartahlýju og mannkærleika, sá sér fært að fróa innri kvötum til að framkalla hjá öðrum sína eigin slæmu innri lýðan, sem í raun ætti að vera umræðuefnið i þessu tilviki.

Margrét er afar góður málsvari mannlegra og heiðarlegra vinnubragða í stjórnkerfi lands okkar. Ég vona því að hún láti ekki þennan hávaðasama og sjálfsóánægða hóp valda sér of miklu angri. Hún hefur ekkert gert af sér sem getur flokkast sem trúnaðarbrestur hennar gagnvat kjósendum sínum, þannig að ég sé enga ástæðu fyrir hana að stíga til hliðar; ekki sýst eftir að hafa lesið innslag varamanns hennar við þá frétt sem hér er til umræðu.

Ég hef trú á að Borgarahreyfingin verði sterk, að aflokinni endurskipulagningu.                   

Margrét kalli til varamann

Hættulegt þjóðinni að hafa eina megin pökkunarstöð mjólkur

Einræðisstefna MS, eins og hún hefur verið rekin á undanförnum árum, er í raun afar hættuleg þjóðinni, eins og lítið sýnishorn verður af þarna.

Hvar væri mjólkurvinnsla og pökkun á vegi stödd ef t. d. mjólkurvinnslan í Reykjavík eyðilegðist í eldi, eða af öðrum ástæðum?

Það er búið að leggja niður flestar mjólkurstöðvar á landinu. Með skömmum fyrirvara væri líklega hægt að standsetja MBF á Selfossi, en mjólkurstöðin í Borgarnesi verður ekki gangsett á skömmum tíma. Líkega ekki heldur, aðrar mjólkurstöðvar á landsbyggðinni.

Ég held að græðgisherrarnir í MS ættu að hugsa svolítið vitrænt, meðan tími er til slíks, því mjólk er ekki munaðarvara sem fólk getur hæglega verið án.

Mjólk er einn af grunnþáttum nauðsynlegrar daglegrar fæðu, sem nauðsynlega þarf að vera framleidd af fleirum en einum aðila.

Ef við þurfum fleiri en einn banka, einn bensínsala, einn kjötsala, einn fisksala og einn grænmetissala, þá þurfum við líka fleiri en einn heildsöluaðila að mjólk.

Þetta er bara heilbrigð skynsemi, en það er kannski lítið af henni í græðgishópi MS?             

Bilun í mjólkurframleiðslu MS