Dómgreind barnaverndarnefnda?

Ég horfði á kastljósið í gær og nú í kvöld, þar sem fjallað var um málefni stúlku frá Mosfellsbæ sem orðið hafði fyrir kynferðislegu áreiti á barnsaldri. Ég verð að viðurkenna að ég varð hálf lamaður af undrun yfir framgangi barnaverndarnefndarinnar og hrottaskap meðferðaraðilanna.

Tilvist barnaverndarnefnda á að vera til þess að vernda börn sem lenda í andlegum eða veraldlegum erfiðleikum. ALLT þeirra starf á að snúast um að hjálpa barninu að komast yfir erfiðleika sem að því steðja og ná sem fyrst, sem eðlilegustu sambandi við uppalendur sína. Barn sem lendir í erfiðleikum getur ALDREI orðið sökudólgur sem þarf að refsa. Það fólk sem sæti á í barnaverndarnefndum eða sem félagsmálastjórar, sem hefur slík viðhorf til erfiðleika barna, á þegar í stað að láta af afskiptum sínum að slíkum málum og leita sér sálfræðilegrar hjálpar.

Það er mörg þúsund ára gömul þekking að baki því að barn tjáir andlega eða líkamlega erfiðleika sína m. a. með ýmiskonar mótþróa sem sumir kalla óþekkt. Barnið er aldrei ábyrgt fyrir því umhverfi sem líf þess hrærist í, heldur leikur það lífsgöngu sína í þeirri leikmynd sem uppalendurnir skapa því.

Í því dæmi sem kastljósið fjallaði um, hafði barnið orðið fyrir líkamlegu og andlegu ofbeldi. Það hafði tekið barnið langan tíma að safna kjarki til þess að opinbera hremmingar sínar. Fyrstu viðbrögð barnaverndarnefndar eru að svipta barnið þeirri einu manneskju sem því fannst það geta treyst; móðurinni sem áreiðanlega var líka í miklu andlegu ójafnvægi eftir að hafa frétt af hörmungum barnsins síns, auk annarra svika sem hún hafði greinilega orðið fyrir. Hvorug þessara aðila var því í þörf fyrir enn eina sársaukafulla árás til viðbótar.

Það er einungis ein fær leið í svona tilfellum; þegar leita þarf sannleikans í gegnum vitneskju barns. Sú leið er að skapa slíkt traust hjá barninu, á hjálplandanum, að það trúi honum fyrir sínum innstu og leyndustu leyndarmálum. Slíkt traust kemur ekki með því að rífa barnið frá þeirri einu manneskju sem því finnst það geta treyst á þeim tímapunkti; sem í þessu tilfelli var greinilega móðirin.

Það fólk sem vinnur með þeim hætti sem þarna var lýst og hefur þau viðhorf sem fram komu í viðtalinu við félagsmálastjóra Mosfellsbæjar í Kastljósinu; það fólk á þegar í stað að víkja úr hjálparstarfi vegna barna og leita sér sálfræðilegrar hjálpar. Eitthvað hlýtrur að hafa komið fyrir það í lífinu sem lokaði svona gjörsamlega fyrir kærleiksflæði hjá því, eins og þetta mál  bendir til.

Ég bið þessu aumingja fólki Guðs blessunar í framtíðinni. 

 

Pláneta fæðist í sjónauka?

Það er ekki fátítt að frásagnir í blöðum og útvarpi séu afar einkennilegar og segi í raun allt annað en meining fréttarinnar er. Svo er um þessa frétt. Plánetan fannst að sjálfsögðu ekki í sjónaukanum. Hun fannst í himingeimnum með sjónauka.

Síðar í fréttinni segir svo:

"Stjörnufræðingar komu auga á plánetuna í stjörnuathugunarstöð í La Silla í Chile"

Þarna segir að stjörnufræðingar hafi fundi plánetuna í stjörnuathugunarstöð? Það er nú ekki trúlegt.

Trúlegar er að stjörnufræðingarnir hafi verið í umræddri stjörnuathunarstöð þegar þeir komu auga á plánetuna.

 Er ekki mikilvægt að fjölmiðlar séu vissir um hvað þeir eru að segja?

Ný pláneta finnst

Spéspegill ársins?

Ég er einn þeirra sem sakna þess að skaupið skuli ekki vera spéspegill þjóðþekktra atburða hins liðandi árs, sýndir í hinni rómuðu Íslensku fyndni. Að þessu leiti fannst mér skaupið nú bregðast, rétt eins og komið hefur fyrir nokkur undanfarin skaup.

Mér virtist skaupið nú eiga að birta mynd af einhverjum atburðum og dagskrárliðum fjölmiðla sem lítið sem ekkert hefur að gera með spegil samfélagsins. Þegar svo við bætist að atriðin eru birt með aulafyndni líkt og mjög er þekkt úr Bandarískum sjónvarpsþáttum, þarf sérstakt metnaðarleysi gagnvart samfélagi okkar til að finna til skemmtunar.

Ef ég ætti að bera fram eina ósk, Íslensku gaman-listafólki til handa, mundi ég óska þess að það hætti að bera fram efni sitt með þeim aulahætti sem einkennt hefur undanfarin ár. Við eigum djúpar rætur í Íslenskri fyndni, sem hæfir okkar lundarfari mikið betur en þessi Bandaríska aulafyndni.

Mér finnst líka að velja þurfi handritshöfuna að spéspegli ársins, út frá þeirri forsendu að þeir þekki vel til sem flestra þátta þjóðlífsins og hafi þroska til að sjá fyndnu þættina í atburðum ársins með augum Íslendingsins.

Ég hef engann hitt enn sem fannst skaupið skemmtilegt.

Með ósk um að nýja árið færi ykkur góða heilsu, fögnuð, fengsæld og kærleika.