Sértæk skuldsetning til að bjarga fáeinum óvitum

Ummæli fjármálaráðherra benda til að hann skilji ekki hvað felist í því að lífa af tekjum sínum en auka ekki umsvif munaðar og neyslu með lánsfé sem enginn tekjulegur grundvöllur er skapaður fyrir, svo hægt verði að endurgreiða lánin.

Um nokkurra ára skeið hafa allar útflutningvörur okkar verið seldar á hæstu verðum sem þekkst hafa. Framleiðsla okkar á útflutningsvörum, hefur verið í því hámarki sem framleiðslugetan leyfir. Meðan ekki er sköpuð skilyrði fyrir frekari, meiri eða fjölbreyttari útflutningvörum, er ekki fyrirsjáanlegt að umtalsverð tekjuaukning verði hjá þjóðinni.

Með erlendum lántökum til afar mikillar útþenslu þjónustu- og neysluþátta samfélags okkar, höfum við sett af stað ýmsa tímabundna starfsemi, sem fyrirséð hefur verið  að ekki gæti haldið lengi áfram eða orðið varanleg. Ástæða þess var að gjaldeyristekjuöflun þjóðarinnar gat ekki borið uppi alla þessa þjónustu og neyslu. Ævinlega hefur verið fyrirsjáanlegt, að þegar ekki yrði lengur hægt að verða sér úti um meira lánsfé frá erlendum aðilum, til að halda þessari starfsemi gangandi, yrði sú starfsemi að hætta sem ekki ætti sér viðhalds- og endurnýjunarþátt í gjaldeyristekjum þjóðarinnar.

Hið raunverulega íslenska efnahagslíf venjulegrar fjölskyldu er ekki í neinni hættu. Hættan sem yfir vofir snýr eingöngu að þeim aðilum sem hafa flækt sig í lántökum langt uppfyrir það sem tekjur þeirra geta borið. Slík vandamál eru fyrst og fremst til vegna alvarlegra mistaka stjórnenda lánastofnana og eru ríkissjóði algjörlega óviðkomandi þar sem ríkið rekur engan banka.

Ef lánastofnanir hafa endurlánað hinar erlendu lántökur sínar, til það ótraustra aðila, gegn það litlum veðum að þau tryggi ekki verðmæti lánsfjárins, á að láta slíkt koma skýrt fram áður en ríkissjóður fer að skuldsetja sig til að skera óvitana sem stjórna bönkunum niður úr þeim hengingarólum sem þeir smíðuðu sér sjálfir og festu um eigin háls.

Leyfið okkur að sjá hinn raunverulega vanda og hvernig hann varð til í raunveruleikanum. Kannski þarf einungis að skipta um stjórnendur lánastofnana og byggja upp traust á eðlilegri og þjóðfélagslega raunsærri stjórnun þeirra, í réttum takti við tekjuumhverfi þjóðarinnar.

Þurfum við ekki að læra af svona vitleysum með því að vita raunveruleikann í því ferli sem kom okkur í þessa stöðu?

Með kveðju, frá fyrrv. hagdeildarmanni í banka.          

                     

Verkefnið að verja árangur undanfarinna ára