Þetta eru nú meiri rugludallarnir

Það væri fróðlegt að vita hvaða tölugildi fyrir landsframleiðslu þeir eru að nota. Eru þeir að miða við þá landsframleiðslu sem var í fyrra (þegar hrunið varð) ? Eða eru þeir að miða við þá landsframleiðslu sem er nú? Eða eru þeir að miða við þá landsframleiðslu sem fyrirsjaanleg tekjuöflun þjóðfélagsins muni bera á næstu árum, að frádregnum þeim stóra hluta gjaldeyristekna sem fara þarf í greiðslu erlendra skulda?

Mér finnst svona framsetning beinlínis benda til fákunnáttu á mati hæfis til skuldaþols, eða að þeir álíta þjóðina samansafn rugludalla, sem hægt sé að segja hvað sem er.

Hver ástæðan er fyrir svona heimskulegu tali manna sem eiga að teljast "sérfræðingar" á þessu svið, er ekki gott að segja.  Þetta er alla vega ekki álitsauki, í framhaldi af fyrri kjánaskap þeirra í málefnum okkar.                

Skuldirnar ekki óviðráðanlegar

Aðalsteinn hefur lengi verið rödd hins almenna verkamanns

Möguleikar almennra félagsmanna verkalýðsfélaga til að hafa áhrif á  kjör forystumanna ASÍ er hverfandi lítlir. Ákveðinn forystukjarni kemur sér saman um hvaða  fólki skuli vera stillt upp á  framboðslista  og  látið vita hvaða  fólk er  forystuliðinu þóknanlegt.

Þetta er þekkt fyrirkomulag "ráðstjórnarhugsunar", sem er afar útbreitt í þjóðfélagi okkar. Sama "ráðstjórnarhugsun" veldur því að þeir sem ekki eru forystunni sammála, eru óæskilegir því forystan getur ekki alltaf rökstutt vilja sinn og ákvarðanir. Hún er því afar sjaldan reiðubúin til rökræðna um málefnin, enda búið að taka hina endanlegu ákvörðun um niðurstöðuna, áður en málið kemur til almennrar umræðu, eins og það er kallað.

Það eru mörg ár síðan ESB fór að bjóða forystumönnum verkalýðshreyfingarinnar til svokallaðrar "nám og kynningardvalda" í höfuðstöðvum sínum í Brussel. Þangað hafa flestir forystumenn ASÍ farið til dvalar og komið til baka heilaþvegnir fylgendur aðildar að ESB. Gylfi hefur verið þarna, einnig Skúli, framkvæmdastjóri Starfsgreiansambandsins, svo einhverjir séu nefndir.

Ég hef lengi fylgst með framgöngu Aðalsteins og þekki vel að hann fylgir fram hagsmunum hins vinnandi vekamanns, líkt og fleiri verkalýðsforingjar á landsbyggðinni. Forystu ASÍ hefur hins vegar tekist afar vel að fækka í þessum foringjahópi verkafólks, með markvissum áróðri fyrir sameiningu stéttarfélaga. Með þessum sameiningum varð forysta verkafólks af landsbyggðinni minnihlutahópur innan ASÍ og þar á bæ er markvisst unnið að því að losna við þessar raddir verkafólks úr mikilvægum valdastöðum.

Í lýðræðisskipulagi eru málefni til úrlausnar kynnt og rædd skipulega, og sameiginleg niðurstaða fundin, sem síðan verður gildandi ákvörðun.

Í ráðstjórnarskipulagi  er niðurstaðan fundin í þröngum hópi  valdhafa. Þar er niðurstaðan hönnuð í búning sem lítur trúverðuglega út í augum  hins almenna félagsmanns, er honum verður á fundi heimilað að tala um, í 1 - 2 mínútur hver maður. Síðan á fólk að greiða atkvæði með fram kominni tillögu forystunnar, því það er hvort sem er búið að ákveða að svona verði framkvæmdin.

Þessi niðurlæging verkafólks, innan verkalýðshreyfingarinnar er ekkert ný af nálinni. Hún hefur staðið yfir í meira en áratug. Þessi framganga hefur hugsanlega náð svona langt, vegna þess að okkur hættir svo mjög til að afgreiða úrlausnarmálin eftir yfirborðsútliti, þó það sem er undir hinu fallega yfirborði sé bæði vont og jafnvel okkur skaðlegt.

Af löngum ferli og samskiptum við mikinn fjölda fólks, hefur mér virst sá hópur afar stór, sem telur að það sé einhver annar en þau sjálf, sem eigi að gæta hagsmuna þeirra. Þeir hafi svo mikið að gera að þeir hafi ekki tíma til að standa í svoleiðis málum. Finnst þeir hafa eytt nægum tíma í svoleiðis með því að mæta einu sinni á ári á fund, til að kjósa "formann" sem eigi að sjá um slíka hluti, að þeir séu í lagi og séu ekki að angra fólk.

Ætli sú herdeild inni stóra sigra sem sendi foringjann einan fram á vígvöllinn, meðan allir hinir gerðu það sem þá langaði, án afskipa af því hvernig foringjanum vegnaði?

En ætlast samt til að foringinn vinni orrustuna. 

Segir að ólíkar skoðanir séu bannaðar innan ASÍ

"íslensk stjórnvöld verða ávallt reiðubúin að standa vörð um hagsmuni þjóða í þessum heimshluta."

Líklegt þykir mér að flest heilbrigt hugsandi fólk brosi út í annað, þegar það heyrir þessi ummæli frá íslenskum pólitíkusi. Líklega leiðir fólk hugann að því hve kröftuglega þessir pólitíkusar stóðu vörð um hagsmuni sinnar eigin þjóðar, í mikilvægasta hagsmunamáli hennar, sem upp hefur komið á sögulegum tíma.

Fyrst þessir pólitíkusar höfðu ekki manndóm í sér til varnar sinni eigin þjóð, sem ekkert hafði til saka unnið, annað en að trúa þeim fyrir stjórnun landsins, er afar ótrúlegt að heilbrigt hugsandi fólk, í öðrum löndum, vænti mikillar forystu eða skeleggri málafylgni, frá þessu hrædda "hýenuliði" sem stjórnar íslenskri pólitík.

Það er grátlegt að fólk skuli vera svona blint á eigin hæfileika og getu. Enn grátlegra er að svo mikið skuli vera af blindu fólki í þjóðfélaginu, að svona innihaldslausir blaðrarar skuli ná þingmeirihluta á Alþingi okkar.                        

Aukið samstarf smærri aðildarríkja mikilvægt

Framkvæma meira með lánsfé, þó þjóðin sé upp fyrir axlir í skuldum

Það er mjög greinilegt að þjóðin hefur ekki látið Sjálfstæðisflokkinn skilja hvaða ábyrgð hann ber á því ástandi sem nú er í efnahagsmálum okkar. Vilhjálmur Egiilsson og forysta SA eru greinilega enn á fullu í frjálshyggjuhugsuninni - að fá lán til að gera þetta og hitt - án hugsunar um með hvaða hætti sé hægt að borga þau lán til baka.

Í hart nær tvo áratugi jók Sjálfstæðisflokkurinn stöðugt veltuna í þjóðfélagi okkar, með stöðugt auknum erlendum lántökum. Þessi erlendu lán voru að mestu notuð í fjárfestignar sem ekki skiluðu þjóðféalginu neinum tekjum. Þess vegna var aldrei hægt að greiða þessi lán til baka, heldur tekin ný og hærri lán, þegar gömlu lánin komu á gjalddaga.

Sama ábyrgðarleysið virðist enn vera við lýði hjá Samtökum atvinnulífsins. Þó Vilhjálmur og SA hafi hrópað hátt yfir IceSave skuldunum og sagt þjóðina ekki hafa efni á svona miklum greiðslum, hóta þessir aðilar nú, að setja þjóðfélagið í efnahagslegt uppnám verði ekki farið að kröfum þeirra um að fara í kostnaðarsamar stórframkvæmdir á næsta ári, sem allar verða að framkvæmast fyrir erlent lánsfé, sem auka skuldir þjóðfélagsins enn frekar.

Ef þetta eru ekki pólitísk hryðjuverk, þá eru hryðjuverk einfaldlega ekki til.                 

Staðan hefur lagast

Mjög mikilvægt að vel takist þessi endurskoðun

Sé horft til þeirra "ráðstjórnarhátta" sem ráðherrar lýðræðislegrar þingskipaðrar ríkisstjórnar hafa leyft sér að viðhafa á undanförnum árum, er mikilvægt að endurskoðunin sé á grundvelli réttrar tröppunar í lýðræðis þjóðfélagi verði skýr og ótvíræð.

Af gefnum tilefnum, er mikilvægt að skýra mun betur en nú er, valdamörk ráðherra og heimildir þeirra til sjálfstæðrar ákvarðanatöku í málefnum sem ekki hafa komið til umræðu á Alþingi. Mikilvægt er að minna skýrlega á að ráðherrar eru framkvæmdaaðilar að vilja og ákvörðunum Alþingis, en ekki sjálfstæður valdsaðili.

Þá er einnig mikilvægt að huga að þeim ákvarðanatökum ráðherra, sem ná út fyrir valdstímabil þeirra (kjörtímabilið). Með því að taka ákvarðanir sem komi, að einhverju eða öllu leiti, til framkvæmda eftir að kjörtímabili er lokið, er ráðherra á margþættan máta að taka ákvörðun utan umboðs síns; einkanlega ef málefnið hefur ekki hlotið afgreiðslu frá Alþingi.

Má í þessu sambandi minna á ákvarðanir ráðherra um meiriháttar fjárútlát ríkissjóðs, án heimilda frá Alþingi. Við slíku verður að vera algjört bann í nýjum lögum um stjórnarráðið.                         

Lög um Stjórnarráðið endurskoðuð

Þegar búið að skipuleggja byggingasvæði fyrir allar þessar íbúðir

Augljóslega eru þarna á ferð heilaþvegnir verktakaþrælar, sem virðast ekki hafa burði til að hugsa sjálfstætt. Á Höfuðborgarsvæðinu er þegar búið að skipuleggja mörg hverfi, grunnvinna gatnakerfi og leggja lagnakerfi, sem að öllum líkindum mun duga fyrir því sem byggja þarf næstu 40 árin.

Ef í fréttinni hefði verið fjallað um hugsanlega byggingaþörf frá árinu 2051 til ársins 2100, hefði verið hægt að brosa að þessu. En að leggja tíma fé og fyrirhöfn í þessar vangaveltur nú, vekur alvarlegar spurningar um heilaskemmd þeirra sem að slíkum vangaveltum standa.                   

Byggja þarf 30 þúsund íbúðir