Er aukaatriði að leiðrétta rangan dóm?

Mig hefur stórlega undrað hve langan tíma tekur að leiðrétta gróflega illa grundaðan dóm yfir Eggert Haukdal. Dómurinn er ekki einungis rangur, heldur er hann byggður á ákæru sem ekki er studd haldbærum gögnum. Ákæran er ekki byggð á samhangandi rannsókn á færslu bókhalds, uppgjöri um áramót, lokun á ársskrá við útgáfu ársreiknings, færslu niðurstaðna reikninga milli ára; og með þeim hætti fundið út flæði viðskipta milli mánaða og ára. Ákæran er einungis byggð á sundurlausum blöðum, handskrifuðum eða úr sundurlausum útkeyrslum bókhaldslista við færslu fylgiskjala. Raunveruleg upplýsandi rannsóknarvinna var því aldrei unnin af hálfu ákæruvaldsins.  Dómstólar létu glepjast til að fella úrskurð á grundvelli þessara sundurlausu skjala sem niðurstaða svokallaðrar rannsóknar var byggð á. Alvarlegi þátturinn er sá, að þó lagt væri fyrir dómstóla vönduð samhangandi skoðun bókhalds yfir hið umdeilda árabil, það borið saman við útgáfu ársreikninga og viðskiptafærslur raktar yfir allt tímabilið, þá hunsuðu dómstólar algjörlega þessar heilstæðu og mikilvægu upplýsingar í málinu.

Segjum svo að dómstólar hefðu ekki viljað taka mark á rannsóknarvinna verjenda Eggerts. Þá hefðu þeir, sóma síns vegna, átt að krefja saksóknara um heilstæða samhangandi úttekt á öllu tímabilinu, til samanburðar við það sem fram kom í vörn málsins. Þetta mikilvæga atriði í hlutleysi dómstólsins létu dómarar ógert að framkvæma, heldur byggðu ítrekað á sundurlausum blöðum úr sýndarrannsókn málsins hjá embætti Ríkislögreglustjóra. Það er fyrst nú á síðasta ári, þegar bein krafa er gerð um að ALLIR dómarar Hæstaréttar víki sæti í málinu, sem ásættanleg hreyfing komst á málið. Nauðsynlegt var að allir dómararnir vikju sæti vegna ítrekaðrar hlutdrægni þeirra, þar sem þeir höfðu greinilega aldrei skoðað málsvörn Eggerts sem hugsanlega rétta. Grundvallarregla réttarfars, um að sakborningur skuli njóta vafa í sönnunarfærslu ákæru, hefur því aldrei verið virt í þessum málaferlum.

Hinir nýju dómarar Hæstaréttar í þessu máli hafa nú lagt fyrir saksóknara að láta dómkveða sérfróða menn til heildarúttektar á bókhaldi sveitarfélagsins fyrir viðkomandi ár.  Þá virist bregða svo við að erfitt sé að fá “sérfróðu “ menn til slíkrar vinnu. Alla vega ekki til þess að hraða henni. Ég vil því beina þeim tilmælum til félags endurskoðenda, að þeir þrýsti á þá félagsmenn sína sem dómkvaddir hafa verið til verksins, til að hraða þessari vinnu svo sá óorðspakki sem þetta mál hefur hlaðið á fagstétt þeirra verði sem fyrst hreinsaður burt.

Mér hefur fundist grátbroslegt að lesa afsakanir dómara gegn því að taka ekki mark á málatilbúnaði okkar sem höfum unnið að vörn Eggerts. Sú setning birtist nánast orðrétt í hverju áliti Hæstaréttar á eftir öðru. Setningin er svona:
“Að því er varðar skýrslu endurskoðanda þess sem endurfært hefur bókhald hreppsins verður ekki fram hjá því litið að hann hefur verið ötull stuðningsmaður dómfellda við málaferli hans og ýmsar athugasemdir sem hann gerir fela í sér huglæga afstöðu til sakarefnisins.”

Þetta er afar athyglisverð niðurstaða Hæstaréttar í ljósi þess að ALLUR málatilbúnaður ákæruvaldsins er byggður á huglægri tengingu sundurlausra blaða, sem eiga sér hvorki rökræna né tilvistarlega samstöðu né samsvörun. Ég veit að hvorki ég né umræddur endurskoðandi þekktu Eggert nema af afspurn fyrir þessi málaferli. Eggert kom til mín þegar yfir honum vofði Hæstaréttardómur, sem enginn lögfræðingur vildi verja hann gegn. Fyrstu greinargerð mína sýndi Eggert, Gunnari G. Schram, lagaprófessor við H.Í. sem kallaði til endurskoðanda sem hann þekkti. En það er sá endurskoðandi sem Hæstiréttur telur ekki hægt að taka mark á vegna tengsla við Eggert.

Að vera einn tíunda af lífi sínu með rangan dóm á bakinu, sem eingöngu er byggður á huglægri tengingu sundurlausra blaða, sem einnig sum eru greinilega fölsuð, er meira en réttarfari okkar er samboðið. Ég vil því skora á endurskoðendur og dómara að ljúka þessu máli hið fyrsta og hætta þessum flótta frá nauðsynlegri leiðréttingu. Það er það mikill fjöldi fagaðila sem vita að allur þessi málatilbúnaður er bull, að það á ekki að þurfa að taka langan tíma að ljúka þessu endanlega. Það er svo annað mál hvort hinir raunverulegu sakborningar í þessari raunasögu verði sóttir til saka, eða hvort allur þessi dráttur vegna rangra sakargifta á hendur Eggerti, hefur fært þeim fyrningu á sínum sakarefnum. Slíkt verður ekki metið hér.