Þjóðin var ekkert að hlusta á "úrtöluhópinn"

Það er athyglisvert að lesa viðbrögð margra við þessu viðtali við Margeir Pétursson. Flestir tala eins og enginn hafi sagt neitt, fyrr en eftir bankahrun. Að gagnrýni og aðvaranir skuli hafa farið svona gjörsamlega framhjá stærstum hluta þjóðarinnar er náttúrlega rannsóknarefni út af fyrir sig, því þegar allt væri tekið saman, sem reynt var til að aðvara þjóðina um óvitaskap bankamanna, kæmi fram knýjandi spurning um hvort ekki sé afar brýnt að breyta áherslum og boðleiðum innan þjóðfélagsins.

Athyglisvert er að Margeir kemur inn á þöggunina gagnvart gagnrýnendum óráðsíunnar, þar sem hann vísar til þess að í desember 2004 hafi hann reynt að benda á hvað í uppsiglingu væri, en enginn viljað hlusta á svoleiðis svartsýnisraus. Svipaða sögu má segja um marga aðra sem reyndu að aðvara, en enginn mátti vera að því að hlusta eftir aðvörununum.

Undir lok tíunda áratugar síðustu aldar, vakti ég athygli á einni af fyrstu svikamillunum sem upp voru settar, þegar þrjú hlutafélög virtust gera bandalag um að auka eiginfjárstöðu sína um rúmann milljarð, hvort fyrir sig, án þess að ein einasta króna kæmi inn í fyrirtækin sem aukið fé. Þar sem ég hef ekki fengið birtar greinar í dagblöðum í fjölda ára (vegna of rökfastrar gagnrýni), var eina leið mín til að láta rödd mína heyrast, að hringja inn á símatíma útvarps Sögu.  Þar margvaraði ég við því innihaldsleysi sem væri í hækkun hlutabréfavísitölu Kauphallarinnar. Engir hagspekingar vildu þá taka undir að engin raunverðmæti væru í þessum vísitöluhækkunum, þó þeir bendi nú á að svo hafi verið.

Mikilvægast er, að núna strax verði lagst í vinnu við að finna leiðir til að setja reglur um skyldu fjölmiðla til að veita öllum rökstuddum sjónarmiðum jafna framgöngu í mikilvægum þjóðfélagsmálum. Hefði slíkt verið til staðar s.l. áratug, hefði verið hægt að koma aðvörunum mun betur á framfæri við þjóðina, og kannski vekja hana af velsældardvalanum. Þessir þættir eru ekki síður mikilvægir, en breytingar á stjórnarskrá og endurhæfing þjóðarinnar til eðlilegrar virðingar fyrir heiðarleika. Réttlæti, ásamt því að setja í forgrunn þau viðhorfa að heildarhagsmunir þjóðfélagsins, skuli vera fyrsti útgangspunktur allra þjóðfélagsmála, í stað þeirrar flokkspólitísku hagsmuna sem nú eru í forgrunni.               

Hlutabréfaverði var haldið uppi