Virðingarverð afstaða

Lára Ómarsdóttir, fréttamaður fær okkur, fólkinu í landinu, afar sterkt vopn í hendur, til að krefjast þess að fólk í opinberu starfi beri meiri virðingu fyrir sjálfu sér, starfi sínu og landsmönnum yfirleitt. Hún sýnir afar þroskað viðhorf til sjálfrar sín, starfsstéttar og vinnuveitandans, með því að segja af sér.

Mig undrar verulega hve mikill fjöldi fólks er flúinn úr heimi raunveruleikans á vald tilfinningaólgu og óheflaðrar framkomu. Þessa þróun þyrft virkilega að fara að skoða, áður en hún verður þjóðfélaginu til vansæmdar.

Ég hef borið virðingu fyrir Láru sem fréttamanni. Ég hef aldrei gert þá kröfu að neinn sé óskeikull, þess vegna get ég alveg fyrirgefið Láru "gálgahúmorinn". Ég nota hann oft sjálfur til að tappa af dramaspennu.

Mig undrar óraunsæi fólks í umfjöllunum sínum. Lára hefði haft ansi rúman tíma ef hún hefði átt að komast til allra þessara sem þarna köstuðu eggjum; fá þá til að fara út í búð og kaupa eggin og stilla sér upp til að kasta þeim, og það AKKÚRAT á réttum tíma þegar stöð2 var með myndavélina í gagni.  Já fólk virðist hafa mikla trú á hæfileikum og getu Láru. Ég hins vegar set nokkuð mörg spurningamerki við að hún hafi geta komið þessu öllu í kring, þó öflugur fréttamaður sé.

En Lára færði okkur vopn. Nú getum við, fólkið í landinu, gert harða kröfu um að aðrir aðilar í opinberu starfi, axli ábyrgð á gjörðum sínum. Það hlýtur t. d. að vera alvarlegra þegar ráðherra verður uppvís að því að brjóta stjórnarskrá, en að fréttamaður sé með "gálgahúmor" baksviðis, við samstarfsmann. Eða finnst fólki það ekki?

Þakka þér fyrir framtakið Lára og vegni þér vel í framtíðinni.                  

Hættir sem fréttamaður á Stöð 2

Mistök "mótmælenda"

Að ná árangri í réttinda- eða kjarabaráttu, krefst góðrar greiningar á markmiðum, raunsannrar þekkingar á veikleikum þess sem sótt er að, og góðrar skipulagningar og agaðra framkvæmdar, þeirra aðgerða sem hugsanlega þarf að grípa til svo árangur náist.

Áður en aðgerðir hefjast, þarf kröfuaðili að gera kröfur sínar skýrar og raða þeim upp í forgangsröð. Fyrst þær kröfur sem mikilvægast er að ná í gegn og helst að vera með ábendingu um mögulega leið til þess. Næst komi þær kröfur sem gott væri að ná inn í samkomulagið, en eru samt ekki eins krefjandi og aðalkröfurnar. Í þriðja lagi kröfur sem fyrst og fremst eru ætlaðar sem skiptikröfur, sem fella mætti út í skiptum fyrir lausn eða samning. Að síðustu þarf svo að skipuleggja sóknina; byrja með hógværum en ákveðnum þrýsting á allar kröfurnar og setja sér síðan meginmarkmið um hvenær og hvernig þrýstingur verði aukinn og gefið eftir varðandi aukakröfurnar.

Þegar sótt er að stjórnvöldum eða atvinnurekendum er sérstaklega mikilvægt að haga sókn sinni þannig að þessir aðilar upplifi sig vera þá sem hafi völdin og getuna til að láta breytignar eiga sér stað. Þess vegna er mikilvægt að sækja þannig fram að þeir geti átt hina endanlegu tilögu, sem leiðir til lausnar. Það byggist á því, að það eru þessir aðilar sem uppfylla þurfa samkomulagið. Þeir verða fúsari til að leita lausna málsins, finni þeir sig sem gerendur og að þeir eigi lausnina, frekar en ef þeir upplifa sig þvingaða til sátta.  Þetta eru fyrst og fremst sálræn atriði, en eigi að síður afar mikilvæg.

Viðhorf kröfuaðilans er einnig afar mikilvægt. Hann þarf að gæta þess vandlega að málflutningur hans eða aðgerðir, beri ekki í sér tilfinningahita, því slíkt truflar honum yfirsýn og laðar að verkefninu æsings- og öfgaöfl, sem fyrst og fremst sækjast eftir átökum og athygli.  Stöðugt þarf því að gæta að rökfestu, heiðarleika og kurteisi, og líta eingöngu á kröfurnar sem verkefni til úrlausnar en ekki sem tilfinningalegt óréttlæti.

Alla þessa grundvallarþætti vantaði í aðgerðir vörubílstjóranna. Farið var af stað með hópaðgerðum gegn samferðafólki þeirra í umferðinni. Aðgerðin var flokkuð sem mótmæli, en slíkar aðgerðir eru yfirleitt tilfinningalegs eðlis og sjaldnast með skýra mynd af lausnum; enda fyrst og fremst verið að losa um tilfinningapressu frá einhverju sem þegar hafði verið tekin ákvörðun um.

Eins og málin hafa þróast er orðið ljóst að þessi hópur vörubílstjóra mun engum árangri ná; einungis valda stéttarbræðrum sínum vandræðum og loka leiðum þeirra til eðlilegra samskipta við stjórnvöld. Í ljósi alls þessa teldi ég þá gera stéttarbræðrum sínum mestan greiða með því að lýsa því formlega yfir að þeir væru hættir öllum aðgerðum og segðu sig frá öllum samskiptum við stjórnvöld vegna þeirra mála sem til umfjöllunar hafa verið.

Það væri góð sumargjöf fyrir stéttarbræður þeirra, sem þá gætu metið stöðuna frá byrjunarreit.                    

Sleppt úr haldi