Það hlaupa greinilega fleiri á sig en Davíð.

Ég velti fyrir mér hvort það geti verið, að eftir öll þessi ár á Alþingi, sé Steingrími J. enn ókunnugt um hvaða aðili það er sem skuldbundið geti ríkissjóð til fjárútláta? Óneitanlega benda tilsvör hans til slíks, eða þá að hann telji þjóðina það heimska að hún viti ekki hver ákveður fjárútlát.

Innan gæsalappa, er eftirfarandi haft eftir Steingrími í þessari frétt:

„Það er fyrst og fremst með vísan til þess í hvaða farveg málið var sett af hálfu fyrrverandi ríkisstjórnar með bréfum frá íslenskum ráðaneytum, með yfirlýsingu fyrrverandi forsætisráðherra, með undirritun minnisblaða og samstarfyfirlýsinga. Og þar á meðal er samstarfyfirlýsing við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn í nóvember 2008 sem Davíð Oddsson seðlabankastjóri undirritar sem annar af tveimur fulltrúum íslenskra stjórnvalda.“    

Bréf frá íslenskum ráðaneytum skuldbinda ekki ríkissjóð.

-- yfirlýsingu fyrrverandi forsætisráðherra  skuldbindur ekki ríkissjóð.

-- undirritun minnisblaða og samstarfyfirlýsinga skuldbindur ekki ríkissjóð.

--  samstarfyfirlýsing við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn í nóvember 2008 sem Davíð Oddsson seðlabankastjóri undirritar sem annar af tveimur fulltrúum íslenskra stjórnvalda.  skuldbindur ekki ríkissjóð til fjárútláta.

Einungis bein samþykkt Alþingis á því að ríkissjóður Íslands beri bótaábyrgð gagnvart einhverjum kröfum eða áhættuþáttum, geta talist skuldbindandi fyrir ríkissjóð.

Getur það verið að Steingrímur viti þetta ekki, eftir öll þessi ár á Alþingi?

Sé það svo, er varla von að vel fari fyrir þjóðinni, með svo litla þekkingu í svo mikilvægu embætti.    

Ósvífin og ódýr afgreiðsla

Eru allir að verða á valdi taugaveiklunar

Það vita allir sem tekist hafa á við lífshættulegar aðstæður, að eina vonin til að komast lifandi frá slíku, er að forðast taugaveiklun og æsing. Greinilega hefur þessi hópur í Hollandi engan í sínum röðum sem gæti stýrt fari þeirra heilu í höfn, gegnum hafrót með mörgum straumröstum. Það vantar allt vit í þessi áform þeirra, svo varla þarf að óttast málshöfðun sem byggð er á slíku rugli.

Í fyrsta lagi voru Hollendingar á engan hátt þvingaðir til að leggja fjármuni sína inn á þessa reikninga, hjá erlendu bankaútibúi, sem hvorki seðlabanki né fjármálaeftirlit Hollands gáfu neina traustsyfirlýsingu. Engin Íslensk ríkisábyrgð var á starfsemi Landsbankans, eða neinna annarra íslenskra banka, hvorki á Íslandi eða í öðrum löndum. Landsbankinn bauð því Hollendingum áhættu, í hæsta áhættuflokki, sem þeir stukku á í von um aðeins meiri gróða en var hjá Hollenskum bönkum.  Áhættan var öll þeirra megin. Ríkissjóður hefur ALDREI átt neina löglega aðkomu að þessum IceSave málum, og á ekki enn.

Vilji Hollendingar reyna dómstólaleiðina, þurfa þeir að byrja á því að stefna Gamla Landsbankanum fyrir Héraðsdóm Reykjavíkur, því þar er varnarþing hans. Náist enginn árangur út úr því, þurfa þeir næst að stefna Tryggingasjóði innistæðueigenda, sem er sjálfstæð stofnun og ríkissjóði með öllu óviðkomandi.

Nái þeir engum árangri þar, er næsta leið þeirra að stefna löggjafastofnun Evrópusambandsins, því tryggingakerfi innistæðueigenda hjá lánastofnunum er byggt á löggjöf frá þeirri stofnun.

Komi í ljós að lánastofnanir okkar, hafi brotið reglur um uppsöfnun fjár í tryggingasjóði innistæðueigenda, gæti ESB höfðað mál gegn þeim bönkum sem brotið hefðu reglurnar.

Kæmi í ljós að engar reglur hefðu verið brotnar, væru þessi tjón utan bótaskylds ferlis. Sem sagt, að fullu á ábyrgð hvers þess sem tæki þátt í þeim leik sem þarna var boðið upp í.

IceSave var í raun og veru LOTTÓ, þar sem engar reglur voru fyrir hendi um útdrátt vinninga.  Ríkissjóður Íslands hefur aldrei verið lögformlegur aðili að þessu IceSave máli og ráðherrar ríkisstjórnarinnar utan alla lögformlegra heimilda til afskipta af því, frá upphafi.            

Undirbúa lögsókn gegn Íslandi