Mesta niðurlæging forsetaembættisins.

Jæja, þá liggur það ljóst fyrir að höfnun forsetans á staðfestingu fjölmilalaganna var pólitísk ákvörðun en ekki vegna áhrifa laganna á þjóðfélagið, sem og mikillar ólgu meðal þjóðarinnar.

IceSave málið er stjarnfræðilega mikið mikilvægara en fjölmiðlamálið. Auk þess sem áskoranir til forsetans voru mikið fleiri vegna IceSave samningsins, en vegna fjölmiðlamálsins. Hefði forsetinn verið trúr stjórnarskránni, miðað við fyrri ákvarðanir sínar, hefði hann umsvifalaust á að vísa þessu máli til þjóðarinnar.

Frá þessari stundu er Ólafur fullkomlega ómerkur sem forseti þjóðarinnar og á að segja af sér þegar í stað. Það á ekki að lýðast að þetta embætti sem misnotað í pólitískum tilgangi.

PUNKTUR.                    

Forsetinn staðfestir Icesave-lög

LÍÚ lýsir enn á ný frati á þjóðina

Enn á ný hagar LÍÚ sér eins og ofdekraður oflátungur, þegar þeir lýsa fullkomnu frati á hagsmuni þjóðfélagsins, í því augnamiði að ÞEIR SJÁLFIR fá hugsanlega ölítið hærri tekjur til eigin fyrirtækja. Þær tekjur koma fyrst og fremst vegna nýtingar þeirra á stærstu gjaldeyrisauðlind þjóðarinanr; auðlind sem þeir hafa, fram til þessa, fengið gjaldfrjálsan aðgang að.

LÍÚ menn virðast ekki hugsa mjög skýrt þegar þeir vegsama hærra verð á fskmörkuðum erlendis, miðað við það sem fengist hefur hér heima. Í fyrsta lagi virðast þeir gleyma þeim kostnaði sem af því hlýst að sigla með aflann. Skip og áhöfn eru bundin við slíkt í c. a. 8 - 10 sólahringa. 

Skip og áhöfn voru kannski upptekin í 20 sólahringa við að afla þess farms, sem síðan þarf að sigla með, sem bætir 40 - 50% við tímann sem teknanna var aflað. Þessum tíma er bætt við til þess að fá (hugsanlega) 30% hærra verð fyrir aflann, en fengist hefði á einum sólahring í heimahöfn.

Þar sem fiskur telst til nauðsynlegrar neysluvöru, er sala fisks á neytendamarkaði ekki beinlínis háð tískusveiflum. Því má t. d. líta svo á að þær útgerðir sem sigla með aflann og selja hann á erlendum mörkuðum, til vinnslu þar fyrir neytendamarkað, séu fyrst og fremst að lækka verðið á unnum fiski, sem verkaður væri hér á landi.

Miðað við núverandi samgöngur, væri hægt að senda daglega (með flugi), unnar fiskafurðir á neytendamarkað erlendis; fisk sem hefði fyrir 2 - 4 sjólahringum verið lifandi, óveiddur í sjónum. 

Til þess að þjóð okkar fái að njóta slíks hámarks afraksturs af þeirri auðlind okkar sem fiskveiðilandhelgin geymir, þar nauðsynlega að banna alla sölu á óunnum fiski úr landi. Allar forsendur eru fyrir hendi til að skila erlendum fiskkaupendum umtalsvert betri vöru, með vinnslu aflans hér heima, heldur en þeir fá með kaupum á 25 - 30 sólahringa gömlum fiski, upp úr veiðiskipi á erlendum fiskmerkaði.

              

Útlendingar tilbúnir að greiða hærra verð