Skilja þeir ekki muninn á þjóðbanka og leikfangabúð???

Líklega verður maður að hætta að vonast eftir skilningi bankamanna á mikilvægustu grundvallarþáttum við reksur banka í sjálfstæðu þjóðfélagi. Þau ummæli sem fram koma í þessari frétt benda meira til þess að þar séu að tala menn sem lifa í óraunveruleika leikfangalands. Lítum á nokkur dæmi.

Í fréttinni segir:

Efnahagsumhverfið er bönkunum fjandsamlegt, að mati Greiningar Glitnis.

Hvernig getur efnahagsumhverfi þjóðar sem nýtur hæsta mögulegs verðs  fyrir framleiðsluvörur sínar, verða einum af aðalbönkum þjóðarinnar fjandsamlegt? Verðmætasköpun er í hámarki þeirrar getu sem fyrirtæki gjaldeyrissköpunar geta afkastað, en bankarnir hafa lítið sinnt því undanfarna áratugi að efla atvinnugrein útflutningstekna þjóðarinnar, og verða því að skrifa hið "fjandsamlega" umhverfi sem þeir telja þrengja að sér, á sinn eigin reikning, því þeim láðist að stækka þá köku sem þeir vildu lifa af.

En, hvað skildi nú vera það fjandsamlegasta sem Glitnismenn upplifa? 

Takmarkað aðgengi að lánsfé og þar með hverfandi innstreymi af erlendum gjaldeyri...

Hafa þessir menn sleppt öllu sem heitir "hagnýt skynsemi" og orðnir sjúkir fíklar, í sívaxandi spennu eftir aukningu á veltu? Hvað hefur orðið af hyggjuviti, fyrirhyggju og öryggri framtíðarsýnar? Er ekkert af þessum grundvallarþáttum fjárhagslegs sjálfstæðis þjóðar, lengur til staðar innan veggja bankakerfisins?

Þegar ég var í hagdeild banka (fyrir rúmum 20 árum) barðist ég fyrir því að fá heimildir fyrir skuldbreytingum lána. Þetta var erfitt því samtryggingin var þá mikil. Yfirmenn sumra banka voru mjög strangir á því að það væru bara óáreiðanlegt fólk sem ekki gerði sér grein fyrir því að lán yrði að greiða til baka á þeim tíma sem lánstíminn væri. 

Vitað er, að nú þegar hafa bankar safnað að sér erlendum skuldum, langt umfram það sem mögulegt er að greiða á þeim lánstíma sem á lánunum munu vera. Þrátt fyrir þessa staðreynd telja bankamenn það fjandsamlegt umhverfi að geta ekki fengið meira lánsfé. Þarf ekki að skipta þarna um stjórnendur til að fá vitræna hugsun inn í bankakerfið okkar?  

Samkvæmt fréttinni, skiptir greiningadeild Glitnis vandamálum sínum niður í þrjá þætti:

Í fyrsta lagi hafa  sveiflur í gengi krónunnar mikil áhrif á efnahagsreikning bankanna og þar með eigið fé þeirra og afkomu.

Sveiflur á gengi krónunnar verða fyrst og fremst vegna þess að lánastofnanir stýra fjármálum þjóðarinnar ekki þjóðinni í hag. Þeir áætla og skipuleggja meiri notkun gjaldeyris en gjaldeyrissköpun þjóðarinnar er, og skapa þannig eftirspurn og vöntun gjaldeyris. Það gefur eigendum gjaldeyris færi á að krefjast hærra verðs fyrir gjaldeyrinn, en hærra verð á gjaldeyri er einmitt sveifla á krónunni.

Í annan stað hefur skortur á erlendu fjármagni þurrkað upp gjaldeyrisskiptamarkaðinn og hækkað fjármagnskostnað.

Ég veit ekki hvort fólk almennt, geri sér grein fyrir hvað þarna er verið að segja. Þetta segir okkur að bankamenn hafi verið að taka erlend lán til að skapa sér gjaldeyrissjóð til að braska með. Sé líkingin sett inn í umhverfi fjárhættuspilara, þá var þessi lánaði gjaldeyrir, spilapeningarnir, sem þeir fengu lánaða hjá spilavítinu. Vegna lélegrar spilamennsku, (ótraustra og ótryggðra útlána) hafa spilapeningarnir tapast og enginn vill lána þeim meira til að halda áfram spilamennskunni.

Er þetta hin trausta fyrirhyggja í fjármálum sem hið sjálfstæða þjóðfélag byggir tilveru sína og sjálfstæði á?   Síðsta sundurliðun þeirra er eftirfarandi:

Loks veldur gengislækkun krónunnar verðhækkunum innfluttra vara, sem leiðir til hækkunar verðtryggðra eigna. 

Þetta er athyglisvert. Þeir sem hafa lært einföldustu jöfnuþætti bókhalds vita að verðhækkanir kostnaðarliða valda auknum útgjöldum. Ef tekjur aukast ekki meira en kostnaðarhækkunum nemur, duga tekjur ekki fyrir útgjöldum og taprekstur verður. Taprekstur hefur þau áhrif að uppsöfnuð eignastaða minnkar, til að greiða þau útgjöld sem tekjur gátu ekki greitt.  Þrátt fyrir þessi einföldu grunnsannindi reikningsjöfnunar, segja snillingarnir í greinignadeild Glitnis, að verðhækkun innfluttra vara, leiðir til hækkunar verðtryggðra eigna. 

Hvaðan koma þessar eignir sem verða til vegna kostnaðarhækkana? Hvað var það sem skapaði þessar eignir?  Og þeir segja:

„Bankarnir munu samtals bókfæra um 27 milljarða króna í hækkun verðtryggðra eigna umfram skuldir á öðrum fjórðungi ársins 2008.“

Tekjur bankans voru ekki að aukast. En eignir hans jukust um 27 milljarða meira en skuldirnar. Hvaðan komu þessar eignir????

Segið okkur endilega frá því.            

     

Glitnir: Umhverfið fjandsamlegt

Eru máttarvöldin á móti þeim???

Ég velti því fyrir mér hvort máttarvöldin sé eitthvað andsnúið framgöngu Saving Iceland hópsins. Mig minnir að þau hafi lent í roki og rigningu í fyrra  og nú brestur á með roki og rigningu um leið og þau reysa tjaldbúðir sínar.

Er þetta algjör tilviljun, eða eru máttarvöldin ósammála vinnuaðferðum þeirra?

Þetta vekur umhugsun      

Styðja Saving Iceland á hljóðlátan hátt

Misskilningur hjá Guðna að lántaka sé brýnust.

Ég heyrði í Guðna Ágústssyni, formanni Framsóknarflokksins í sjónvarpinu í gærkvöldi. Þar talaði hann um að brýnast væri að Seðlabankinn tæki 500 milljarða lán núna, til að efla gjaldeyrissjóðinn. Þetta er mjög alvarlega mislesið í aðstæður í þjóðfélagi okkar.

Engar stórfjárfestingar eru á næsta leiti, sem kalli á mikla aukningu gjaldeyrisforða. Engin sérstök vá, er í sjónmáli og gjaldeyrisstaða Seðlabanka virðist í þokkalegu standi miðað við eðlilegar þarfir þjóðarbúsins.

Sú vá sem fyrir dyrum er, stafar á ógætni og barnaskap stjórnenda bankanna okkar. Birtist sú ógætni í gífurlegum erlendum lántökum, langt umfram það sem þjóðfélagstekjur geta borið. Og barnaskapurinn birtist í því að þeir lána þetta fjármagn út til kaupa á verðbréfum sem um langt tímabil (nokkur ár) höfðu hækkað í verði, langt upp fyrir raunvirði þeirra fyrirtækja sem þau voru skráð á.

Nú virðist komið í ljós að mikið af þessum útlánum hafi einnig verið án haldbærra trygginga, því í Fréttablaðinu í dag er fjallað um að vegna lækkunar verðbréfa í Kauphöllinni, sé ljóst að bankarnir verði að afskrifa yfir 80 milljarða á þessu og næsta ári. Ég hef á tilfinningunni að þessi tala sé enn vanmetin og muni fara langleiðina í að tvöfaldast áður en fer að glitta í jafnvægisumhverfi.

Brýnasta verkefni stjórnvalda nú, er að auka við myndun gjaldeyristekna sem hraðast, til þess að minnka svo sem hægt er samdrátt í þjónustustarfsemi. Það er ekki heilbrigð skynsemi fólgin í því að ætla lengur að taka erlend lán til að halda uppi þjónustustarfsemi, sem tekjur þjóðarbúsins geta ekki borið uppi. Það hefur þegar verið gert of lengi.

Aukning gjaldeyristekna verður hraðast og best keyrð upp með því að auka heimildir til þorskveiða um 70 - 100 þúsund tonn á næsta fiskveiðiári, eða frá sept 2008 - ágúst 209. Á sama tíma mætti vinna markvisst og hratt að uppbyggingu og fjármögnun annarra gjaldeyrisskapandi starfssemi, sem stjórnendur bankanna hafa ekki sinnt um að rækta og efla. Líklega vegna þess að slíkt er langtímafjárfesting með nokkurra ára bið eftir gróða fjárfestanna. Slík langtímahugsun er hins vegar nauðsynleg í stærstu bankastofnunum hvers sjálfstæðs þjóðfélags, vilji það ekki vera stöðugt háð fjárframlögum frá erlendum aðilum.           

Þjóðin þarf festu í landstjórnina

Er dómur Hæstaréttar endir þrætunnar????????????

Að sjálfsögðu væri æskilegast að dómar Hæstaréttar væru endir þrætumála og að sem flestir gætu fundið fyrir réttlæti skína út úr niðurstöðum þess dóms. Því miður hefur Hæstarétti okkar ekki tekist að skapa sér slíkt álit hjá þjóðinni. Líklega má rekja það til of margra mistaka dómara við niðurstöður deilumála, þar sem niðurstöður þeirra ganga gegn viðurkenndu siðferðislegu réttlæti, mannréttindum sem við höfum skuldbundið okkur til að virða, sem og gegn ákvæðum stjórnarskrár og einstökum lögum.

Ég geri mér grein fyrir að hér er hátt reitt til höggs, en fyrir öllum þessum atriðum eru til gögn, gefin út af Hæstarétti sjálfum.  Tilvitnunaratriðin gætu verið mörg, en ég ætla að láta nægja hér að vitna til mistaka í einu máli. Vegna umræðunnar um kynferðisbrotamál, vísa ég í dóm Hæstaréttar í einu slíku.

Þar komst Hæstiréttur að þeirri niðurstöðu að hinn ákærði hefði brotið gegn ákæranda, en sýknaði samt hinn ákærða vegna þess að rannsókn málsins hefði dregist svo lengi hjá lögreglu og saksóknara.

Á grundvelli mannréttinda ákæranda, hafði Hæstiréttur enga heimild til að gera upptæka réttarstöðu hans til skaða- og miskabóta. Og því síður til að sýkna hinn ákærða af dómi fyrir brot sem rétturinn viðurkenndi sjálfur að hinn ákærði hefði framið.

Fyrst Hæstarétti fannst lögregla og saksóknari hafa tafið málið of lengi, hefði rétturinn eðlilega átt að dæma þessa aðila til bótagreiðslna til þolenda í málinu, í stað þess að gera upptæka réttarstöðu ákæranda og láta þann aðila sitja uppi með brotið óbætt, og um leið sýkna þann aðila sem dómurin viðurkenndi að hefði brotið gegn ákæranda.

þetta er alvarlegt klúður sem Hæstiréttur hefur ekki enn þurft að svara fyrir.

Mörg fleiri dæmi er hægt að tína til, þar sem Hæstiréttur skriplar á réttlæti og mannréttindum. Of margar niðurstöður frá Mannréttindadómstól bera slíku einnig glöggt merki; auk nýlegs álits Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.

Meðan vinnubrögð Hæstaréttar eru ekki vandaðari en raunin er nú, er engin leið að kalla niðurstöður hans endi á þrætuferli.   

 

                  

Á Hæstiréttur aðeins að tjá sig í dómum?

Óheiðarleikinn skín af Eldingarmönnum

Svona er einungis hægt að skrökva að fólki sem lítið eða ekkert þekkir til aðstæðna. Eldingarmenn segja hvalaskoðunarsvæðin vera frá 8 - 18 mílur út frá Reykjavík. Þetta veit ég að ekki rétt, því ég hef verið á handfærum á þessu svæði undanfarin ár. Helsta hvalaskoðunarsvæðið er svona 5 - 12 mílur út frá Reykjavík, enda komast skipin ekki yfir stærra svæði nema því aðeins að þau stoppi ekkert til að leita að, eða skoða hvali.  Ferðin tekur ekki nema þrjá klukkutíma og ef skoðunarskipin færu út á 16 mílur, myndu þeir einungis hafa u. þ. b. hálfa klukkustund til að leita að og skoða hvali. Slíkt yrði skoðunarfólk ekki ánægt með.

Ég veit að þegar þessi skip eru komin 4 - 5 mílur út af Gróttu, fara þau að dóla um og leita efir hvölum. Í rólegheitum dóla þeir út undir 8 - 10 mílur, ef lítið er um hvali, en vegna stutts tíma sem hver ferð tekur, reyna þeir að fara sem styðst.

Að skrökva til að réttlæta ótuktarskap, er birtingarmynd afar sérstakra persónuleika.

Að fjölmiðlar skuli láta hafa sig að fíflum í svona málum, er fyrst og fremst sýnishorn á hve litla vandvirkni þeir leggja í umfjöllun sína og, eins og í þessu máli, leggja óheiðarlegum mönnum lið við að skrökva að fólkinu í landinu.

Áreiðanlega fá þeir að gjalda óheiðrleikans. Fróðlegt verður að sjá í hvaða mynd það gjald verður látið falla.               

Eltu hvalafangara