Erindi sent dómstólaráði í nóvember 2011

Eftirfarandi erindi var sent Dómstólaráði, Hæstarétti, Héraðsdómi Reykjavíkur og Innanríkisráðuneyti í nóvember 2011, þegar mér ofbauð vitleysan sem fólk í mikilvægum embættum lætur frá sér fara. Svona var erindið og greinargerðin í viðbótarskrá.

--------- 

Ég heilsa ykkur, æðstu gæslumenn réttlætis heiðarleika og lýðræðis.

Oft hefur mig undrað hve mikla óvandvirkni og beinan óheiðarleika er að finna í dómum í svona litlu samfélagi, sem auðveldlega ætti að vera hægt að rækja sem einskonar frændgarð. En með þeirri vanvirðingu sem réttarkerfi okkar sýnir dýpstu gildum mannlegs samfélags, er þjóðfélag okkar farið að ramba á barmi borgarauppreisnar. Slíkt ástand er á engan hátt á ábyrgð alþýðu fólks, sem meira að segja hefur verið seinþreytt til vandræða, þó það hafi verið rænt tiltrú á að heiðarleiki og kærleikur væri finnanlegur á þeim æðstu stöðum sem varðstöðu réttlætis og heiðarleika ætti að vera að finna. Ég hef oft áður gagnrýnt óheiðarleika í réttarkerfinu. Harðasta atlagan til þessa var í málaferlunum gegn Egggert Haukdal, þegar óheiðarleika réttarkerfisins linnt ekki fyrr en gerð var krafa um að ALLIR dómarar Hæstaréttar vikju sæti, í von um að óspilltir aðilar gætu séð raunveruleikann og réttlætið í því máli. Það tókst og varð endanleg niðurstaða eins nálægt réttlætinu og hægt var að komast, svo mörgum árum eftir að Eggert var rændur mannorðinu. Ég ætlast til þess að ég þurfi ekki að fara aftur í þá hörku sem þarf til að hreinsa réttarkerfið okkar, en verði það óumflýjanlegt, verður sú orrusta háð, eins og hinar fyrri. Sú forsmán réttarfars, sem hér fylgir með, sviptir alla gerendur hennar æru heiðarlegs fólks, þar til þessi ósvinna hefur verið máð út úr lögum og dómar afturkallaðir. Þið megið kalla að það sé gert vegna nýrra upplýsingar eða hvað sem þið viljið, en virðing ykkar er undir því komin að það verk verði unnið, að ykkar frumkvæði. Meðfylgjandi er greinargerð sem ég setti saman, sem ég vona að þið lesið af yfirvegun.

 Guð útdeilir gæfu og kærleika, í þeim mæli sem slíkir eiginleikar hans eru gefnir til annarra. Með kveðju, Guðbjörn Jónsson

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• tveir_vaxtadomar.doc

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 21.2.2012 kl. 03:48]

Ísland er furðu fyrirbæri . Erlendis er skorður fyrir því hvað má bjóða hinum almenna borgar út á götu að semja um. Dómgreindarábyrgðin er talin vera seljanda, sem gefur sig út fyrir að vera fagmann og tekur oftast kaup í samræmi. Síðan eru grunnvextir aldrei meira en1,99% fyrir réttláta verðbólgu  mælingu með lögiltum mæli eða mæliaðferðum  til reikna ráðgerða max verðbólgu. Lándrottnar sem taka áhættu leggja á fyrir henni og eiga svo á móti henni í reiðufé. Almenningur í EU, veit hvort stofnum er áhættu stofnum eða ekki. Samsæri um að okra ef það óganar þjóðar öryggi er landráð.