Skýrsla Fjármálaeftirlitsins gefur ranga mynd

Þetta er undarleg skýrslan hjá Fjármálaeftirlitinu. Það er eins og Íslensku fjármálafyrirtækin skuldi ekki neitt. Og eftirlitinu finnist ekki þurfa að uppfylla þær alþjóðlegu skyldur að gefa upp skuldastöðuna, sem mótvægi eignahliðar efnahagsreiknings. Einungis eru færðar eignir en hvorki skuldir, eigið fé/ hlutafé eða yfirverð hlutafjár.

Þetta eru ótraustvekjandi vinnubrögð hjá æðsta eftirlitsaðila með fjármálastarfsemi í landinu.              

Heildareignir lánastofnana rúmir 13 þúsund milljarðar

Opið bréf til viðskiptaráðherra.

Björgvin G. Sigurðsson, viðskiptaráðherra.

Heill og sæll ráðherra! Margt hefur komið frá þér, sem mér finnst athyglisvert og ekki dreg ég í efa vilja þinn til að reynast neytendum í þessu landi vel.

Allt frá tíð Jóns Sigurðssonar, sem viðskiptaráðherra, hef ég skirfað þessu embætti ítarlegt mál, með mörgum gögnum, varðandi fyrirbrigði sem kallað er "verðtrygging". Ég hef ekki áhuga á að bæta miklu við það, en gæti þó hugsað mér að fá við tækifæri viðræður við þig, til að kynna þér rök mín fyrir því að kalla þessa okurmaskínu "fyrirbrigði".

Til undirbúnings fyrir þig, væri fróðlegt að þú kannaðir hvort annað hagkerfi finndist, í vestrænum samfélögum, þar sem höfuðstóll skulda, einstaklinga og fyrirtækja, hækkar, í mynt hagkerfisins talið, við það að bensín- og olíuverð í hagkerfinu hækkar? Slík breyting hefur víðast hvar orðið á þessu ári og því auðveld samantekt.

Einnig væri fróðlegt að fá upplýsingar um, hvort annað hagkerfi finnist í vestrænum samfélögum, þar sem skuldir einstaklinga og fyrirtækja hækka, í mynt hagkerfisins talið, við það að hækkun verði á vöru- eða þjónustu í hagkerfinu, sem hækkar framfærslukostnað þar? Víða hefur matvælaverð hækkað á þessu ári, sem einnig auðveldar samantekt.

Ég hef margoft bent á að svokölluð "verðtrygging" okkar stenst ekki alþjóðlegar reglur um aukningu eignavirðis.

Eins og þér er líklega kunnugt um, teljast peningar til eigna og fylgja því aukningar og rýrnunarreglum efnahagsreiknings. Eign verður ekki til úr engu.

Í þessum alþjóðlegu reglum er hvergi finnanlegar heimildir fyrir því að hækkun kostnaðarliða, geti ein og sér aukið eignir í sama bókhaldsuppgjöri.

Slík er þó raunin um "fyrirbrigðið" sem við köllum "verðtryggingu".

Hins vegar er rétt hjá þér, að afar mikilvægt er að krónan okkar hafi traustan verðtryggingargrunn. Sá grunnur hefur verið til hjá okkur í áratugi, en einungis notaður um skamman tíma, og þá í alltof litlum mæli.

Ég læt þetta nægja í bili, en ítreka ósk um að fá að kynna þér ítarlega rök mín gegn svokallaðri "verðtryggingu" og jafnframt benda á þann grunn sem þegar er til, en ekki er notaður.

Ef þú, eða starfsmenn þínir, finndu svör við ofangreindum spurningum, væri æskilegt að fá sendar upplýsingar um slíkt, t. d. í tölvupósti.

Með vinsemd og virðingu

Reykjavík 09.09.2008

Guðbjörn Jónsson   

                  

Val um verðtryggingu

Hjálpið þeim út úr hringavitleysunni

Er ekki kominn tími til að að setja skýrar og einfaldar reglur um verðskráningu hlutabréfa á þann veg að verð þeirra breytist eingöngu út frá beinni rekstrarafkomu fyrirtækjanna.  

Það er sorglegt að horfa upp á þessa hringavitleysu dag eftir dag, þar sem verðgildi fyrirtækja er metið út frá tilfinnigaþrungnum geðflækjum, sem jafnvel eiga sér stað í öðrum heimsálfum og munu á engan hátt snerta rekstur Íslenskra framleiðslu- eða þjónustufyrirtækja.

þessi aðferðarfræði, við verðmat verðbréfa, hefur nú tvívegis sett heimsfjármálin alvarlega úr skorðum á innan við 100 árum. Það er of mikið til að framlengja lífdaga þessarar heimskulegu aðferðarfræði. Heimsbyggðin þarfnast rótfestu í fjármálum, virðingu og traust á eðlilegri verðmætasköpun. Hún hefur ekki efni á meira af geðtrufluðum æðibunugangi áhættu- og græðgisfýkla.

Hagkerfi okkar er af þægilegri stærð til að prufukeyra breytta verðmats- og verðgildisþætti, sem innan skamms tíma mun verða orðið að alþjóðlegum viðmiðunarreglum.

Snúum frá geðveikislegri ímyndunarfræði til raunverulegra verðmæta.               

Hlutabréf lækka í Kauphöll

Finnst Bandaríkjamönnum sér ógnað????

Getur það verið að Bandaríkjamenn séu hræðist herskip Rússa í Venesúela, en telji sig ekki vera að ógna Rússum með því að senda herskip til Georgíu??

Er þetta sambland af hroka og hræðslu?  

Kjarnorkusamkomulagi frestað

Stundar Hafró niðurbrot þorskstofnsins?????????????

Aðferðarfræði Hafrannsóknarstofnunar við þróun vaxtar og viðgangs þorskstofna á Íslandsmiðum, hefur ævinlega verið í hrópandi andstöðu við allar aðrar kynbóta-, ræktunar-, eða þróunaraðferðir í heiminum; sama hvort horft er til jurta- eða dýraríkisins.

Öll viðleitni til vaxtar stofns og vaxandi nýliðunar hans, byggir á að rækta sem besta og flesta einstaklinga sem gefi af sér sem flest hraust afkvæmi. Þannig fjölgi sterkum einstaklingum í stofninum og nýliðun verði reglulegri og sterkari.

Löngu fyrir tíma Hafró, var það þekkt meðal sjómanna að stórir þorskar gáfu af sér margfallt fleiri seiði og ungfisk en fiskar sem voru á fyrstu árum kynþroska og sjálfir enn í líkamlegri uppbyggingu. Slíkir byrjendur kynþroskaskeiðs voru ekki taldir líklegir til mikilla afreka, á sviði uppbyggingar stofnsins. Veikburða líkami gæfi af sér veikburða hrogn, sem úr kæmu færri seiði og enn færri ungfiskar. Það þótti því ekki fiskimannslegt að drepa stórfiskinn síðla vetrar eða á vorin. Með slíku væri ekki verið að drepa einn fisk. Líklegra að margfalda mætti töluna með þúsund.

Þessa rökfræði er ég búinn að hlusta á frá sjómönnum í hart nær 60 ár. Hún er í fullu samræmi við alla hugmyndafræði ræktunar og uppbyggingar stofna, hvort sem litið er til plöntu eða dýraríkis. Hve lengi Hafró ætlar að ganga þvert gegn allri þróunarvinnu heimsbyggðarinnar, en segjast samt vera að byggja upp fiskistofna okkar, er ekki gott að segja. En lítil von er til þess að stjórnmálamenn hafi hugrekki eða burði til að stöðva vitlaus vinnubrögð Hafró.

Þeir skrá því frekar leiðinlegan kafla í Íslandssöguna um dómgreind græðgiskynslóðarinnar.

Verra að veiða stóra fiska?

Kominn heim til - Streituvíkur ???

Í gær var ég ekki í bloggsambandi, vegna þess að ég var að koma mér heim eftir viku dvöl á Akureyri. Helst hefði ég kosið að þurfa ekki að fara til baka, því það er svo yndisleg orka sem umleikur Akureyri. Manni líður eins og í friðsælu sælurússi. Það hlýtur að vera yndislegt að búa þarna.

Það er afar huggulegt að sjá öll rauðu umferðarljósin hjartalaga, enda sá ég aldrei bíl fara yfir á rauðu ljósi; þessa viku sem ég var þarna. Í Reykjavík fer, í það minnsta einn bíll yfir á rauðu ljósi, á nánast hverju umferðarljósi sem maður kemur að.

Einn daginn var ég í gönguferð og nálgaðist ljósastýrð gatnamót. Að gatnamótunum komu þrír ungir menn, á að giska 17 - 18 ára. Þeir stoppuðu við gatnamótin, þó enginn bíll væri á ferðinni, og ég fór að fylgjast með þeim; hvort þeir kæmu á móti mér á þröngri gangstéttinni eða yrðu þarna á spjalli. Þegar svo umferðarljósið skipti og varð grænt til að ganga yfir götuna, fóru þeir yfir og gengu í átt að íþróttahúsinu.  Ég varð undrandi og innra með mér skömmustulegur, því ég var nýlega búinn að fara yfir tvenn gatnamót á móti rauðu ljósi. Það var greinilega enn í mér Reykjavíkur streita.

Ég óska Akureyringum ynnilega til hamingju með þetta fallega og friðsæla bæjarfélag sem ég upplifði þessa viku sem ég dvaldi þarna. Það hlýtur að vera notalegt að búa á svona stað.

Ég hef oft komið til Akureyrar og upplifi í hvert skipti eins og orkulega afvötnun frá streituumhverfinu hér í Reykjavík. Kannski maður flytji bara norður?             

Enn einn óvitaskapur bankamanna???

Áður en einkavæðing bankanna hófst, vissu þeir sem störfuðu á innri sviðum bankakerfisins að Seðlabankinn vann greiðslujöfnunaruppgjör eftir alþjóðlegum staðli Alþjóða gjaldeyrissjóðsins og Sameinuðu þjóðanna. Það er því enn ein staðfestingin um óvitaskap stjórnenda bankanna okkar, að telja Seðlabankann hafa einhvert val um aðferðir við þetta uppgjör. 

Ef starfsmenn innri sviða bankanna, þekkja ekki lengur þessar reglur, er það engum erfiðara en þeim sjálfum; því það eru fyrst og fremst þeir sem þurfa á því að halda að greiðslujöfnuaruppgjör Seðlabanka sýni traustan efnahag. Það eru bankarnir sem þurfa á lánstrausti erlendra fjármagnseigenda að halda, ekki Seðlabankinn.

En hvers vegna tala bankarnir um skekkju í uppgjöri Seðlabanka? Svarið við því liggur nokkuð augljóst fyrir framan okkur. Bankarnir afskrifa ekki tapaðar fjárfestingar eða töpuð útlán nema einu sinni á ári, þ. e. við áramót. Í bókhaldi sýnu halda þeir því í eignastöðu frá s. l. áramótum, þó þær eignir hafi auðsjáanlega rýrnað um sem næst helming á þeim tíma sem liðinn er af þessu ári. Bankarnir hafa hins vegar ekki fært þessa lækkun í bókhaldið og sýna því í milliuppgjörum hærri eignastöðu en raunverulega er. 

Seðlabankinn segir að stórir viðkiptaaðilar (stórir bankar??) skili ekki lögskipuðum upplýsingum til hans, innan þess frest sem til þess er ætlaður. Þess vegna verði Seðlabankinn að áætla stöðuna út frá fréttum af stöðu mála. Þetta er eðlilegt, því Seðlabankinn getur ekki hunsað þau tímamörk sem honum eru ætluð til að leggja fram og skila af sér uppgjöri sínu.

Annað er líka nauðsynlegt fyrir fólk að hafa í huga. Það eru upplýsingar í uppgjöri Seðlabanka sem segja til um eignir okkar erlendis. nauðsynlegt er að átta sig á, að það er ekki alltaf sömu aðilar sem sem skulda erlendu lánin, sem svo eiga eignirnar sem tilgreindar eru.  Þannig eiga lífeyrissjóðirnir t. d. verulegar eignir erlendis, en eru ekki með skuldir, eða ábyrgðir á skuldum, á móti þessum eignum. Eins mun vera nokkur fjöldi einstaklinga og fyrirtækja sem fjárfest hafa á erlendum markaði, sem ekki eiga neitt af hinum gífurlegu skuldum. Þessar eignir verða með engu móti teknar upp í skuldir, eða hafa neitt raungildi sem trygging eða veð fyrir erlendum skuldum.

Að erlendar skuldir þjóðarbúsins (eins og það er kallað), skuli vera umtalsvert hærri en skráðar heildareignir, sýnir fyrst og fremst hve gífurlega illa bankarnir okkar eru staddir í skuldamálum sínum. Einnig má af þessu sjá hve háar fjárhæðir þeir eru með að láni, án nokkurra haldbærra veða eða annarra trygginga en hjá lánatryggingasjóðum. Þegar frá tryggingum þeirra er svo dregin trygging í aflaheimildum, sem þeir virðast hafa framselt erlendum lánveitendum, versnar staða þeirra enn frekar.

Það verður áreiðanlega löng bið eftir því að erlendir lánveitendur fái aftur traust á íslensmuk bönkum, meðan sömu aðilar fara fyrir greiningadeildum, sem og fyrir yfirstjórn bankanna. Enginn getur í raun láð þeim slíkt.               

Fylgja alþjóðlegum staðli

Til hvers var ríkið að taka þetta lán????????

Ég heyrði í forsætisráðherra, í sjónvarpinu í vikunni, þar sem hann var að tala um kostnaðinn við þetta lán. Sagði hann kostnaðinn ráðast af því hve hagkvæmt þeir gætu fjárfest þessa peninga???????

Er ríkissjóður að taka erlent lán, eingöngu til að fjárfesta í einhverri starfsemi?  Er hugsanlegt að þetta fé verði fjárfest hjá hlutafélagi, sem kannski fer á hausinn og endurgreiðir aldrei, eða það verði fest í einhverjum fasteignum sem spurningamerki verður um sölumöguleika á?

Í viðtalinu kom fram, að með þessu láni væri gjaldeyrisforði okkar kominn í 500 milljarða. Það þýðir í raun að áður en lánið var tekið, var gjaldeyrisforðinn 463 milljarðar.  í ljósi þessa finnst mér verða að krefja forsætisráðherra svara um það, hvers vegna var nauðsynlegt að taka þetta lán, þegar engar horfur eru á hömlum á eðlilegum aðföngum þjóðarinnar og engar vísbendingar um að gjaldeyrisskapandi atvinnuvegir þjóðarinnar sé að lenda í erfiðleikum.

Er ríkisstjórnin að fara bakdyramegin að því að láta skattgreiðendur borga vitleysuna sem óvitarnir í bankakerfinu hafa komið sér í á undanförnum árum? Er þetta t. d. til að borga vitleysu eins og kom fram í fréttum í dag, þar sem Icebank lánar út milljarða af erlendu lánsfé, án þess að hafa neinar tryggingar fyrir endurgreiðslu?  Stóreignamenn tóku þessi lán og, að sögn fjölmiðla, neita þeir að borga bankanum til baka.  Á kannski að nota lánsfé á kostnað skattgreiðenda til að lána bankanum til að borga erlenda lánið sem stóreignamennirnir vilja ekki greiða?

Þarf ekki að fara að setja hreingernigarlið  í þetta peningaumhverfi okkar?             

Lán ríkisins verður 37 milljarðar

Fyrsta vísbending um afvötnun frá eyðslufylliríinu

Til hamingju með fyrstu vísbendingu um að íslendingar vilji losna úr ánauð skuldafjötra vegna neyslu og óþrafa eyðslu.

Vonandi skammt að bíða næstu vísbendinga, sem væntanlega verður frétt um lækkun á skuldum heimilanna. 

Innheimta veltuskatta minnkar

Hefur svokallað Breiðavíkurmál verið rannsakað frá báðum hliðum?????

Sá æsingur sem einkennt hefur alla umfjöllun um svokallað Breiðavíkurmál, hefur undrað mig stórlega. Fryrirfram, var fólk svipt æru og úthrópað sem illmenni, löngu áður en nokkur maður var farinn að fá heildarmynd af því sem þarna átti sér stað. Fyrst þau ungmenni sem þarna voru, og ættingjar þeirra, eiga rétt á réttlæti; eiga þá ekki gagnaðilar málsins, og ættingjar þeirra, einnig rétt á að hið rétta og raunverulega komi fram??????

Ég var í vegavinnu sumarið 1959 og hluta úr sumrinu vorum við í tjöldum á melnum við kirkjuna í Breiðuvík.  Kannski var sumarið '59 sérstakt, en einhvern veginn finnst mér raunveruleikinn um vistheimilið í Breiðuvík ekki vera farinn að koma fram í umræðuna enn. Það hefði ekki verið hægt að borga mér það háa fjárhæð að ég hefði viljað ganga í störf þeirra sem áttu að halda einhverri reglu á heimilinu í Breiðuvík.

Mörg börn og ungmenni, önnur en þau sem dvöldu í Breiðuvík, eiga sársaukafulla lifsreynslu frá þessum árum. Er hægt að kaupa með peningum þessa sársaukafullu lífsreynslu út úr vitund þeirra? Mun líf þeirra breytast og sársaukinn í sálinni hverfa við c. a. 10 milljón krónu greiðslu?  Er minningin byggð á raunveruleika, eða skynjuðu þau einungis aðra hlið veruleikans, þegar atburðirnir áttu sér stað?  Væri ekki stærsta hjálpin til þessa fólks að hjálpa þeim að sættast, innra með sér, við það sem liðið er og verður ekki breytt.

Peningar lækna ekki gömul sár á sálinni. Þau læknast einungis með virðingu og hjálp við að skilja raunveruleikann í þeim aðstæðum sem sársaukanum olli; og einlægum vilja til að hefja sig upp yfir óbreytanlegar aðstæður og fyrirgefa sjálfum sér og öðrum sem hlut áttu að máli.

Það er það eina se veitir innri frið og vellíðan í sálina. Slíkt endist mikið lengur en peningar geta gert.           

 

Telja bætur of lágar