Er dómur Hæstaréttar endir þrætunnar????????????

Að sjálfsögðu væri æskilegast að dómar Hæstaréttar væru endir þrætumála og að sem flestir gætu fundið fyrir réttlæti skína út úr niðurstöðum þess dóms. Því miður hefur Hæstarétti okkar ekki tekist að skapa sér slíkt álit hjá þjóðinni. Líklega má rekja það til of margra mistaka dómara við niðurstöður deilumála, þar sem niðurstöður þeirra ganga gegn viðurkenndu siðferðislegu réttlæti, mannréttindum sem við höfum skuldbundið okkur til að virða, sem og gegn ákvæðum stjórnarskrár og einstökum lögum.

Ég geri mér grein fyrir að hér er hátt reitt til höggs, en fyrir öllum þessum atriðum eru til gögn, gefin út af Hæstarétti sjálfum.  Tilvitnunaratriðin gætu verið mörg, en ég ætla að láta nægja hér að vitna til mistaka í einu máli. Vegna umræðunnar um kynferðisbrotamál, vísa ég í dóm Hæstaréttar í einu slíku.

Þar komst Hæstiréttur að þeirri niðurstöðu að hinn ákærði hefði brotið gegn ákæranda, en sýknaði samt hinn ákærða vegna þess að rannsókn málsins hefði dregist svo lengi hjá lögreglu og saksóknara.

Á grundvelli mannréttinda ákæranda, hafði Hæstiréttur enga heimild til að gera upptæka réttarstöðu hans til skaða- og miskabóta. Og því síður til að sýkna hinn ákærða af dómi fyrir brot sem rétturinn viðurkenndi sjálfur að hinn ákærði hefði framið.

Fyrst Hæstarétti fannst lögregla og saksóknari hafa tafið málið of lengi, hefði rétturinn eðlilega átt að dæma þessa aðila til bótagreiðslna til þolenda í málinu, í stað þess að gera upptæka réttarstöðu ákæranda og láta þann aðila sitja uppi með brotið óbætt, og um leið sýkna þann aðila sem dómurin viðurkenndi að hefði brotið gegn ákæranda.

þetta er alvarlegt klúður sem Hæstiréttur hefur ekki enn þurft að svara fyrir.

Mörg fleiri dæmi er hægt að tína til, þar sem Hæstiréttur skriplar á réttlæti og mannréttindum. Of margar niðurstöður frá Mannréttindadómstól bera slíku einnig glöggt merki; auk nýlegs álits Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna.

Meðan vinnubrögð Hæstaréttar eru ekki vandaðari en raunin er nú, er engin leið að kalla niðurstöður hans endi á þrætuferli.   

 

                  

Á Hæstiréttur aðeins að tjá sig í dómum?

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 11.7.2008 kl. 09:03]

Ég fæ ekki heldur séð hvernig "þriðja" dómstigið á að geta aukið virðingu hæstaréttar?

[Guðbjörn Jónsson, 11.7.2008 kl. 12:08]

Sæll Jóhann!  Nei ég fæ ekki séð slíkt heldur.  Þau vandamál sem þarna um ræðir leysast ekki með fjölgun dómsstiga, heldur með aukinni siðrænni virðingu dómara fyrir réttlæti, og sönnum raunveruleika. Meinsemdin virðist þröng mannúðarvitund og á tíðum augljós meðvirkni með óheppilegum yfirgangi stjórnvalda og annarra áhrifaafla í samfélaginu.

Lykillinn að lausn þessara mála er hins vegar hjá þjóðinni sjálfri, að hún siðvæðist og efli með sér kærleiksvitund og samkennd. Með því væri hægara að skapa pressu á fjölmiðla, sem aftur skapaði pressu á dómara. 

[Jóhann Elíasson, 11.7.2008 kl. 20:53]

Fyrst og fremst, eins og þú segir, er ekki nóg samræmi og samhljómur í dómum hæstaréttar, hæstiréttur þarf að ávinna sér virðingu meðal þegnanna því virðingu þarf að ávinna sér hún kemur ekki sjálfkrafa.  Það þarf að vera hægt að treysta því að dómar hæstaréttar séu sanngjarnir þó svo að margir segi (og það er örugglega rétt) að réttur og réttlæti séu ekki sami hluturinn.

[Óskar Arnórsson, 12.7.2008 kl. 08:28]

Takk fyrir frábæran pistil. Eitthvað vita nú lögmenn um þessa bresti. Það er stundum keyrður lögræðingaleikur me því eina takmarki að "efja málið" svo það verði ónítt. Stndumtekst þetta og stundum ekki. En nógu oft til að vinnubrögð lögmmanna ganga út á það eitt að tefja mákið til að arangur náist.  Fyrir það fá þeir borgað..

[Óskar Arnórsson, 12.7.2008 kl. 08:30]

Skaðabótamál má síðan alltaf reka sem einkamál..kröfurnar eru sannaðar..

[Guðbjörn Jónsson, 12.7.2008 kl. 12:19]

Sæll Óskar.  Ég held að flestir lögmenn viti af þessu ástandi, en kjósi að tjá sig ekkert um það af ótta við að styggja dómarana og fá það sem þeir kalla "óhagstæða iðurstöðu " í málum sínum.

Röksemdafærni lögmanna er svo allt annað mál og ekki síður þáttur sem þarf að fá eðlilega og vandaða gagnrýni. Málatilbúnaður margra hverra er þvílíkt bull að maður undrast að þeir skuli hafa ná háskólaprófi.

[Óskar Arnórsson, 13.7.2008 kl. 23:54]

..ég var einu sinni prófgæslumaður í HÍ og þeir fengu allir hæstu einkun sem alltaf voru á klósettferðum í lögfræðideildinni..mér var alveg sama. Annars þekki ég einn lögfræðing með fullgild lögfræðiréttindi. Hann hefur hjólað í mörg ár. Jafn langan tíma og hann hefur spreytt sig á að taka ökupróf. Fellur alltaf á skriflega. Svo fær hann einstaka sinnu vinnu á lögfræðistofum að hella upp á kaffi og sendast til að kaupa með kaffinu..

[Landfari, 15.7.2008 kl. 22:24]

Ég held að þetta með þriðja dómsstigið sé nú ekki alsæmt. Eins og kerfið er núna getur hæstiréttur ekki lagt sjálfstætt mat á hlutina heldur verður að byggja á því sem úr héraðsdómi kemur. Það fer engin vitnaleiðsla fram fyrir hæstarétti. Það eru bara lögmenn málsaðila sem halda þar ræður og geta að því ég held ekki lagt fram ný sönnunargögn.

Þekki þetta nú ekki vel en almennt eru þeir sem til þekkja á því að þetta sé til bóta.