Það er tvær hliðar á öllum svona málum

Í fyrsta lagi þurfum við að átta okkur á að staða efnahagsmála hjá okkur er ekki BARA útrásinni að kenna. Aðalvandamál okkar stafa af greinilegum þekkingarskorti stjórnmálamanna og stjórnenda lánastofnana, á grundvallarþáttum til reksturs sjálfstæðs og sjálfbærs þjóðfélags.

Líkt og einstaklingur þarf að takmarka fjárfestingar sínar og aðra eyðslu fjármuna, við þann tekjuafgang sem verður eftir, þegar eðlileg framfærsla hefur verið greidd, þarf þjóðfélag að horfa til þess að útvíkkun verslunar, þjónustu, og fjárfestinga yfirkeyri ekki tekjuöflun þjóðarinnar (gjaldeyristekjurnar).

Þessari grundvallarhugsun hafa stjórnmálamenn og stjórnendur lánastofnana ekki sinnt undanfarna u. þ. b. þrjá áratugi. Atvinnugreinar gjaldeyrisöflunar hafa tekið afskaplega litlum breytingum, með afar litlum viðbótum, en á sama tíma hafa stjórnmálamenn nánast eingöngu barist fyrir auknum útgjöldum og meiri umsvifum í verslun og þjónustu. Stærsta vandamál okkar í dag er því gífurlega ofþennsla allskonar fjárfestinga- og þjónustustarfsemi, sem enginn grundvöllur er fyrir í gjaldeyristekjum þjóðarinnar; starfsemi sem haldið hefur verið gangandi með stöðugu innstreymi erlends lánsfjár, sem nú er á þrotum.

Þar sem stjórnvöld hafa sofið allan þennan tíma á verðinum, er í raun EKKERT sem getur komið í veg fyrir alvarlegan samdrátt í bygginga-, verslunar-, og þjónustugreinum. Auk þess er okkur afar þröngur stakkur skorinn til eflingar gjaldeyrisskapandi starfsemi, þar sem lánastofnanir hafa nú þegar nánast tæmt alla lánshæfismöguleika þjóðarinnar og hent þeim peningum í óraunhæfar skýjaborgir. Að sigla þjóðinni fjárhagslega sjálfstæðri út úr þeim skerjagarði sem hún er nú komin í, er mjög vandasamt og ekki gert með neinum vanhugsuðum patentúrræðum.

Ágúst Ólafur, sem mun vera menntaður hag- og lögfræðingur hvetur til þess, samkvæmt þessari frétt, að fyrirtæki hér á landi, selji fjárfestingar sínar í útlöndum. Æskilegt hefði verið að hann skýrði þetta betur, því þessi leið er ekki einhlít. Ef rekstrartekjur fjárfestingarinnar eru að skila rekstrinum arðsemi, væri í raun neikvætt fyrir þjóðina að fyrirtæki seldi slíka fjárfestingu. Ef hins vegar er um að ræða eignarfjárfestingu sem þarlendar rekstrartekjur bera ekki uppi, þá gæti það létt á stöðu fyrirtækisins að selja slíka fjárfestingu.

Af þessu má sjá að engin leið er að setja einhver algildismörk í þessu sambandi, en þegar skera þarf niður verður að skoða alla útgjaldaliði af raunsæi.

Það er verulega óráðlegt í núverandi horfum á atvinnumarkaði að stjórnvöld standi fyrir aðgerðum til að hvetja fólk til frekari skuldsetningar. Ljóst er að verulega hefur verið byggt, umfram þarfir, af íbúðarhúsnæði undanfarin ár og með hliðsjón af hinni gífurlegu skuldsetningu okkar undanfarin ár, sem og versnandi lánakjörum og þess að við eigum eftir að greiða út verulegar fjárhæðir í svonefndum "jöklabréfum" Þá þarf að finna aðrar leiðir til að framlengja lánum byggingaaðila íbúðarhúsnæðis en þá að flækja einhvern fjölda einstaklinga í vafasamar fjárfestingar, meðan núverandi óvissa er um tekju- og atvinnumál á komandi árum.

Er virkilega ekki hægt að vekja stjórnmálamenn og stjórnendur banka, atvinnulífs og stéttarfélaga til yfirvegaðrar hugsunar um það alvarlega ástand sem við stöndum frammi fyrir????                   

Fyrirtæki selji eignir í útlöndum

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 15.6.2008 kl. 11:53]

Nær væri að koma með tillögur að raunhæfum aðgerðum í efnahagsmálum t.d að stjórnvöld gerðu það aðlaðandi fyrir almenning að SPARA, því ef grannt er skoðað, þá er "hagvöxturinn" keyrður áfram af aukningu í einkaneyslu sem er svo keyrð áfram af lánum, rekstur hins opinbera er alltaf að þenjast út, ég hef ekki séð neinar tillögur í þá átt að minnka þann rekstrarkostnað.  Því er spáð að hagvöxtur verði enginn á næstunni og þar er mesti samdrátturinn í einkaneyslu.

[Guðbjörn Jónsson, 15.6.2008 kl. 14:13]

Sæll Jóhann!  Þetta er alveg rétt hjá þér. En svo virðist sem stjórnmáamenn hlusti einungis á þá sem eiga hagsmuni í því að pressa fólk til að eyða mun meira en það aflar, svo ÞEIR geti hagnast á eyðslu fólksins.

Sorglegt, en svona virðast þeir innrættir sem stjórnmálamenn nota sem helstu ráðgjafa sína. 

[Óskar Arnórsson, 17.6.2008 kl. 09:22]

Takk fyrir fróðlegan pistil Guðbjörn og til hamingju með daginn! Ef ég skoða þetta frá mínu sjónarmiði ognota þetta sem tæki færi og athuga hvort ég er búin að læra eitthvað af viti um efnahagsmál, og þá kemur mér þetta svona fyrir sjónir:

1 Einkaneysla og þjónusta er tekin að láni í viðkvæmum íslenskum krónum og eins og þú segir, fólk er hvatt með auglýsingum og áróðri að skuldsetja sig sem mest. 100% lán bankana fóru niður í 90% og svo 0% á næstum einni nóttu.

2 bankar sendu fyrir minna enn 2 árum síðan kreditkort til unglinga sem voru að ljúka prófum með 50.000 króna yfirdrætti ogreittu marga foreldra til reiði. Voru leiðbeiningar og tillögur að viðkomandi gæti farið í utanlandsferð í próflok t.d.

3 Útlandslán, sem fengin voru með veði í kvótum og fasteignum á Íslandi, komu aldrei inn í landið, heldur voru notuð að mestu til spekulansjóna á erlendri grund enn greiðandi útlandslánanna var tómt fyrirtæki á Íslandi.

4 2 Ríkisbankar voru keyptir með veði í hvor öðrum. Síðan var allur gjaldeyrir þeirra fluttur til útlanda og síðan var fasteigna- og bensínkreppa í USA notuð sem ástæða til að biðja seljendur bankanna ( Ríkið ) um meiri gjaldeyrir og ábyrgðir sem eru hærri enn kaupverðinn.

5 Ef Ísland yrði hugsað sem fyrirtæki með öllum eignum þess og skuldum í dag, væri nokkur leið að fá einhvern útlending til að kaupa það? Íslenskir eigendur stórra fyrirtækja eru að flyja land hver um annan þveran. Hvaða dýrategund finnur fyrst á sér þegar skip er að sökkva? Eru það ekki sömu dýr og voru búinað naga sundur alla máttarstólpa skipsins?

6 Hlutfallið milli fjölda stjórnenda í landinu, með öllu þeim kostnaði sem honum fylgir, er ekki í neinu samræmi við stjórn landsins. Þar er BANNAÐ að spara að því að mér virðist.

7 Að horfa á Ísland í einu stóru efnahagslegu samhengi er hrollvekja sem hefur eftirfarandi áhrif á mig og ef til vill fleiri:

Ég er að flytja af landi brott svo ég hafi efni á því að lifa og greiða skuldirsem ég stofnaði til á Íslandi til að geta étið. Þó er ég mjög léttur á fóðrum. Ég hef aldrei verið í neinu landi áður, þar sem ég hef þurft að spara við mat.

Er ég búin að reikna út að með að lifa í danmörku eða Svíþjóð, get ég borgað allt niðurá núll á 8 mánuðum.

Ef ég bý hérna áfram næstu 8 mánuði, verða skuldir mínar minnst helmingi hærri enn þær eru í dag. Hef ég borið þennann útreikning minn undir bókhaldara og femgið staðfest að þetta sé rétt hjá mér. 

Ég viðurkenni að ég þurfti reiknivél til þess að fá þessa útkomu.