Er dómur Hæstaréttar endir þrætunnar????????????

Að sjálfsögðu væri æskilegast að dómar Hæstaréttar væru endir þrætumála og að sem flestir gætu fundið fyrir réttlæti skína út úr niðurstöðum þess dóms. Því miður hefur Hæstarétti okkar ekki tekist að skapa sér slíkt álit hjá þjóðinni. Líklega má rekja það til of margra mistaka dómara við niðurstöður deilumála, þar sem niðurstöður þeirra ganga gegn viðurkenndu siðferðislegu réttlæti, mannréttindum sem við höfum skuldbundið okkur til að virða, sem og gegn ákvæðum stjórnarskrár og einstökum lögum.

Ég geri mér grein fyrir að hér er hátt reitt til höggs, en fyrir öllum þessum atriðum eru til gögn, gefin út af Hæstarétti sjálfum.  Tilvitnunaratriðin gætu verið mörg, en ég ætla að láta nægja hér að vitna til mistaka í einu máli. Vegna umræðunnar um kynferðisbrotamál, vísa ég í dóm Hæstaréttar í einu slíku.

Þar komst Hæstiréttur að þeirri niðurstöðu að hinn ákærði hefði brotið gegn ákæranda, en sýknaði samt hinn ákærða vegna þess að rannsókn málsins hefði dregist svo lengi hjá lögreglu og saksóknara.

Á grundvelli mannréttinda ákæranda, hafði Hæstiréttur enga heimild til að gera upptæka réttarstöðu hans til skaða- og miskabóta. Og því síður til að sýkna hinn ákærða af dómi fyrir brot sem rétturinn viðurkenndi sjálfur að hinn ákærði hefði framið.

Fyrst Hæstarétti fannst lögregla og saksóknari hafa tafið málið of lengi, hefði rétturinn eðlilega átt að dæma þessa aðila til bótagreiðslna til þolenda í málinu, í stað þess að gera upptæka réttarstöðu ákæranda og láta þann aðila sitja uppi með brotið óbætt, og um leið sýkna þann aðila sem dómurin viðurkenndi að hefði brotið gegn ákæranda.

þetta er alvarlegt klúður sem Hæstiréttur hefur ekki enn þurft að svara fyrir.

Mörg fleiri dæmi er hægt að tína til, þar sem Hæstiréttur skriplar á réttlæti og mannréttindum. Of margar niðurstöður frá Mannréttindadómstól bera slíku einnig glöggt merki; auk nýlegs álits Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.

Meðan vinnubrögð Hæstaréttar eru ekki vandaðari en raunin er nú, er engin leið að kalla niðurstöður hans endi á þrætuferli.   

 

                  

Á Hæstiréttur aðeins að tjá sig í dómum?