Athyglisvert þegar útvegsmannafélög gefa yfirlýsingu um stuðning við lögbrot.

Vel má vera að ætlun sjávarútvegsráðherra sé góð, en afar alvarlegt þegar æðstu ráðamenn þjóðarinnar virða ekki þau lög sem þeim og öðrum er ætlað að fara eftir.

Þó við lítum framhjá því að viðkomandi ráðherra er ekki í þessu embætti í krafti þingmeirihluta, heldur settur til að halda ráðuneytinu gangandi í fáeina daga, þá er ljóst að hann er ekki með umboð til að taka pólitískar ákvarðanir fram í tímann. Að því leiti er reglugerð hans ólögmæt.

Einnig ber að líta til þess að hin umrædda reglugerð er sett sem breyting á reglugerð nr. 163/1973, og sett samkvæmt 4. gr. laga um hvalveiðar nr. 26/1949 , en síðasta málsgrein 1. gr. þeirra laga hljóðar svo:

Áður en leyfi er veitt, skal ráðherra leita umsagnar Hafrannsóknarstofnunar.

  Í 1. gr. hinnar nýju reglugerðar, segir að hún (greinin) skuli vera 2. ml. 1. gr. og orðast svo:

 2. ml. 1. gr. orðist svo:
Leyfi til veiða á hrefnu árin 2009, 2010, 2011, 2012 og 2013 skal veita þeim íslensku skipum, sem eru í eigu eða leigu einstaklinga eða lögaðila, sem hafa stundað hrefnuveiðar í atvinnuskyni á árunum 2006-2008 eða félaga sem þeir hafa stofnað um slíka útgerð. Einnig er heimilt að veita leyfi þeim einstaklingum eða lögaðilum sem að mati ráðherra hafa sambærilega reynslu af útgerð á hrefnuveiðum í atvinnuskyni. Eingöngu þeim skipum sem sérútbúin eru til veiða á stórhvölum er heimilt að taka þátt í veiðum á langreyði árin 2009, 2010, 2011, 2012 og 2013.

Þetta getur ekki passað, því fyrir er í þeirri reglugerð sem breyta á og er nr.  163/1973, 2. ml.1. gr. sem hljóðar svo:

2. ml. 1. gr. orðist svo:
Leyfi til veiða á hrefnu á fiskveiðiárinu 2006/2007 skal aðeins veita þeim íslensku skipum sem hafa tekið þátt í vísindaveiðum Hafrannsóknastofnunarinnar á hrefnu á árunum 2003-2006. Leyfi til veiða á langreyði á fiskveiðiárinu 2006/2007 skal aðeins veita þeim íslensku skipum sem eru sérútbúin til veiða á stórhvölum.

Þá segir í  1. ml. 1. gr. þeirrar reglurgerðar sem breyta á, og er nr. 163/1973 eftirfarandi:

Rétt til þess að stunda hvalveiðar í íslenzkri fiskveiðlandhelgi og til að landa hvalafla, þótt utan landhelgi sé veitt, svo og til að verka slíkan afla, hafa þeir einir, er fengið hafa til þess leyfi sjávarútvegsráðuneytisins. Áður en leyfi er veitt, skal ráðherra leita umsagnar Fiskifélags Íslands og Hafrannsóknastofnunarinnar og ef báðar þessar stofnanir telja að gengið sé of nærri hvalstofninum með nýjum veiðileyfum skal umsókn synjað.    

Hér hefur ráðherra greinilega haft í frammi  afar óvönduð vinnubrögð, algjörlega utan þekkingar á því laga og reglugerðarumhverfi sem hann var í fljótfærni að breyta.            

Fagna hvalveiðum

Eru þeir enn í draumalandi frjálshyggjunnar hjá IMF.

Svo virðist sem hagfræði gróðahyggjunnar sé enn drifkraftur spádóma svokallaðra "sérfræðinga" í efnahagsmálum, bæði hjá IMF og víða annars staðar. Af spám þeirra má ráða að þeir ætli ekki að gefa mikið svigrúm til að færa fjármálaumhverfið nær samtímanum.  Þeir sem hugsa raunsætt gera sér grein fyrir því að svokölluð fjármunavelta, var komin lant inn í framtíðina, því flestar lánastofnanir voru farnara að byggja daglegan rekstur sinn á sölu skuldabréfa, sem greiða átti í framtíðinni; stundum ekki fyrr en eftir þrjú ár.

Flestir sem þekkja til þessara mála, vita líka að flestar lánastofnanir gátu ekki greitt slík skuldabréf á gjalddögum, heldur voru háðar því að geta gefið út ný skuldabréf, sem greiðast ættu lengra inn í framtíðinni. Í rekstrarplönum þeirra var því ekki gert ráð fyrir að lánin sem tekin væru út á komandi tíma, væru greidd þegar að gjalddaga kæmi, heldur að þá yrðu tekin lán, með gjalddaga inn í framtíðinni, til að greiða gömlu lánin. Einnig voru þá í leiðinni tekin ný og hærri lán, með gjalddaga nokkrum árum síðar, til að auka veltuna svo þeir sýndust vera stærri viðskiptastofnun en raunin var.  

Nú, þegar vinda þarf ofan af allri þessari vitleysu og greiða upp þau skuldabréf sem gefin höfðu verið út til greiðslu á þessu og næstu árum, er næsta jafn víst og að sólin kemur upp í austri, að ekki verður um neinn raunverulegan hagvöxt að ræða í vestrænu efnahagsumhverfi. Flest lönd vesturlanda hafa í langan tíma vanrækt verðmætaskapandi atvinnustarfsemi, en keppst við að auka sem mest ýmiskonar þjónustustarfsemi og hreint bruðl með mikilvæga fjármuni. Nýmyndun verðmæta er því víðast hvar afar lítil. Einkanlega verður ástandi erfitt í Evrópu, sem um langt árabil hefur verið með litla framleiðni og mikið atvinnuleysi, en á sama tíma hafa stjórnmálamenn almennt verið í óraunveruleikaheimi, upteknir við að búa til heimsveldi án blóðrásar tekjustreymis.

Það er fullkomið óraunsæi að telja niðursveiflu heimsfjármálanna verða lokið á þessu ári, og betri tíðar í þeim efnum sé að vænta árið 2010.  Ef vel verður á spilunum haldið hjá okkur, gætum við verið farin að rétta úr stöðunni á því ári. Hins vegar lýst mér ekki á að bata verði farið að gæta víða annars staðar. Evrópa mun líklegast verða lengst að ná vopnum sínum, þar sem vaxtabroddar raunverulegs hagvaxtar eru þar fáir. Hvort Bandaríkin hafi nægt lánstraust hjá Kínverjum til að rétta við fjárstreymið þar í landi, verður tíminn að leiða í ljós. Þeirra bíða mörg erfið og útgjaldafrek verkefni á næstu árum, sem þeir geta vart fjármagnað einir.

Það er því nokkuð ljóst að hugsunarháttur "sérfræðinga" IMF er hinn þekkti hugsunarháttur fjárhættuspilarans, að halda í vonina um að geta náð í meiri peninga til að halda fjárhættuspilinu áfram.   Vonandi vakna þeir fljótlega til raunveruleikans því sú veröld sem þeirra hugarheimi tilheyrir er orðin gjaldþrota, með öllum þeim sársauka sem slíku fylgir.                 

Nær enginn hagvöxtur