Þegar illvilji beitir sér, fær sannleikur litla áheyrn.

Ég hef undrast verulega að Ríkissaksóknari skuli ekki hafa tekið til rannsóknar afar fólskulega árás Sænska ríkissjónvarpsins s. l. vor, á eitt æðsta embætti stjórnkerfis Íslands. Árásin var hönnuð æfð og undirbúin af sjónvarpsmanninum Sven Bergman, starfsmanni Sænska ríkissjónvarpsins. Hann viðurkenndi í viðtali við Morgunblaðið að hafa hannað þessa árás til að hjálpa vini sínum.

Að undanförnu hafa borist fregnir af því að einhver blaðamannasamtök í Svíþjóð og Evrópu hafi veitt þessu GLÆPAVERKI Sænska sjónvarpsins viðurkenningu fyrir fagleg vinnubrögð og vel unnið verk. Ég ætla fyrst um sinn að leyfa mér að vona að verðlaun þessi hafi verið veitt vegna þess að umræddum samtökum hafi ekki verið rétt greint frá aðstæðum, frekar en að þessi samtök séu að leggja blessun sína yfir svo fólskulega árás á eitt æðsta embætti stjórnkerfis annars lands; árás sem að öllu leyti var byggð á aumkunarverðri lygasögu, sem meira að segja mátti greina í sjónvarpsþætti um málið, að rangt væri farið með mikilvægustu málsástæðurnar.

Í kastljósþættinum í byrjun apríl 2016 var því haldið fram að þáverandi forsætisráðherra Íslands, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson (SDG), ætti leynifélag á aflandseyju, þar sem hann geymdi mikil auðæfi til að komast hjá skattgreiðslu. Þær heimildir sem sagðar voru fyrir þessum ásökunum voru ekki margar. Meðal annars hefur verið sýnt fram á fullar skattgreiðslur af öllum tekjum svo ekki er ljóst hvað átti að vera í felum.

Athyglisverðast við umfjöllun kastljóssins var þó að allar heimildir, um eign SDG á félagi á aflandseyju, voru birtar ólæsilegar. Þar var birt skjal sem átti að sýna að Lögfræðiþjónustan Mossak Fonseca (MF) hefði í nóvember 2007, að beiðni Landsbankans í Lux. tekið frá fyrir Landsbankann félagið Wintris Inc. Var þar um að ræða eitt þeirra félaga sem MF hafði stofnað rúmum mánuði fyrr, eða um miðjan október 2007. Landsbankinn gerði þá kröfu til MF að félagið yrði skráð þannig að SDG ætti 50% hluta í félaginu á móti sambýliskonu sinni, Önnu Sigurlaugu Pálsdóttur (ASP), sem ætti hinn 50%. eignarhlutann.

Þegar skjalið sem kastljós sýndi ólæsilegt, var sótt í gagnasafn Panamaskjala, kom í ljós að þetta var afrit af stofnsamning Wintris félagsins, þegar MF stofnaði félagið um miðjan október 2007, eða rúmum mánuði fyrr en kastljósmenn tilgreindu, sem var 27. nóvember 2007, Skjalið hafði verið falsað.

Það einkennilega við umfjöllun kastljóss um þetta meinta félag SDG, var að í sumum tilvikum var talað um að hann hefði keypt félagið af MF en í öðrum tilvikum var talað um að MF hefði stofnað félagið fyrir SDG og ASP. Hvorug tilvísunin var staðfest í þættinum vegna þess að ENGAR heimildir voru lagðar fram til staðfestingar þess að SDG hefði óskað aðstoðar MF við kaup eða stofnun slíks félags. Engar heimildir voru lagðar fram um að SDG hefði keypt félag.

Hins vegar var hið falsaða skjal sýnt án þess að hægt væri að lesa nokkuð af því. Átti það að sýna stofnsamning að félagi sem SDG og ASP hefðu stofnað. Skjalið var ekki undirritað af hvorugu þeirra. Skjalið var undirritað af þeim sem stofnuðu félagið um miðjan október 2007. Inn í reitinn þar sem rita átti nafn eiganda félagsins, hafði nafn stofnanda verið strokað út en í þess stað skrifað, með allt annarri leturgerð og leturstærð en var á öðru ritmáli skjalsins, nafn SDG. Nafn ASP var ritað á samskonar skjal.

Tvennt til viðbótar þessu vakti athygli mína og stórar efasemdir um heiðarleika þáttagerðarfólks í vinnubrögðum. Annars vegar að RÚV skyldi stilla SDG upp meðal þekktra einræðisherra og jafnað honum við glæpamann sem sæti í fangelsi. Slíkt ofstæki vekur upp hjá manni spurningar um andlegt heilbrigði þeirra sem vinna svona umfjöllun.

Hins vegar, var fullyrt að SDG ætti 50% í aflandsfélaginu Wintris á móti ASP. Engin eignaskjöl voru lögð fram með undirskrift SDG. Eina sönnunin sem lögð var fram var ólæsilegt form af hlutabréfi þar sem nafn SDG hafði verið skrifað inn á, án allra staðfestinga um að SDG hefði óskað eftir kaupum á nefndu félagi. Þegar formið að þessu hlutabréfi var sótt í gagnasafn Panamaskjala, kom ýmislegt merkilegt í ljós, sem aðalhöfundurinn Jóhannes Kr., hinn sænski Sven Bergman og kastljósmenn hafa klárlega allir vitað.

Í forminu að hlutabréfi í Wintris Inc. stóð skráð að stjórn félagsins hefði heimilað að hlutir í félaginu væru 50.000. Í umfjöllun kastljóss kom þetta ekki fram. Þar var sagt að SDG og ASP hefðu keypt 2.000 hluti í félaginu, og að með því hefðu þau keypt sitt hvor 50% í félaginu og ættu því allt félagið.

Sannleikur málsins var sá, að ef um kaup hefði verið að ræða, keyptir hefðu verið 2.000 hlutir í félaginu Wintris Inc., þá hefðu þau SDG og ASP verið að kaupa samanlagt 4% af heimiluðum hlutum félagsins, en ekki 100%, eins og kastljósmenn vildu halda fram, án allra haldbærra sannana. Og það sem meira var. Í texta hlutabréfsins kom einnig fram að þeir hlutir sem þar væru nefndir, tækju ekki gildi fyrr en kaupandinn hefði undirritað stofnsamninginn og skilað inn til skráningaraðila nýjum og undirrituðum samþykktum félagsins, eftir eigendabreytingar. Þessum skjölum var aldrei skilað inn til hins opinbera skráningaraðila. Þess vegna var umrætt félag aldrei skráð sem eign SDG og ASP.

Í kastljósþættinum var mikið mál gert úr því að SDG hefði átt aflandsfélag þegar hann hóf störf á Alþingi haustið 2009. Sýnir það best hve raunþekking var lítil hjá rannsakendum, á því málefni sem þeir voru að fjalla um. Þeir gerðu sér enga grein fyrir því að þeir söguð frá því í þættinum, að vorið 2009, átti Landsbankinn í Lux félagið Wintris Inc. og hann tók einn ákvarðanir um meðferð félagsins.

Vorið 2009, voru SDG og ASP einnig að flytja öll sín viðskipti frá Landsbanknum í Lux. til Credit Suiss, bankans í London, en þar voru þau búsett á þeim tíma. Samið var við Credit Suiss bankann í London um vistun og rekstur arfssjóðsins. Einnig var KPMG á Íslandi fengið til að sinna uppgjörum og skattframtali fyrir ASP, þannig að fagaðilar væru við hverja ákvörðun.

Á árinu 2008 virðist einhver ágreiningur hafa komið upp við Landsbankann í Lux. sem olli þeirri ákvörðun SDG og ASP að flytja bankaviðskipti sín annað. Þeir sem velta miklum fjárhæðum í viðskiptum sínum færa viðskipti sín ekki á einum eða tveimur dögum milli banka. Líklegast er að slíkt taki einn til þrjá mánuði. Hafi ákvörðun um færslu viðskipta verið tekin um áramótin 2008/2009, hafi uppgjöri og tilfærslu fjármagnsins lokið vorið 2009.

Komið hefur fram að vorið 2009 er öllum viðskiptum SDG og ASP lokið við Landsbankann í Lux. Viðskipti og fjárvörslu höfðu þau þá flutt til Credit Suiss bankans í London. Þar með lauk tilraun sem Landsbankinn í Lux. setti af stað undir lok nóvember 2007, í samvinnu við lögfræðistofu MF, að skipuleggja farveg til vörslu, ávöxtunar og fjárfestinga fyrir arfssjóðs ASP, var því einnig endanlega úr sögunni vorið 2009.

Í ársbyrjun 2009 var SDG kosinn formaður fyrir Framsóknarflokkinn. Á haustdögum sama ár 2009, tekur SDG sæti á Alþingi. Er það u. þ. b. hálfu ári eftir að viðskiptum hans lauk við Lansbankann í Lux. og viðskiptin flutt til Credit Suiss bankans í London.

AF HVERJU SELT Á 1 DOLLAR

Í kastljósþættinum var mikið lagt upp úr því að SDG hafði undir árslok 2009 undirritað skjal þar sem sagt var að hann seldi ASP sinn hlut í Wintris á 1 dollar. Í því sambandi var talað um að Wintris væri margra milljarða virði. Er það eitt gleggsta dæmið um að þeir sem þóttust vera að rannsaka þessi meintu aflandsskjöl kunnu ekkert að lesa saman aðstæður. Hver var þá ástæðan fyrir þessu skjali um 1 dollars sölu, sem SDG undirritar.

Uppruni þeirrar ástæðu er að fulltrúi Landsbankans í Luxumburg, sem var að skipuleggja viðskiptastöðu fyrir ASP, taldi best að stofna aflandsfélag, líkt og oft hafði verið gert fyrir fólk sem var að flytja peninga og koma þeim í skjól. Þar misskildi fulltrúi Landsbankans beiðni ASP, sem var ekki að leita að felustað fyrir peningana. En þegar fulltrúinn var að skoða þetta, er ASP komin heim til sín í London og veit því ekkert hvað fulltrúinn hefst að.

Fulltrúinn hins vegar skoðar viðskiptauppsetningu ASP í viðskiptaskrá bankans og sér að hún og SDG eru með sama bankareikninginn. Af því ályktar hann að þau séu hjón og í því ljósi sé eðlilegt að skrá félagið á þau bæði. Fulltrúi Landsbankans spyr hvorugt þeirra, SDG eða ASP, leyfis fyrir þessari ákvörðun sinni. Og þar sem aldrei var gengið frá eignarskráningu félagsins til þeirra, vissu þau hvorugt að í skjölum Landsbankans í Luxumburg og lögfræðistofu MF væru þau bæði skráð eigendur Wintris. Þau vissu að þau höfðu aldrei undirritað nein skjöl þar að lútandi, því gat félagið ekki verið skráð eign þeirra hjá hinum opinbera skráningaraðila. Eingfærslan var hins vegar skráð í bókhaldi Landsbankans, sem var fyrir hrun. Sú eignaskráningin hafði yfirfærst yfir í nýja bankann, með yfirtöku allra bókhaldslykla viðskiptaaðila bankans. Og þar hafði yfirfærst sú skráning að SDG ætti helming í félaginu Wintris; færsla sem ekki var hægt að breyta með venjulegri leiðréttingarfærslum.

Þegar bókhaldslega er staðið frammi fyrir svona aðstæðum er í raun ekkert annað hægt að gera en búa til færsluskjal þar sem eignaskráningunni er breytt. Til að skjalið teljist löglegt fylgiskjal í bókhaldinu þarf skjalið að vera í formi sölusamnings, þar sem skráður eigandi selur öðrum aðila sinn skráða hlut. Verðgildið má ekki vera núll, því tölvukerfið tekur ekki viðskiptafærslu upp á núll krónur. Þar sem ekkert sjálfstætt félag, með sjálfstæða kennitölu, var í raun til og því ekkert verðmæti að selja, var sölutalan sett á einn dollar, svo tölvan tæki við færslunni og hin vitlausa skráning mundi leiðréttast. Undir þessa færslu urðu bæði SDG og ASP að skrifa svo hún væri lögleg ef til endurskoðunar kæmi.

JÁ EN, WINTRIS FÉLAGIÐ ER TIL?

En nú segja eflaust einhverjir. Já en Wintrisfélagið er til, þau þræta ekkert fyrir það. Hvernig getur það passað við það sem hér hefur verið sagt.

Lítum enn einu sinni til upphafsins. Arfurinn er greiddur ASP síðla haust 2007 og lagður inn á hennar reikning í viðskiptabanka hennar, sem var á þeim tíma Landsbankinn í Lux. Þó ekki væri búið að ganga frá stofnun sjálfstæðs hlutafélags til að annast ávöxtun og rekstur arfssjóðsins, þá varð strax að koma einhverju bráðabirgða formi á svo viðskiptin þyrftu ekki að fara fram á nafni ASP. Fyrst Landsbankinn í Lux. hafði sótt um að fá nafnið Wintris á hlutafélgið, sem ætlunin var að stofna, var náttúrlega alveg tilvalið að nefna einkafélag ASP, sem hefja mundi reksturinn, sama nafni og hlutafélagið mundi bera. Þá þyrftu engar nafnabreytingar að fara fram á þeim viðskiptum sem í gang yrðu komin þegar hlutafélagið yrði klárt.

Einkafélög eru algeng hjá fólki sem ekki er að hugsa um skattahagræði af því að hafa hlutafélag til að lækka skattana og færa tapáhættuna frá eigin tapi eiganda. Ég þekki til nokkuð margra slíkra og m. a. átti konan mín slíkt félag í nokkur ár, áður en einkahlutafélag var stofnað. Fyrirkomulag einkafélags passar algjörlega við þær lýsingar sem þau hafa gefið varðandi skráningu eigna og skulda slíks félags. Slíkt félag er ekki sjálfstæður skattaðili, heldur er rekstur þess gerður upp með sérstökum rekstrarreikningi, innan skattframtals eiganda, í þessu tilefni ASP.

Þær lýsingar sem þau gefa á því hvernig eignir ASP séu færðar inn í félagið sem eignfærsla þess en sem mótfærsla færist skuld félagsins við ASP, upp á nákvæmlega sömu upphæð. Formlega hliðin á þessu er sú að ASP lánar einkafélaginu (sem hún á sjálf) ákveðna X upphæð, sem félagið á að ávaxta og fjárfesta til hagsbóta fyrir eiganda félagsins. Þar sem ASP hefur látið félagi sínu í té megnið af eignafé sínu, er skráð hjá félginu sama upphæð sem skuld við ASP. Slík krafa frá henni, sem eiganda félagsins, er líklega þinglýst sem fyrsta krafa á hendur félaginu. Engir kröfuaðilar geta því komist í forgangskröfu á hendur félaginu og fengið þannig aðgang að fjármagni sem félagið væri með í veltu sinni.

Á sama máta gerist ef eignaaukning verður hjá félaginu á árinu, þá hækkar eignfærsla eiganda. Ef tekjuafgangur verður á árinu hjá einkafélagi, þýðir það að hagnaður hefur orðið af rekstri þess. Færist sá hagnaður þá sem tekjur í skattframtal hjá eiganda félagsins. Ef hins vegar yrði taprekstur hjá félaginu á árinu, færðist það sem tap í skattframtal eiganda. Þar sem hlutafélagið Wintris var aldrei formlega stofnað, er reksturinn enn að öllu leyti innan skattframtals eiganda, sem nú er orðin eiginkona SDG, eftir að þau giftu sig árið 2010.

ER ÞAÐ HEILBRIGT AÐ LAUNA GOTT MEÐ ILLU?

Það er afar sorglegt að hugsa til þess að í þjóðfélagi okkar skuli vera til svo illviljandi fólk að það spinni upp mikinn lygavef gagnvart eina manninum sem hafði kjark, styrkleika og þekkingarlega getu, til að standa svo í vegi fyrir risavöxnum fjármálaöflum, sem höfðu sett stefnuna á að knésetja þjóðina og hirða af henni allar tekjugefandi auðlindir og leigja henni svo aftur nýtingarrétt þeirra á okurverði. Með slíku hefði hér orðið til frambúðar fátæktarríki, einskonar þrælanýlenda fjármagnsaflanna, sem hirða mundu allan afrakstur af erfiði þjóðarinnar.

Fólk virðist vera búið að gleyma því að þessi maður stóð um tíma einn gegn því ofurefli sem að þjóðinni sótti. Það ofurefli var nógu öflugt til að setja Alþjóða gjaldeyrissjóðinn, Evrópusambandið, frændþjóðir okkar á Norðurlöndum o. fl. í slíkan gapastokk að ekki nokkur aðili þorði að rétta okkur hjálparhönd, nema Færeyingar. Þeir létu ekki múta sér. Þessi maður sem umtalsverður hluti þjóðarinnar grýtir nú, og vill ekki að hann komi nálægt landsmálum, fór aleinn á fund Lávarðardeildar Breska þingsins þegar forsætisráðherra Breta skellti á land okkar hryðjuverkalögum og setti okkur á bekk með hryðjuverkaöflum heimsins. Sagt var að hann hefði fengið þrefaldan fundartíma hjá lágvarðardeildinni og í framhaldi af því beygði forsætisráðherra Breta af leið sinni.

Þessi maður steig fram og mótmælti IceSave samningum. Upphafleg ætlun vogunarsjóðanna með þeim samning var, að skapa hér einskonar þrælanýlendu, þar sem endurgreiðslukröfur vegna erlendra lána yrðu hærri en við ættum möguleika á að greiða. Samfélag okkar mundi því ekkert gera annað en moka til þeirra megninu af þeim peningum sem við öfluðum.

Þarna var þjóðin aðeins farin að þora að fylgja í kjölfar hans og hafnaði IceSave samningum, ekki bara einu sinni, heldur þrisvar. Þá voru vogunnarsjóðirnir komnir í þrönga stöðu. Einungis var einn möguleiki eftir til að ná tökum á auðlindum landsins, en það var í gegnum slitabú gömlu bankanna. Þar töldu þeir sig eiga rétt á hundruðum milljarða í bætur, þó þeir hefðu engri krónu fórnað í bankahruninu, því þeir komu inn í hóp kröfuhafa eftir hrunið er þeir keyptu eins marga eignarhluti og þeir gátu komist yfir, fyrir langt innan við 10% af raunvirði þeirra.

Þegar þeir höfðu náð að kaupa allt sem til sölu var, hófu þeir grimmilegar verðgildishækkanir hluta sinna. Þegar þeir náðu ekki lengra þar, vildu þeir fá verulega miklar bætur frá ríkinu í ofanálag. Aðeins einn maður í stjórnmálunum var af einurð ósammála þessu. Hann fullyrti að slitabúin ættu að greiða ríkinu og Vogunarsjóðirnir að skila verulegum hluta þeirra verðmæta sem þeir höfðu margfaldað eignastöðu sína. Fáir trúðu á þessi orð unga og óreynda mannsins, sem þarna þó var orðinn forsætisráðherra. Hann stóð hins vegar ókvikull að baki þeirri samninganefnd sem hann skipaði og hvatti þá til að ganga eins langt og þeir gætu, og helst aðeins lengra. Aldrei lét hann á því bera að svona hörð framganga gagnvart slitabúnum og vogunarsjóðum mundi kosta konu hans meira tap en ella hefði verið. Og sannanlega tapaði hún á harðri framgöngu manns síns, en þjóðin græddi.

MÚGSEFJUN OG LINNULAUST EINELTI

Blekið var hins vegar ekki þornað á samkomulagi við vogunarsjóðina um umtalsvert hærri greiðslur til ríkissjóðs en nokkur hafði þorað að vona, þegar mikið írafár greip um sig meðal þjóðarinnar. Mannfjöldi hópaðist saman í Austurvelli til að hrópa á afsögn ríkisstjórnar vegna spillingar, sem aðallega var tengd við þann sem áður hafði bjargað þjóðinni frá örbirgð. Sigur á vogunnarsjóðunum upp á rúmar 600 milljarða skipti nú engu máli vegna þess að maður, sem fyrir u. þ. b. ári var rekinn frá RÚV, líklega vegna óvandaðra vinnubragða, var nú allt í einu orðinn sannleiksgyðja þjóðarinnar, sem enginn sá ástæðu til að véfengja. Rannsókn var óþörf, dómstólakerfið var óþarft, mannréttindi voru bara fyrir. Ekkert af því sem maðurinn hafði gert fyrir þjóð sína kom til álita sem málsbót, eða þó ekki væri annað en smá umburðarlindi meðan málið væri rannsakað.

Þegar heimsþekktur samningamaður um bætur milli þjóða vegna hruns fjármálakerfa, lét þau orð falla að hann hefði aldrei upplifað slíkan samning. Að þjóð næði öllu til baka sem hún hefði látið af mörkum. En þjóðin leit ekki við slíkum fréttum. Það var ekkert sem hún þurfti að gleðjast yfir.

Skyndilega varð allt sem þessi maður hafði áorkað fyrir þjóð sína, einskis virði, vegna þess að einn ógæfumaður, sem virðist nærast á því að ræna fólk æru og trúverðugleika, bjó til svo útsmogna lygasögu, sem hann reyndar sannaði meira að segja sjálfur í frásögn sinni að væri lygasaga, eins og að hluta er rakið hér að framan.

Það hefur verið hrein viðurstyggð að upplifa þá heimsku, mannvonsku, já og hreinan illvilja, sem tröllriðið hefur fjölmiðlum og samfélagsmiðlum þessa lands undanfarna mánuði. Því miður hefur sá hópur sem biður um sannleika og opinbera rannsókn á þessu máli orðið undir, því fjölmennið hefur verið mikið í þeim herskáa hópi sem rænt hefur þennan mann æru og starfi, án þess að geta stutt árás sína eða dómhörku með einu einasta dómtæku sönnunarskjali. Ég hef spurt marga úr árásarhópnum hvort þeir væru sáttir við svona sönnunarfærslu gagnvart ærunýði eða útskúfunardómi á þá sjálfa? Enginn hefur enn svarað því til hvort þeir myndu samþykkja andmælalaust slíkum dómi. Samt er haldið áfram þó löngu sé orðið ljóst að þessi maður mun ekki beygja sig fyrir lygi. Til slíks hefur hann enga ástæðu. Og fjandmenn hans hafa engin haldbær rök eða sannair fyrir máli sínu. Þeir geta bara öskrað úr fjarlæg, oft nafnlaust, því þeir treysta sér ekki að standa undir eigin óþverraskap, vegna hugleysis.

Það er í raun mjög alvarlegt mál fyrir þjóðfélag, þegar hugsunarlaus illvilji meðal þegnanna er kominn á svo alvarlegt stig sem sýnt hefur sig í þessu máli. Upphafsmaður lyginnar var látinn hætta störfum hjá RÚV í kjölfar alvarlegrar árásar á fjölskyldu, er hann rústaði mannorði þeirra og lífsstarfi. Hvers vegna Ríkisútvarpið lagði í þá vegferð að taka trúanlega sönnunarlausa lygasögu þess manns, sem þeir voru nýbúnir að reka vegna óheiðarlegrar starfsemi, verður trúlega seint svarað. En meðan það fólk sem þessu réði og átti að ráða, breiðir verndarhjúp yfir þennan glæp, er Ríkisútvarpið algjörlega svipt öllum trúverðugleika og hefur að fullu fyrirgert rétti sínum til að vera til.

Ekkert getur héðan af bjargað RÚV frá þessari smán, annað en algjör hreinsun úr öllum stjórnunarstörfum sem ábyrgð bera, eða eiga að bera, vegna svona glæps. Nýr menntamálaráherra verður spurður út í þessi atriði. Einnig verður nýr Innanríkisráðherra spurður út í afskiptaleysi Ríkissaksóknara. Dálítið merkilegt er, að Ríkissaksóknari skuli hafa brugðist hratt við einfaldri lítilli fjárkúgun á heimili þessa manns. En þegar erlend sjónvarpsstöð í eigu vinaþjóðar, ræðst með undirferli, blekkingum og hreinum óþverraskap á þennan sama mann, í embætti forsætisráðherra, og dreifir því til flestra landa jarðarinnar, þá kemur Ríkissaksóknara málið ekki við. Innanríkisráðherra verður spurður út í þessa mismunun. Að eitt æðsta embætti stjórnkerfis okkar eigi sér ekki neitt nálægt því jafn trausta vörn í réttarkerfi landsins og einkaheimili embættismanna. Er það ekki eitthvað sem verður að skýra með traustum rökum?

Guðbjörn Jónsson kt. 101041-3289  Fyrrv. ráðgjafi

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 8.11.2016 kl. 22:39]

Guðbjörn minn. Hvers vegna var Sigmundur Davíð ekki í eðlilegu samstarfi og samráði við sinn eigin þingflokk? Er til of mikils ætlast að fá svör við öllum þeim hörmungum, sem Sigmundur Davíð hefur leitt yfir alla sína þingflokks samstarfsmenn og þeirra fjölskyldur? 

Við vitum líklega öll að Kastljósið var ekki verjandi í sinni fjölmiðaumfjöllun.

En er það verjandi að Forsætisráðherra landsins hafi haldið þingflokksfélögum í heljargreipum þöggunar og baktjaldamakks í langan tíma?

Það eru margar hliðar á þessu máli, og undarlegt að sumum megi henda fyrir fjölmiðlaúfahjörðina án athugasemda? Á meðan aðrir eru varðir endalaust á kostnað þeirra sem urðu skipulögð úlfafóður pólitísku aftökufjölmiðlanna.

Ég skil ekki svona flokkað "réttlæti", eftir því hver á í hlut, Guðbjörn minn?

Það gjaldfellir þinn málflutning Guðbjörn, að þú verð bara suma sem verða fyrir fjölmiðlaárásum, og þegir þunnu samþykktarhljóði þegar aðrir einstaklingar verða fyrir svipuðum og jafnveg illkvittnari, varnarlausari og lúmskari árásum! Fyrirfram skipulögðum pólitískum árásum, sem enginn vill leiðrétta?

Réttlætið er ekki bara sumra, heldur allra réttur! Óháð flokkum og pólitískum stefnumálum!

M.b.kv.