Skilur héraðsdómur Reykjavíkur ábyrgð sína?

Í gær, mánudaginn 5. maí 2014, barst mér tilkynning frá dómara við héraðsdóm Reykjavíkur, að málið mitt nr. E-500/2014, yrði tekið fyrir þann 13. maí n. k.  Var þá ætlunin að málflutningur yrði um kröfu Íbúðalánasjóðs, um frávísun málsins.

Ég varð dálítið hissa en fannst þetta þó nokkuð í takti við þann hroka sem héraðsdómur virðist sýna almenningi.  Ég gerði alvarlegar athugsasemdir við alla framgöngu dómstólsins í mínu máli, frá upphafi þess.  EN svo virtist eins og þau afbrot sem dómstóllinn framdi skiptu engu máli, eða raunar að afstaða mín skipti engu máli. Málið yrði bara tekið fyrir þarna og því vísað frá, sama hvað ég segði.

Ég svaraði því dómaranum með eftirfarandi tölvupósti:

Sæll Jón.  Ég veit ekki hvort þér er kunnugt um samskipti mín við Ingimund dómstjóra, en fram til þessa hefur ekki verið farið að lögum við þingfestingu málsins og dómstjóri hefur ekki enn svarað síðasta erindi mínu.  Ég var í morgun að panta tíma hjá Innanríkisráðherra til að fjalla um þessi atriði, því ekki er hægt að sjá, með góðu móti, að dómstóllinn sem þú starfar við, uppfylli ákvæði stjórnarskrár um óhlutdrægni og hlutleysi, varðandi málarekstur minn.   Ég get ekki farið fram á minna en að Dómstjóri svari því hvernig hann sjái dómstólinn uppfylla framangreind ákvæði um hlutleysi, áður en lengra er haldið.  Ég vildi helst ekki þurfa að fara í harðar aðgerðir, en meðan svo er ástatt að engra hagsmuna minna hefur verið gætt í fyrirtökum og enginn réttmætur dómari í hvorrugri fyrirtökunni, er mér ekki ljóst á hvaða forsendum á að halda áfram.  Ég gerði eðlilega kröfu um, við þingfestingu, að sá sem sagðist vera mættur fyrir gagnaðila, færði mér sönnur á að hann hefði umboð hins stefnda til að mæta fyrir hans hönd.  Í lögum 91/1991 er hvergi vikið að því að hinn stefndi geti vikið sér undan að mæta við þingfestingu máls, en hann getur þá jafnframt tilkynnt um hvern hann velur til að flytja mál sitt, en við þingfestinguna VERÐUR HINN STEFNDI AÐ MÆTA, annars á stefnandi rétt á útivistardómi.

Því miður virðist íslenskt réttarfar á margan hátt komið verulega á skjön við lögin, þó skýrt sé kveðið á um það í stjórnarskrá að dómendur DÆMI EINUNGIS EFTIR LÖGUM.   Einkar hlálegt er líka að heyra frá ólöglegum dómar í þinghaldi, að héraðsdómur starfi eftir LÖGUM UM LÖGMENN, því hvergi í lögum eða réttarfarsreglum verður fundin heimild fyrir slíkri fullyrðingu.

Ég sendi þér hérna með síðara bréf mitt til dómstjóra, sem ekkert svar hefur komið við enn og geri skýra kröfu um að fá nauðsynleg svör við því sem þegar hefur farið úrskeiðis, ásamt því hvernig rétturinn ætli að uppfylla stjórnarskrárbundin skilyri um hlutleysi, meðan hann svarar engum um þau brot á réttindum mínum sem þegar hafa orðið í þessu máli.  Haldið þú þeirri stefnu að hafa fyrirtöku þennan dag sem þú boðar, mun ég að sjálfsögðu mæta og fyrst og fremst fjalla um þau atriði sem fram koma í bréfum mínum, verði ekki komin fullænægjandi svör við þeim fyrir þann tíma.

Virðingarfyllst

Guðbjörn Jónsson    

Bréf til Innanríkisráðherra vegna dómstóla

Því fylgir sérkennileg tilfinning að þurfa að berjast við réttarkerfið, líkt og fælinn villiherst, til að fá það til að virða mannréttindi, þau lög sem það á að starfa eftir, svo ekki sé nú minnst á að virða stjórnarskrána.  Hérna meðfylgjandi er bréf til Innanríkisráðherra með ósk um viðtal, því auðséð virðist að réttlætinu verði að ná með sömu aðferðum og þarf til að gera góða reiðhest úr fælnum villihesti.      

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• inanr_e-500_2014.pdf

Launþegafélög GILDIS, lífeyrissjóðs, verja ofurlaun stjórnenda fyrirtækja

Miðvikudaginn 30. apríl fór ég á aðalfund GILDIS lífeyrissjóðs. Ég hafði lengi fylgst með þeim lífeyrissjóði í gegnum netið og með því að skoða ársreikninga sjóðsins, en nú fann ég alveg sérstakan innri þrýsting á að ég færi á fundinn. Framan af fundi var allt samkvæmt venju, greint var frá tapi á erlendum fjárfestingum stuttu á eftir því að formaður stjórnar tjáði væntingar sínar um að gjaldeyrishöftum yrði aflétt svo hægt væri að auka fjárfestingar í útlöndum.

Það var fyrst eftir að venjulegum aðalfundarstörfum var lokið, sem í ljós kom hvers vegna ég fékk svona sterkan þrýsting á að fara á fundinn. Þegar kom að síðasta dagskrárlið, sem var ÖNNUR MÁL, kom ástæðan í ljós. Í ræðustól steig Örn Pálsson, sjóðsfélagi og fulltrúi í fulltrúaráði Gildis, lífeyrissjóðs og lagði fram mjög skýra tillögu til ályktunar fyrir fundinn. Tillagan var vel rökstudd og m. a. vísað í samskipta- og siðareglur Gildis. Tillagan var svohljóðandi:

 

Ársfundur Gildis lífeyrissjóðs samþykkir að á næsta stjórnarfundi Haga, muni fulltrúi Gildis í stjórn fyrirtækisins bera fram eftirfarandi tillögu:

 

"Stjórn Haga samþykkir að ráðningasamningur við forstjóra fyrirtækisins verði tekinn til endurskoðunar þannig að mánaðarleg laun, hlunnindi og árangurstengdar þóknanir fari ekki umfram 3,0 milljónir. Jafnframt verði ráðningasamningar annarra stjórnenda fyrirtækisins teknir til endurskoðunar þar sem sambærilegar greiðslur verði innan hóflegra marka."

 

Það vakti strax undrun mína og tilfinningu fyrir því að, á bak við tjöldin, væri búið að ákveða að þessi tillaga yrði ekki samþykkt á fundinum. Hinn annars ágæti fundarstjóri, Magnús Norðdahl hrl., aðallögfræðingur ASÍ, fór í afar sérkennilegar útlistanir á því að það gæti verið ólöglegt að fundurinn sendi frá sér svona ályktun. Fundurinn gæti ekki skipað fulltrúa Gildis í stjórn Haga fyrir verkum.

 

Nokkuð athyglisverð lögskýring frá aðallögfræðing stærstu launþegasamtaka landsins.  Nokkuð greinilega tekin afstaða með hagsmunum atvinnurekenda, til að koma í veg fyrir gagnrýni á ört vaxandi ofurlaunastefnu stjórnenda fyrirtækja, líkt og algengt var fyrir hrun.

 

Nokkur umræða varð um þessa tillögu. Sú umræða var að mestu frá sjóðsfélögum sem ekki höfðu atkvæðisrétt, þó þeir ættu eignarhlut í sjóðnum, en aðrir sem ENGA EIGN eiga í sjóðnum sterkara atkvæðisvægi en sem nam einu atkvæði á mann. Það fyrirkomulag sem þarna birtist vekur upp spurninguna um það hver gætir hagsmuna okkar eldri borgara og annarra lífeyrisþega, þar sem við erum ekki aðilar að neinu stéttarfélagi en eigum samt æviuppsöfnun greiðslna í sjóðinn til lífeyrisgreiðslna.

 

Við, eiginlegir eigendur sjóðsins, höfum hins vegar ekki neinn aðkomurétt að stjórnun þessarar sjóðssöfnunar okkar og engan atkvæðisrétt á fundum sjóðsins. Þar eru ákvarðanir teknar um ávöxtunarleiðir, mat á áhættuþáttum í sambandi við skuldabréf og önnur verðbréf, hlutabréf eða aðrar fjárfestingar til ávöxtunar sjóðsins. Einnig mat á hvert sé eðlilegt hlutfall tekna sjóðsins sem fari í lífeyrisgreiðslur.

 

Fram kom á aðalfundinum að tæplega 40.800 sjóðsfélagar greiddu iðgjöld. Flestir þeirra (og mestu iðgjöldin) koma frá aldurshópnum 16 - 25 ára. Þetta sýnir að megnið af nýjum inngreiðslum iðgjalda er frá ungu fólki, en iðgjaldagreiðendur 67 ára eða eldri eru rétt í kringum 100 talsins og fækkar ört eftir þann aldur.

Það eru samtals 20.108 rétthafar til lífeyrisgreiðslna hjá sjóðnum. Þar af eru eldri borgarar 12.789, örorkulífeyrir 4.361, makalífeyrir 1.929, og barnalífeyrir 1.029.  Samtals var þessum hópi greiddar 9.936 milljónir í lífeyrisgreiðslur. Jafngildir það 2,99% ávöxtun á heildareign samtryggingasjóðsins, sem í ársreikningi er sögð vera 331,4 milljarðar.

 

Þetta er ótrúlega lágt hlutfall til lífeyrisgreiðslna þegar einnig kemur fram í ársreikning að "hrein raunávöxtun eignasafns á árinu var 5,3%, eða sem svarar 17.563 milljónum. Þessar staðreyndir benda til að þó lífeyrisgreiðslur hefðu verið 50% hærri en þær voru, hefði EKKERT ÞURFT AÐ SNERTA ÞANN HÖFUÐSTÓL SEM VIÐ ELDRI BORGARAR HÖFUM GREITT Í SJÓÐINN UM STARFSÆVINA.

 

Greiðslur okkar í lífeyrissjóð eru hrein eign okkar sem enginn hefur formlega afsalað sér. Það þýðir í raun að við, hver og einn greiðandi í sjóðinn, eigum ákveðna hlutdeild í heildar eignasafninu.  Greiðslur launagreiðenda eru einnig eign okkar, þar sem greiðslur þeirra eru hluti af launagreiðslum en ekki sérframlag þeirra, utan launasamninga. Launagreiðendur eiga því í raun engan rétt til þátttöku í rekstri eða starfi lífeyrissjóða því þeir hafa enga eignastöðu að verja, en það höfum við eldri borgarar og aðrir lífeyrisþegar.

 

En látum þetta duga í bili um ranglátt og vitlaust fyrirkomulag lífeyrissjóðakerfisins og víkjum aftur að tillögunni sem lögð var fyrir aðalfundinn.  Fundarstjórinn gaf til kynna að eina færa leið fundarins væri að vísa framangreindri tillögu til stjórnar. Það þýðir á máli venjulegra manna að svæfa tillöguna svo ekkert meira heyrist um efni hennar.  Sterk og málefnaleg rök voru færð fyrir hinu gagnstæða við það sem fundarstjóri sagði. Og fundarmönnum bent á mikilvægi þess að þeir öxluðu þá ábyrgð sem fylgdi því að vera ÆÐSTA VALD yfir svo ríkum hagsmunum sem þetta stórum sjóði fylgdi. Sjóði sem jafnframt væri að greiða svona lítið hlutfall vaxtatekna sinna í lífeyri til þeirra sem ættu verulega hlutdeild í eignum sjóðsins, eftir greisðlur í sjóðinn til loka ævistarfs. Hagsmunir okkar lífeyrisþega, að sporna við spillingaragrósku í þeim fyrirtækjum sem sjóðurinn á eignarhlut í, voru því miklir.  Það sorglega við þennan fund var að yfirgnæfandi meirihluti fulltrúa launþegafélagana samþykkti í atkvæðagreiðslu að vísa framangreindri tillögu til stjórnar OG SVÆFA HANA ÞAR MEÐ TIL VARNAR SPILLINGU OG OFURLAUNASTEFNU FYRIRTÆKJA LÍFEYRISSJÓÐSINS, Í TAKTI VIÐ SPILLINGU FYRIRHRUNS ÁRANA.

 

Já, það hefur löngum verið sagt að skynsemi sé ekki ofarlega hjá fulltrúum stéttarfélaga í samningagerð. Það sama virðist eiga við um hagsmunagæslu þeirra á öðrum sviðum, miðað við hina STREKU VÖRN LAUNÞEGAFÉLAGANNA Í LÍFEYRISSJÓÐNUM GILDI TIL VARÐVEISLU MJÖG SVO GREINILEGRA SPILLINGAR- OG OFURLAUNAVIÐHORFA SEM FYRIRTÆKI LÍFEYRISSJÓÐSINS STUNDA.      

Til umhugsunar vegna ESB umræðna

Ég verð að viðurkenna að ég er mjög undrandi á að fjölmiðlar skuli ekkert hafa fjallað um þá staðreynd að meirihluti Alþingis VISSI áður en þingsályktun var afgreidd árið 2009, að engin leið væri að framkvæma það sem Alþingi var að samþykkja. Það  sýndi sig líka strax og aðlögunarferlið hófst, að þar var ekkert KÖNNNUNARFERLI í gangi, heldiur BEIN AÐLÖGUN AÐ ESB. Ég tÓk saman úr litlu broti af nefndaráliti meirihluta utanríkismálanefndar Alþingis 2009, vegna nefndrar þingsályktunar um ESB aðild.  Ég sendi þetta í dag á alla þingmenn með eftirfarandi tölvupósti.  Ég sendi þetta líka á alla helstu fjölmiðla, þó þeir geri aldrei neitt með efni frá mér, nema útvarp Saga.  Dreifið þessu helst sem víðast, því þarna er raunveruleikinn fyrst settur fram, um það hvað sé verið að gera í sambandi við ESB samninga.

 

 

Kæru þingmenn.  Oft hef ég hrist höfuðið yfir störfum ykkar og þeirri skammsýni sem iðulega má sjá. Meðfylgjandi er eitt dæmi um slíkt, þar sem þjóðin er sett á háspennt átakastig að óþörfu.  Eins og þið munuð sjá, EF ÞIÐ LESIÐ BRÉFIÐ SEM FYLGIR, lágu allar forsendur fyrir þinginu 2009 til að ljóst væri að þáverandi þingsályktun um ESB aðild væri ekki framkvæmanleg þar sem regur ESB væru aðrar, varðandi aðildarumsókn.  Hvað veldur að þið skulið ekki koma heiðarlega fram gagnvat þjóðinni og SEGJA SANNLEIKANN um þetta mál er vægast sagt óskiljanlegt. Þögn ykkar er að setja þjóðina í pólitíska skotgrafir, sem einungis undra henni enn frekar en nú er.  Mig langar að biðja ykkur að hugleiða ábyrgð ykkar á því að vegna rangs fréttaflutnings viku eftir viku og mánuð eftir mánuð, hefur nú um langt skeið stór hópur fólks safnast saman á Austurvelli, til að krefjast þess sem fyrir lág á þingskjali árið 2009 að ekki væri hægt vegna þess að ESB hafði breytt reglum sínum.  

Ég bið þig kæri þingmaður að hugleiða að ALDREI FRÁ STOFNUN LÝÐVELDIS OKKAR, hefur þjóðinni verið mikilvægara að sýna samstöðu og sameiginlega meginstefnu sjálfstæðs ríkis hér á landi, en þörf er á nú meðan endanlega er náð tökum á að hreinsa landið af vitlausri stjórnun - og stjórnleysi - fyrri ára og landið hreinsað af fjármagni erlendra græðgisafla sem hingað stefndu peningum sínum meðan heimskuleg hávaxtastefna Seðlabankans var hér og hvergi í heiminum var hærri ávöxtun fyrir þessi grægisöfl. Auðvitað hópuðust þau hingað, lífsgæði þjóðarinnar skiptu þau engu, aðeins að þeir fengju góða ávöxtun á auð sinn.

Svo getur farið, kæri þingmaður, að ég æski viðtals við þig um þessi málefn i, sem tekið verði upp á myndband, því ég er að vinna samantekt um það  sem ég kalla - Fljótandi samstöðu milli þings og þjóðar. -  Mér eru þessi málefni einkar hugleikin, ásamt þeim alvarlegu skuggahliðum sem virðast hvíla yfir réttlætiskennd réttarkerfisins hjá okkur. Mun trúlega einnig koma inn á það verkefni samhliða  hinu.

Ég óska ykkur öllum farsældar í starfi, þjóðinni allri til heilla

Virðinarfyllst,

Guðbjörn Jónsson 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• 2009_esb_alyktun.pdf

Opið bréf til Dómstjóra héraðsdóms Reykjavíkur

Eftir fyrirtöku máls míns E-500/2014, hjá héraðsdómi Reykjavíkur í gærmörgun, 15.04.2014, var mér öllum lokið með þolinmæði gagnvart vitlausri og ólögmætri framkvæmd þinghalda í héraðsdómi.  Ég skrifaði því dómstjóra meðfylgjandi bréf og sendi afrit af því til Dómstólaráðs og Innanríkisráðherra.  Lítið á bréfið sem fylgir hérna með sem viðhengi.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• _inghald_e-500_2014.pdf

Er alþjóðasamfélagið samkvæmt sjálfu sér ???

 Fyrir nokkrum árum vildu íbúar Kósovó héraðs ekki tilheyra Serbíu, heldur stofna sjálfstætt ríki, vegna þess að mikill meirihuti íbúa héraðsins væru kósóvar en ekki serbar. Þegar kósóvskir íbúarnir héraðsins samþykktu í allsherjar atkvæðagreiðslu að svæði þeirra í Serbíu skildi framvegis vera sjálfstætt ríki og heita Kósovó, fannst alþjóðasamfélaginu sjálfsagt að meirihluti íbúana réði því hvaða landi þeir tilheyrðu. Og Serbum var hótað efnahagsþvingunum og hervaldi ef þeir virtu ekki þennan vilja meirhluta íbúa héraðsins.

Síðan gerist það nú fyrir skömmu að íbúar Krímskaga í Úkraínu, sem flestir eru Rússar, ákveða í allsherjar atkvæðagreiðlsu að þeir vilji tilheyra Rússlandi en ekki Úkraínu, eins og þeim var úthlutað við fall Sovétríkjanna.  Þá gerist það hins vegar að alþjóðasamfélagið telur alls ekki rétt að íbúar svæðisins eigi að ráða neinu um það hvaða landi, ríki eða þjóð þeir tilheyri. Og þeir skuli sko gjöra svo vel að vera ánægðir með að vera lokaðir frá heimalandi sínu, Rússlandi. Og fallist Rússland á að tala við þessum löndum sínum, verði það beitt efnahagsþvingunum og útilokað frá samstarfi þjóða.

 

Af því sem að framan er skráð, virðist ekki vera nein vissa fyrir viðbrögðum alþjóðasamfélagsins þó meirihlutavilji íbúa svæðis liggi skýr og greinilegur fyrir. Alþjóðasamfélagið, sem áður hafði tekið afstöðu út frá tilteknum hagsmunum, eins og þeim að meirihuti íbúa afmarkaðs héraðs eigi að ráð hvaða landi, ríki eða þjóð þeir tilhreyri, kúvendir nú alveg í 180 gráður.  Að því er nú virðist ljóst, virðist alþjóðasamfélagið algjörlega andvígt fyrri stefnu sinni, um að meirihlutavilji íbúa skuli ráða.  Af núverandi viðbrögðum virðist það aðallega aðhyllast óskilyrta og ófyrirsjáanlega hentistefnu. Spurnignin er hins vegar hvort slík stefna sé hentum til eflingar heimsfriði?  Ég dreg það svolítið í efa.

Hvað segir EES samningurinn um frjálst flæði fjármagns?

Alment er talað um ákvæði EES samnings um frjálst flæði fjármagns, eins og engar hömlur séu á flutningi fjármagns milli lands. Er þetta eitt af mörgum dæmum um Íslendinga, þar sem fólk nennir ekki að kynna sér raunveruleika mála, en bítur sig í fullyrðingar einhverra sem það vill trúa og gerir þær fullyrðingar að sannfæringu sinni. Þetta fólk situr fast í staðhæfingum sem hvergi eiga sér samastað í raunveruleika og lifir stöðugt í þeirri tilfinningu að verið sé að brjóta á réttindum þess þegar ekki er farið eftir hinum ranga hugarheimi þess En lítum aðeins á hvað EES samningurinn segir um frjálst flæði fjármagns.

Í III. hluta EES samningsins, 4. kafla, segir eftirfarandi um frjálst flæði fjármagns:

40. gr.

Innan ramma ákvæða samnings þessa skulu engin höft vera milli samningsaðila á flutningum fjármagns í eigu þeirra sem búsettir eru í aðildarríkjum EB eða EFTA-ríkjum né nokkur mismunun, byggð á ríkisfangi eða búsetu aðila eða því hvar féð er notað til fjárfestingar.

Eins og þarna kemur glöggt fram, nær frelsi til flutnings fjármagns einungis til þess fjár sem viðkomandi á sem hreina skuldlausa eign. Fjármagnið sem flytja á, má ekki vera tekið að láni og það má ekki heldur verða til þess að viðkomandi bresti greiðslufærni gagnvart því lánsfé sem hann skuldar í landinu.

41. gr.

Gengar greiðslur í tengslum við þjónustustarfsemi, vöruflutninga, fólksflutninga eða fjármagnsflutninga milli samningsaðila innan ramma ákvæða samnings þessa skulu lausar við öll höft.

Þarna kemur glöggt fram að greiðslur vegna hverskonar viðskiptsamninga, skuli vera lausar við öll höft.

42. gr.

1. Ef beitt er innlendum reglum um fjármagnsmarkað og lánsviðskipti í fjármagnsflutningum sem höftum hefur verið létt af samkvæmt ákvæðum samnings þessa skal það gert án mismununar.

2. Lán til beinnar eða óbeinnar fjármögnunar aðildarríkis EB eða EFTA-ríkis eða sveitarstjórna þess skulu ekki boðin út eða tekin í öðrum aðildarríkjum EB eða EFTA-ríkjum nema viðkomandi ríki hafi gert með sér samkomulag um það.

Í 1. málsgrein 42. gr. er kveðið mjög greinilega á um að hvert ríki getur sett sínar reglur um höft á lánsfjármagni milli landa.   Einnig er vert að vekja athygli á því sem fram kemur í 2. málsgr. 42. gr. varðandi lántökur í öðrum löndum en búsetulandi. Þarna kemur fram að slíkar lántökur eru ekki heimilar nema viðkomandi ríki hafi gert með sér samkomulag um það.  Þessum reglum var greiniulega ekki fylgt á árunum fyrir bankahrunið, þar sem skuldasöfnun erlendis kom stjórnvöldum í svo opna skjöldu sem raun bar vitni. En í 43. gr. EES samningsins segir eftirfarandi:

43. gr.

1. Kunni munurinn milli gjaldeyrisreglna aðildarríkja EB og EFTA-ríkjanna að verða til þess að menn, búsettir í einu þessara ríkja, færi sér í nyt þær rýmri yfirfærslureglur á yfirráðasvæði samningsaðila sem kveðið er á um í 40. gr. til þess að fara fram hjá reglum einhvers þessara ríkja um fjármagnsflutninga til eða frá þriðju löndum getur viðkomandi samningsaðili gert viðeigandi ráðstafanir til að ráða bót á því.

Þarna kemur glöggt fram að stjórnvöld hvers lands geta bæði sett skorður viðerlendum lántökum, sem og misnotkun á reglum sem auðvelda eðlilegt viðskiptaferli.  Einnig segir eftirfarandi í 4. mgr.:

 

4. Eigi aðildarríki EB eða EFTA-ríki í örðugleikum með greiðslujöfnuð eða alvarleg hætta er á að örðugleikar skapist, hvort sem það stafar af heildarójafnvægi í greiðslujöfnuði eða því hvaða gjaldmiðli það hefur yfir að ráða, getur hlutaðeigandi samningsaðili gripið til verndarráðstafana, einkum ef örðugleikarnir eru til þess fallnir að stofna framkvæmd samnings þessa í hættu.

Þarna kemur glögglega fram að hverju ríki er heimilt að bregðast við hverskonar innlendum aðstæðum sem stjórnvöld þess ríkis telja að geti stofnað efnahagslegu jafnvægi ríkisins í hættu.  Það vekur hins vegar undrun hve þessum atriðum er lítið haldið á loft. Hins vegar er mjög haldið á lofti hinum röngu sjónarmiðum um að í EES samningnum séu ákvæði um fullt og óskilyrt frelsi til flutnings fjármagns milli landa.  Eins og sést á því sem ég hef þarna birt úr ákvæðum EES samnings um flutninga fjármagns milli landa, er það langt frá því að vera þetta FULLA FRELSI sem áróðursöflin halda svo mjög á lofti.

Umsókn Íslands um ESB aðild

Sjá meðfylgjandi mynd

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• slide1.jpg

Opið bréf til Samfylkingar

 Meðfylgjandi í pdf skjali er opið bréf til Samfylkingar. Vitleysan sem frá þeim kemur er svo gjörsamlega að ganga fram af mér að ég bókstaflega varð að skrifa þetta bréf.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• opi_bref_til_samfylkingar.pdf

Þingsályktun 2009 umsókn um ESB aðild

 Í meðfylgjandi pdf skjali er fjallað um þingsályktun frá 2009, þar sem leitað er heimildar Alþingis til að leggja fram UMSÓKN um aðild að ESB. Athygli er vakin á því að EKKI er leitað heimildar til AÐLÖGUNARFERLIS, eins og þess sem framkvæmt hefur verið á síðasta kjörtímabili. Það er algjörlega utan heimilda frá Alþingi.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• _ingsal_esb_a_ild_2009.pdf