Fullkomlega óeðlilegt og ógild reglugerð

Einar minn blessaður, virðist ekki hafa áttað sig á að hann er ekki þingkjörinn ráðherra núna og hefur því engar heimildir til útgáfu svoa reglugerða, nema með meirihlutasamþykki Alþingis.

Það er afar leitt að sjá menn opinbera heimsku sína og virðingarleysi fyrir grundvallarreglum siðaðs samfélags, eins og þessi framkvæmd sjávarútvegsráðherra ber með sér.

Ég trúi því varla að forsetinn gefi þessa reglugerð út, með áritun sinni, en eins og segir í stjórnarskrá, njóta svona gjörningar ekki gildis fyrr en forsetinn hefur áritað reglugerðina með ráðherra.                  

Hvalveiðar leyfðar til 2013

Þingrofsvaldið er ekki misskilningur forseta

Það vekur mér furðu hve margir menntamenn geisast fram á völlin til að halda fram atriðum sem ekki er nokkur fótur fyrir í stjórnarskrá. Í IV kafla stjórnarskrár er fjallað um störf og starfshætti Alþingis. Þar er hvergi að finna heimild fyrir forsætisráðherra til að rjúfa þing, enda er afar skýrt í 24. gr. stjórnarskrár að það er forsetinn sem hefur þá heimild.

Misskilningur af þessu tagi er partur á svokölluðu "ráðherraræði", þar sem ráðherrar taka sér völd sem þeir hafa í raun alls ekki. Misskilningurinn í þessu er sennilega fólginn í því að þegar forsetinn fær formanni stjórnmálaflokks umboð til stjórnarmyndunar, og þeim formanni tekst að fá stuðning meirihluta Alþingis, fær forseti honum forsætisvald yfir ríkisstjórn, vegna þess að hann nýtur viðurkennds stuðnings meirihluta Alþingis.

Þegar forsætisráðherra missir stuðning meirihluta Alþingis, verður hann að skila forseta aftur umboði sínu, því umboðið byggir á meirihlutatastuðningi á Alþingi.

Starfsstjórn hefur aldrei meirihlutastuðning á Alþingi og hefur því í raun ekkert vald til að taka nýjar ákvarðanir; einungis umboð til að halda öllum eðlilegum samskiptaformum gangandi, eftir þeim lögum og reglum sem þegar eru fyrir hendi. Allar nýjar athafnir sem starfsstjórn mundi vilja koma í framkvæmd, verður hún að bera undir Alþingi og fá þær þar staðfestar af meirihluta Alþingis.

Þessi mikla eðlisbreyting á valdsstöðu forsætisráðherra gerir það að verkum að hann hefur ekkert sjálfsprottið frumkvæðisvald til athafna frá eigin brjósti, og hefur þar af leiðandi, ekki frekar en áður, vald til að rjúfa þing. Eins og áður verður hann að leita til forseta, sem hefur valdið til að rjúfa þing. En áður en forseti fellst á slíkt, verður hann að kanna hvort einhver stjórnmálaöfl geti komið sér saman um myndun meirihluta á Alþingi, til stjórar landinu.

Það er undarlegt að þessi einföldu mál skuli vefjast eins mikið og raunin er, fyrir mikið menntuðu fólki, sem ætti að vera sæmilega læst á venjulega samskipta- og stjórnunarhætti.                 

Stórkostlegur misskilningur forseta

Telur prófessor í stjórnmálafræði forsetann valdalausann ?

Ég er svolítið undrandi á þessum ummælum prófessorsins, því skýr ákvæði eru um það í stjórnarskránni að embætti forseta er alls ekki valdalaust og á ekki að vera áhrifalaust, varðandi heildarhagsmuni þjóðarinnar, þó hann blandi sér ekki í pólitísk deilumál.

Samkvæmt stjórnarskránni hefur forseti afar víðtækt vald, sem hann annað hvort fer með sjálfur eða felur öðrum að fara með undir sinni valdheimild. Skal hér vikið að nokkrum. (leturbr. eru mínar).

Í 13. gr. stjórnarskrár segir svo:  Forsetinn lætur ráðherra framkvæma vald sitt. 

Þarna kemur skýrt fram að forsetinn lætur ráðherra framkvæma vald sitt, en hann afsalar sér því ekki til þeirra.

Í 15. gr. segir svo:  Forsetinn skipar ráðherra og veitir þeim lausn. Hann ákveður tölu þeirra og skiptir störfum með þeim.

Ekki er þess getið þarna að hann eigi að gera þetta eftir tillögu þess sem umboð hans hafi til stjórnarmyndunar, eða neinar aðrar undantekningar á valdi hans í þessum efnum.

Í 18. gr. segir svo:  Sá ráðherra, sem mál hefur undirritað, ber það að jafnaði upp fyrir forseta.

Í 19. gr. segir svo:   Undirskrift forseta lýðveldisins undir löggjafarmál eða stjórnarerindi veitir þeim gildi, er ráðherra ritar undir þau með honum.

Þarna kemur skýrt fram val forseta, því löggjöf samþykkt af Alþingi eða reglugerðir gefnar út af ráðherrum, hafa EKKERT GILDI fyrr en forseti hefur undirritað þau. Að ráðherra þurfi að undirrita með forseta, ræðst af því að forseti ber ekki ábyrgð á pólitískum athöfnum ráðherra.  

Í 20. gr. segir svo:  Forseti lýðveldisins veitir þau embætti, er lög mæla.  - Forseti getur vikið þeim frá embætti, er hann hefur veitt það. -  Forseti getur flutt embættismenn úr einu embætti í annað,..

Í 21. gr. segir svo:  Forseti lýðveldisins gerir samninga við önnur ríki. Þó getur hann enga slíka samninga gert, ef þeir hafa í sér fólgið afsal eða kvaðir á landi eða landhelgi eða ef þeir horfa til breytinga á stjórnarhögum ríkisins, nema samþykki Alþingis komi til. 

 Í 26. gr. segir svo:  Ef Alþingi hefur samþykkt lagafrumvarp, skal það lagt fyrir forseta lýðveldisins til staðfestingar eigi síðar en tveim vikum eftir að það var samþykkt, og veitir staðfestingin því lagagildi.

Í 30. gr. segir svo:  Forsetinn veitir, annaðhvort sjálfur eða með því að fela það öðrum stjórnvöldum, undanþágur frá lögum samkvæmt reglum, sem farið hefur verið eftir hingað til. 

Þetta er alls ekki tæmandi listi yfir valdssvið forsetans, en ég læt þetta duga núna. Ljóst er að samkvæmt stjórnarskrá hefur forsetinn töluvert víðtæk völd, þó honum sé bannað að taka þátt í pólitískum athöfnum, eða öðru stjórnmálalífi.                                     

Embættið gegni virkara hlutverki

Ingibjörg á að vera í veikindaleyfi.

Ég er nokkuð undrandi á þessari kröfu um verkstjórn, í ljósi þess að Ingibjörg á að vera í veikindaleyfi.  Ég velti fyrir mér hvort hún og/eða forysta Samfylkingarinnar, geri sér ekki grein fyrir því hvaða afleiðingar geta fylgt svona heilaaðgerðum.

Ég fór sjálfur í heilaaðgerð 1987, þar sem fjarlægt var góðkynja æxli.  Þá var ég og fjölskylda mín vöruð við því að á næstu 6 mánuðum eftir aðgerðina, mætti reikna með að það slægi útí fyrir mér og ég ruglaði. Skynjun mín gæti á köflum ruglast svo að ég þekkti ekki konuna mína eða aðra nána fjölskyldu. Rík áhersla var lögð á að óttast þetta ekki, því þetta væri bara tímabundin áhrif frá því að opna höfuðkúpuna, því við það minnkaði þrýstingurinn sem heilanum væri eðlilegt að hafa á sér.

Í ljósi þessara þátta, finnst mér töluvert óráð hjá Samfylkingunni að gera kröfu um verkstjórn í ríkisstjórn næstu mánuðina, því næstu mánuði þarf Ingibjörg að hafa sem minnsta pressu á höfuð sitt.                     

Vilja taka að sér verkstjórnina

Er Skúli ekki enn farinn að skilja hvað gerðist ?

Einkennileg ummæli framkvæmdastjóra Samfylkingarinnar. Engu líkara en hann hafi lengi verið í Undralandi og viti ekkert hvað hér hefur gerst undanfarinn áratug. Og allt verði gott með því að setja strik fyrir aftan atburðarás síðustu fjögurra mánaða.

Hvort þarna er á ferðinni hroki eða vanþekking ætla ég ekki að dæma um. Hitt er hins vegar alveg ljóst, að afsögn Björgvins skapar Samfylkingunni ekkert frumkvæði við stjórn landsins, enda ákvörðun um afsögn BGS ekki tekin af Samfylkingunni eða í samráði við forystusveit hennar.

Það er akkúrat svona heimskuhroki, eins og Skúli sýnir þarna, sem þjóðin vill losna við úr stjórnmálum og starfi stjórnmálaflokka. Þetta er svo augljós LÝGI og óforskömmuð blekking ,að í raun ætti Skúli þegar í stað að segja af sér sem framkvæmdastjóri. Ef hann gerir það ekki, á Ingibjörg Sólrún að víkja honum úr forystusveit flokksins, annars er forysta Samfylkingarinnar fullkomlega ótrúverðug gagnvart breyttum og heiðarlegri starfsháttum í pólitísku starfi.             

Samfylkingin hefur náð frumkvæði

Á margan hátt geta menn orðið af aurunum Apar.

 Fréttin sem þessi færsla er tengd við  ber með sér sannleiksgildi fyrirsagnar þessa pistils. Hér er ekki verið að deila á fréttamenn Mbl.is, heldur þá erlendu sérfræðinga sem eru burðarstoðir þessarar fréttar.  Upphaf fréttarinnar er svona:

Fjármálasérfræðingar segja, að mannaskipti í embætti forsætisráðherra á Íslandi muni ekki hafa áhrif á stöðu íslensku krónunnar á alþjóðlegum fjármálamörkuðum.

Afar athyglisvert í ljósi þess að EKKERT land utan Íslands, hefur nokkurn tíman litið á íslensku krónuna sem viðskiptamynt annars staðar en á Íslandi. Af þeirri ástæðu einni er ljóst að á  alþjóðlegum fjármálamörkuðum  er krónan ekki einhver hluti fjármálakerfa og hefur aldrei verið. Af þeirri ástæðu einni, á öllum sérfræðingum á sviði fjármála,  að vera ljóst að mannabreytingar í ríkisstjórn Íslands breyta engu á alþjóðlegum fjármálamörkuðum.

Hins vegar er flestum ljóst, sem skoða málin vandlega, að sérfræðingar fjármálafyrirtækja, eru út um allan heim að leita að gróðaleiðum, fyrir þá sem fjármunum og fjárhæðum safna.  Þegar gengisskráning krónunnar var gefin frjáls árið 2001, fóru Íslendingar í stórauknum mæli að leita eftir erlendu lánsfé. Sérfræðingar  fjármagnseigenda fóru þá að skoða þetta örríki og við fyrstu sýn virtist þetta vænleg gróðaleið. bankarnir sýndu mikinn hagnað og vextir voru margfallt hærri en hægt var að fá í nokkrum öðrum siðuðum ríkjum veraldarinnar. Við fyrstu sýn var þarna því gott gróðatækifæri.

Í fyrstu lánuðu fjármagnseigendur íslensku bönkunum, með milligöngu sinna erlendu banka. Þetta reyndist engin sérstök gróðaleið, því erlendu bankarnir voru háðir reglum um vaxtaprósentur, svo hagnaður vaxtamunar, rann fyrst og fremst til íslensku bankanna, sem lánuðu féð aftur út á Íslandi. Eftir nokkra tilraunastarfsemi fóru erlendu fjármagnseigendurnir að kaupa íslenskar krónur. Enginn hörgull var á slíku, því Íslendingar voru svo sólgnir í erlendan gjaldeyri að þeir virtust aldrei fá nóg.

Kaupin á íslensku krónunni voru ekki til þess gerð að nota hana í viðskiptum á öðrum myntsvæðum, heldur til þess að lána hana aftur út á Íslandi og fá í eigin vasa hina himinháu vexti sem greiddir voru á Íslandi. Meðan gjaldeyrisstreymi til og frá landinu var ótakmarkað, gekk þetta ágætlega og hinir erlendu fjármagnseigendur gátu flutt stórgróða sinn hindrunarlaust úr landi. Þetta breyttist hins vegar þegar hömlur voru settar á gjaldeyrisflæðið út úr landinu. Hinir erlendu fjármagnseigendur höfðu engan áhuga á að flytja gróða sinn úr landi sem íslenskar krónur, því krónan var hvergi viðskiptamynt nema á Íslandi.  Í fréttinni segir aftirfarandi:

Fram kemur að fjárfestar séu afar tortryggnir í garð íslenskra stofnana eftir bankahrunið, sem varð í október en margar fjármálastofnanir hafa tapað miklu fé á falli bankanna. Þetta leiðir til þess, að lítil sem engin alþjóðleg viðskipti eru með krónuna.

Alþjóðleg viðskipti hafa aldrei verið með íslenska krónu. Þetta er bull sem fjármálamarkaðurinn er að reyna að halda lifandi í von um að geta, í það minnsta að hluta til, endurreist tekjuumhverfi sitt, af því að færa fjármuni fram og til baka á milli nokkurra fjármagsneigenda.  Lítum á aðeins meira af bulli í þessari frétt. Þar segir:

Alþjóðleg matsfyrirtæki lækkuðu lánshæfiseinkunn íslenska ríkisins verulega á síðasta ári. Haft er eftir Michael Ganske, sérfræðingi hjá Commerzbank, að veikindi íslenska forsætisráðherrans og nýjar kosningar bæti ekki úr skák.

 Þessi blessaði sérfræðingar sem þarna tjáir sig, hefur greinilega enga þekkingu á því umhverfi sem skapar íslensku þjóðinni tekjur. Ég held að langsótt sé að ætla að veikindi Geirs komi til með að fella verð á Áli eða fiski. Og ekki reikna ég með að veikindi hans leiði til verðhækana á erlendum aðföngum.  Þetta er því vægt til orða tekið heimskubull, sem nánast er til vansa að hafa eftir. Og þessi blessaði maður bætir um betur með eftirfarandi:

Og þótt ekki sé hægt að segja að íslenska ríkisstjórnin hafi verið sérlega farsæl muni þessir atburðir enn auka á óstöðugleikann. 

Blessaður maðurinn virðist ekki hafa aflað sér neinna frétta frá Íslandi, þvi hefði hann gert það, hefði hann geta lesið úr því að mesti óstöðugleikinn stafaði af meintu aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar, sem öll þjóðin vænti að úr rættist og ró kæmist á, að afloknum kosningum.

Og í fréttinni er vitnað í enn einn sérfræðinginn sem segir eftirfarandi:

Kenneth Orchard, sérfræðingur hjá matsfyrirtækinu Moody´s, segir að fylgst verði grannt með stöðu mála á Íslandi næstu mánuðina. Nauðsynlegt sé að þar komist á stöðugleiki þannig að stjórnvöld geti slakað á þeim höftum, sem sett hafi verið á gjaldeyrisviðskipti og peningamál.

Þessi maður er svo greinilega EKKERT að hugsa um batnandi lífskjör þjóðarinnar. Hans hugsun snýst fyrst og fremst um að á komist nauðsynlegur stöðugleiki. Hann er ekki að hugsa um að þá lækki verðbólgan og lífskjör þjóðarinnar batni. NEI, hann er að hugsa um að þá: geti stjórnvöld  slakað á þeim höftum, sem sett hafi verið á gjaldeyrisviðskipti og peningamál.  

Hvað sagði ég hér að ofan. Eina virka aflið í áhuga þessara erlendu fjármála sérfræðinga,  er að komast aftur inn á þennan hávaxta lánamarkað og geta óhindrað flutt gróða sinn jafnharðan úr landi. Þeir hafa engan áhuga á að afrakstur af íslensku atvinnu- og viðskiptalífi sé notað til að byggja hér upp og auka lífsgæði, eða greiða öðrum fjárfestum sínar erlendu skuldir. 

Það er gróði þeirra sjálfra sem þeir eru fyrst og fremst að hugsa um.                 

Stjórnarskipti breyta engu