Til hvers var ríkið að taka þetta lán????????

Ég heyrði í forsætisráðherra, í sjónvarpinu í vikunni, þar sem hann var að tala um kostnaðinn við þetta lán. Sagði hann kostnaðinn ráðast af því hve hagkvæmt þeir gætu fjárfest þessa peninga???????

Er ríkissjóður að taka erlent lán, eingöngu til að fjárfesta í einhverri starfsemi?  Er hugsanlegt að þetta fé verði fjárfest hjá hlutafélagi, sem kannski fer á hausinn og endurgreiðir aldrei, eða það verði fest í einhverjum fasteignum sem spurningamerki verður um sölumöguleika á?

Í viðtalinu kom fram, að með þessu láni væri gjaldeyrisforði okkar kominn í 500 milljarða. Það þýðir í raun að áður en lánið var tekið, var gjaldeyrisforðinn 463 milljarðar.  í ljósi þessa finnst mér verða að krefja forsætisráðherra svara um það, hvers vegna var nauðsynlegt að taka þetta lán, þegar engar horfur eru á hömlum á eðlilegum aðföngum þjóðarinnar og engar vísbendingar um að gjaldeyrisskapandi atvinnuvegir þjóðarinnar sé að lenda í erfiðleikum.

Er ríkisstjórnin að fara bakdyramegin að því að láta skattgreiðendur borga vitleysuna sem óvitarnir í bankakerfinu hafa komið sér í á undanförnum árum? Er þetta t. d. til að borga vitleysu eins og kom fram í fréttum í dag, þar sem Icebank lánar út milljarða af erlendu lánsfé, án þess að hafa neinar tryggingar fyrir endurgreiðslu?  Stóreignamenn tóku þessi lán og, að sögn fjölmiðla, neita þeir að borga bankanum til baka.  Á kannski að nota lánsfé á kostnað skattgreiðenda til að lána bankanum til að borga erlenda lánið sem stóreignamennirnir vilja ekki greiða?

Þarf ekki að fara að setja hreingernigarlið  í þetta peningaumhverfi okkar?             

Lán ríkisins verður 37 milljarðar

Fyrsta vísbending um afvötnun frá eyðslufylliríinu

Til hamingju með fyrstu vísbendingu um að íslendingar vilji losna úr ánauð skuldafjötra vegna neyslu og óþrafa eyðslu.

Vonandi skammt að bíða næstu vísbendinga, sem væntanlega verður frétt um lækkun á skuldum heimilanna. 

Innheimta veltuskatta minnkar

Neita að borga lánið?????? Athyglisverð frétt.

Í fyrsta lagi er athyglisvert að Icebank skuli hafa afgreitt þetta lán án haldfastrar tryggingar fyrir endurgreiðslu. Slíkt ber með sér óafsakanlega óvarkárni gagnvart hagsmunum hluthafa bankans.

Í öðru lagi vekur þetta spurningar um hvernig hið erlenda lán Icebank var tryggt og hverjir muni á endanum þurfa að borga það, því erlenda skuldin gufar ekki upp.

Hverjir ætli séu raunverulegir eigendur Icebank? Ætli það séu sömu aðilarnir og vilja ekki borga lánið?  Eða eru stóreignamennirnir, sem ekki vilja borga lánið sem þeir fengu, að ná sér niðri á einhverjum öðrum stóreignamönnum?

Hver er hin raunverulega leikflétta.  Hver borgar í raun erlenda lánið fyrir stóreignamennina?           

Greiða ekki lán sem Icebank veitti

Hefur svokallað Breiðavíkurmál verið rannsakað frá báðum hliðum?????

Sá æsingur sem einkennt hefur alla umfjöllun um svokallað Breiðavíkurmál, hefur undrað mig stórlega. Fryrirfram, var fólk svipt æru og úthrópað sem illmenni, löngu áður en nokkur maður var farinn að fá heildarmynd af því sem þarna átti sér stað. Fyrst þau ungmenni sem þarna voru, og ættingjar þeirra, eiga rétt á réttlæti; eiga þá ekki gagnaðilar málsins, og ættingjar þeirra, einnig rétt á að hið rétta og raunverulega komi fram??????

Ég var í vegavinnu sumarið 1959 og hluta úr sumrinu vorum við í tjöldum á melnum við kirkjuna í Breiðuvík.  Kannski var sumarið '59 sérstakt, en einhvern veginn finnst mér raunveruleikinn um vistheimilið í Breiðuvík ekki vera farinn að koma fram í umræðuna enn. Það hefði ekki verið hægt að borga mér það háa fjárhæð að ég hefði viljað ganga í störf þeirra sem áttu að halda einhverri reglu á heimilinu í Breiðuvík.

Mörg börn og ungmenni, önnur en þau sem dvöldu í Breiðuvík, eiga sársaukafulla lifsreynslu frá þessum árum. Er hægt að kaupa með peningum þessa sársaukafullu lífsreynslu út úr vitund þeirra? Mun líf þeirra breytast og sársaukinn í sálinni hverfa við c. a. 10 milljón krónu greiðslu?  Er minningin byggð á raunveruleika, eða skynjuðu þau einungis aðra hlið veruleikans, þegar atburðirnir áttu sér stað?  Væri ekki stærsta hjálpin til þessa fólks að hjálpa þeim að sættast, innra með sér, við það sem liðið er og verður ekki breytt.

Peningar lækna ekki gömul sár á sálinni. Þau læknast einungis með virðingu og hjálp við að skilja raunveruleikann í þeim aðstæðum sem sársaukanum olli; og einlægum vilja til að hefja sig upp yfir óbreytanlegar aðstæður og fyrirgefa sjálfum sér og öðrum sem hlut áttu að máli.

Það er það eina se veitir innri frið og vellíðan í sálina. Slíkt endist mikið lengur en peningar geta gert.           

 

Telja bætur of lágar

Braut Alþingi stjórnarskrána???????????????

Í fljótu bragði sýnist svo að Alþingi sjálft hafi brotið 57 gr. stjórnarskrár með því að loka dyrum sínum fyrir ljósmæðrum.   Í 57. gr. segir svo:

Fundir  Alþingis skulu haldnir í heyranda hljóði. Þó getur forseti eða svo margir þingmenn, sem til er tekið í þingsköpum, krafist, að öllum utanþingsmönnum sé vísað burt, og sker þá þingfundur úr, hvort ræða skuli málið í heyranda hljóði eða fyrir luktum dyrum.  (leturbreyting G.J.)

Í stjórnarskrá er hvergi heimild til að takmarka fjölda áheyrenda; einungis heimild til að loka fundi og þá fyrir öllum áheyrendum. Fróðlegt verður að fá upplýsingar um hvaða þingmenn greiddu því atkvæði að fara svona út fyrir lagaheimildir og brjóta um leið 65 gr. stjórnarskrár, að... [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum. Þarna var takmörkunum og mismunun beitt án lagaheimildar.

Eins og málið lítur út, verður ekki betur séð en forseti Alþingis hafi brotið grundvallarreglu lýðræðisskipulags okkar.  Eðlileg viðbrögð við slíku er tafarlaus afsögn og afsökunarbeiðni.

EKKERT MINNA ER ÁSÆTTANLEGT.             

Lokað og læst á ljósmæður

Mikilvægast að nýta allar auðlindir skynsamlega og með hámarks arði fyrir þjóðina.

Nokkuð virðist ljóst að þetta framtak er í höndum manna sem ekkert vita hvað þeir eru að gera. Þeir gera enga tilraun til að opinbera hvað þeir meina; hvaða orkuauðlindir þeir eigi við, hvað eða hvernig þeir sjái fyrir sér að best sé að nýta þær.

Þetta eru greinilega kjánar sem treysta fyrst og fremst á að fólk rjúki til og skrifi undir þessa áskorun, án umhugsunar, vegna þeirrar spennu sem búið er að hlaða upp til uppbyggingar álvera.

Í því sambandi er athyglisvert að leiða hugann að síðasta ævintýri slíkrar fjárfrestingar, sem er Kárahnjúkavirkjun. Við upphaf þess verkefnis voru afar deildar meiningar um hvort það verð sem fékkst fyrir raforkusölu, dygði til greiðslu byggingakostnaðar virkjunarinnar. Flestir sem skoðuðu sögðu svo ekki vera, en Landsvirkjun sagði það sleppa.

Nú er ljóst að byggingakostnaður virkjunarinnar verður umtalsvert hærri en áætlanir gerðu ráð fyrir. Það eitt og sér, þýðir að verðið fyrir raforkuna er of lágt. Þegar við það bætist fyrirsjaánleg lækkun á verði áls á komandi mánuðum og árum, vegna samdráttar á heimsvísu, mun Kárahnjúkavirkjun verða nokkuð þungur baggi á skattgreiðendum, nema finnist arðbærari sala orkunnar en sala til álvera er.

Fyrir liggur að 446 þúsund tonn af áli var selt úr landi á síðasta ári. Það var aðallega frá tveimur álverum, en Fjarðaál bættist við á árinu. Verðmæti þessa áls voru tæpir 80 milljarðar. Innflutningur rekstrarvara, súráls o. fl. var á bilinu 25 - 30 milljarðar. Annar erlendur kostnaður er áreiðanlega 10 milljarðar.

Í ljósi þessa eru þessi fyrirtæki að skila afar litlum gjaldeyristekjum inn í þjóðfélagið, því ljóst er að rafmagnið greiða þeir í dollurum, þar sem Landsvirkjun þarf að greiða af sínum erlendu lánum. 

Ef við gefum okkur að 1.000 manns séu að vinna hjá þessum fyrirtækjum, er líklegt hámark á tekjum fyrirtækjanna u. þ. b. 30 milljónir á hvert ársverk, eða 2,5 milljónir á mann/mánuði.

Þegar við lítum til þess að þessi fyrirtæki eru í eigu erlendra aðila, er ekki nema hluti þessarar fjárhæðar sem í raun kemur inn í íslenskt efnahagslíf.

Af þessu má sjá að það er afar illa farið með verðmætar orkuauðlindir landsins að selja orkuna til álframeliðslu, burtséð frá því að áliðnaðurinn er fyrirsjáanlega á undanhaldi.           

Skorað á ráðmenn þjóðarinnar að nýta orkuauðlindirnar