Mörg fyrirtæki virðast brjóta lög af ásetningi

Ég hef kvartað við mörg fyrirtæki vegna seðilgjalda. Sumstaðar fæ ég engin svör en sumir segjast bara rukka þetta þangað til þeim verði bannað það. Þeir líti ekki þannig á að þetta sé bannað og meðan ekki sé úrskurðað um það, haldi þeir afram að rukka þessi gjöld.

Nú vill svo til að hverjum seljanda vöru eða þjónustu er skyldt að gefa úr reikning eða kvíttun, sem í það minnsta er í þríriti. Frávik frá þessu eru smásöluverslanir og veitignastðir, sem verða þá að hafa söluskráningu í viðurkenndum sjóðskössum. Þeim er heimilt, og skylt, að afhenda kassastrimil við hverja sölu.

Sölureikninga eða greiðslukvittanir eiga móttakendur greiðslu að gefa út og afhenda eða senda greiðanda, á eigin kostnað. Hvergi er í lögum heimild til handa söluaðila vöru eða þjónustu, að færa þennan kostnað með beinum hætti yfir á greiðandann; hvað þá að gera hann að sérstökum gjaldstofni, mikið hærri en  sá kostnaður sem aðgerðin veldur söluaðilanum.

Það er augljóst að við losnum ekki við ásetnings óheiðarleika úr viðskiptalífinu hjá okkur, nema sett verði afgerandi hörð viðurlög við sniðgöngu réttlátra leikreglna. Græðgisfýknin virðist svo allsráðandi að virðing fyrir viðskiptamanninum er löngu fokin úr vitund þeirra sem þessi fyrirtæki reka.

Gamalt máltæki segir: Af ávöxtunum skuluð þið þekkja þá.

Ný útgáfa þessa áæta máltækis gæti verið:  Af lögbrotunum þekkið þið græðgisfýklana.                 

Seðilgjöld ólögmæt án samnings