Dæmigert fyrir rökhyggju Íslendinga

Ég er löngu hættur að verða hissa á vitleysunum sem kemur út úr ýmsum skoðanakönnunum hér. Einkanlega þegar spurt er spurninga sem sárafáir Íslendingar hafa kynnt sér til hlýtar, líkt og spurt var í þessaari könnun.

Ég er næsta viss um að það eru ekki 10% Íslendinga sem vita hvaða áhrif það hefur á þjóðfélagið að taka upp gjaldmiðil sem þjóðin ræður engu um gengisskráningu á.

Við höfum, því miður, of fáa stjórnendur í atvinnu- eða viðskiptalífi okkar, sem færir eru um að stjórna atvinnustarfsemi og viðskiptum innan stöðugs gjaldmiðils.

Stöðugur gjaldmiðill mundi skapa 40 - 50% samdrátt í verslunar- og þjónustustarfsemi, vegna lítilla tekna af sölu til erlendra aðila af framleiðsluvörum og þjónustu.

Er fólk tilbúið að stökkva í sviphendingu inn í slíkan samdrátt og um leið hendu út flestum stjórnendum atvinnulífs okkar, þar á meðal flestum stjórnendum fjármálageirans?

Ég tel, líkt og yfirleitt gerist í svona könnunum, að svörin byggist á innihaldslausri óskhyggju barnsins, sem enginn krefur um rökhyggju.

Fólk fer kannski að hafa tíma til að hugsa og hlusta á innri skynsemisröddina, sem ekki heyrist fyrr en streitan minnkar VERULEGA MIKIÐ.              

Meirihluti vill evru hér á landi

Mörg fyrirtæki virðast brjóta lög af ásetningi

Ég hef kvartað við mörg fyrirtæki vegna seðilgjalda. Sumstaðar fæ ég engin svör en sumir segjast bara rukka þetta þangað til þeim verði bannað það. Þeir líti ekki þannig á að þetta sé bannað og meðan ekki sé úrskurðað um það, haldi þeir afram að rukka þessi gjöld.

Nú vill svo til að hverjum seljanda vöru eða þjónustu er skyldt að gefa úr reikning eða kvíttun, sem í það minnsta er í þríriti. Frávik frá þessu eru smásöluverslanir og veitignastðir, sem verða þá að hafa söluskráningu í viðurkenndum sjóðskössum. Þeim er heimilt, og skylt, að afhenda kassastrimil við hverja sölu.

Sölureikninga eða greiðslukvittanir eiga móttakendur greiðslu að gefa út og afhenda eða senda greiðanda, á eigin kostnað. Hvergi er í lögum heimild til handa söluaðila vöru eða þjónustu, að færa þennan kostnað með beinum hætti yfir á greiðandann; hvað þá að gera hann að sérstökum gjaldstofni, mikið hærri en  sá kostnaður sem aðgerðin veldur söluaðilanum.

Það er augljóst að við losnum ekki við ásetnings óheiðarleika úr viðskiptalífinu hjá okkur, nema sett verði afgerandi hörð viðurlög við sniðgöngu réttlátra leikreglna. Græðgisfýknin virðist svo allsráðandi að virðing fyrir viðskiptamanninum er löngu fokin úr vitund þeirra sem þessi fyrirtæki reka.

Gamalt máltæki segir: Af ávöxtunum skuluð þið þekkja þá.

Ný útgáfa þessa áæta máltækis gæti verið:  Af lögbrotunum þekkið þið græðgisfýklana.                 

Seðilgjöld ólögmæt án samnings

Skýrsla Fjármálaeftirlitsins gefur ranga mynd

Þetta er undarleg skýrslan hjá Fjármálaeftirlitinu. Það er eins og Íslensku fjármálafyrirtækin skuldi ekki neitt. Og eftirlitinu finnist ekki þurfa að uppfylla þær alþjóðlegu skyldur að gefa upp skuldastöðuna, sem mótvægi eignahliðar efnahagsreiknings. Einungis eru færðar eignir en hvorki skuldir, eigið fé/ hlutafé eða yfirverð hlutafjár.

Þetta eru ótraustvekjandi vinnubrögð hjá æðsta eftirlitsaðila með fjármálastarfsemi í landinu.              

Heildareignir lánastofnana rúmir 13 þúsund milljarðar

Opið bréf til viðskiptaráðherra.

Björgvin G. Sigurðsson, viðskiptaráðherra.

Heill og sæll ráðherra! Margt hefur komið frá þér, sem mér finnst athyglisvert og ekki dreg ég í efa vilja þinn til að reynast neytendum í þessu landi vel.

Allt frá tíð Jóns Sigurðssonar, sem viðskiptaráðherra, hef ég skirfað þessu embætti ítarlegt mál, með mörgum gögnum, varðandi fyrirbrigði sem kallað er "verðtrygging". Ég hef ekki áhuga á að bæta miklu við það, en gæti þó hugsað mér að fá við tækifæri viðræður við þig, til að kynna þér rök mín fyrir því að kalla þessa okurmaskínu "fyrirbrigði".

Til undirbúnings fyrir þig, væri fróðlegt að þú kannaðir hvort annað hagkerfi finndist, í vestrænum samfélögum, þar sem höfuðstóll skulda, einstaklinga og fyrirtækja, hækkar, í mynt hagkerfisins talið, við það að bensín- og olíuverð í hagkerfinu hækkar? Slík breyting hefur víðast hvar orðið á þessu ári og því auðveld samantekt.

Einnig væri fróðlegt að fá upplýsingar um, hvort annað hagkerfi finnist í vestrænum samfélögum, þar sem skuldir einstaklinga og fyrirtækja hækka, í mynt hagkerfisins talið, við það að hækkun verði á vöru- eða þjónustu í hagkerfinu, sem hækkar framfærslukostnað þar? Víða hefur matvælaverð hækkað á þessu ári, sem einnig auðveldar samantekt.

Ég hef margoft bent á að svokölluð "verðtrygging" okkar stenst ekki alþjóðlegar reglur um aukningu eignavirðis.

Eins og þér er líklega kunnugt um, teljast peningar til eigna og fylgja því aukningar og rýrnunarreglum efnahagsreiknings. Eign verður ekki til úr engu.

Í þessum alþjóðlegu reglum er hvergi finnanlegar heimildir fyrir því að hækkun kostnaðarliða, geti ein og sér aukið eignir í sama bókhaldsuppgjöri.

Slík er þó raunin um "fyrirbrigðið" sem við köllum "verðtryggingu".

Hins vegar er rétt hjá þér, að afar mikilvægt er að krónan okkar hafi traustan verðtryggingargrunn. Sá grunnur hefur verið til hjá okkur í áratugi, en einungis notaður um skamman tíma, og þá í alltof litlum mæli.

Ég læt þetta nægja í bili, en ítreka ósk um að fá að kynna þér ítarlega rök mín gegn svokallaðri "verðtryggingu" og jafnframt benda á þann grunn sem þegar er til, en ekki er notaður.

Ef þú, eða starfsmenn þínir, finndu svör við ofangreindum spurningum, væri æskilegt að fá sendar upplýsingar um slíkt, t. d. í tölvupósti.

Með vinsemd og virðingu

Reykjavík 09.09.2008

Guðbjörn Jónsson   

                  

Val um verðtryggingu

Hjálpið þeim út úr hringavitleysunni

Er ekki kominn tími til að að setja skýrar og einfaldar reglur um verðskráningu hlutabréfa á þann veg að verð þeirra breytist eingöngu út frá beinni rekstrarafkomu fyrirtækjanna.  

Það er sorglegt að horfa upp á þessa hringavitleysu dag eftir dag, þar sem verðgildi fyrirtækja er metið út frá tilfinnigaþrungnum geðflækjum, sem jafnvel eiga sér stað í öðrum heimsálfum og munu á engan hátt snerta rekstur Íslenskra framleiðslu- eða þjónustufyrirtækja.

þessi aðferðarfræði, við verðmat verðbréfa, hefur nú tvívegis sett heimsfjármálin alvarlega úr skorðum á innan við 100 árum. Það er of mikið til að framlengja lífdaga þessarar heimskulegu aðferðarfræði. Heimsbyggðin þarfnast rótfestu í fjármálum, virðingu og traust á eðlilegri verðmætasköpun. Hún hefur ekki efni á meira af geðtrufluðum æðibunugangi áhættu- og græðgisfýkla.

Hagkerfi okkar er af þægilegri stærð til að prufukeyra breytta verðmats- og verðgildisþætti, sem innan skamms tíma mun verða orðið að alþjóðlegum viðmiðunarreglum.

Snúum frá geðveikislegri ímyndunarfræði til raunverulegra verðmæta.               

Hlutabréf lækka í Kauphöll

Finnst Bandaríkjamönnum sér ógnað????

Getur það verið að Bandaríkjamenn séu hræðist herskip Rússa í Venesúela, en telji sig ekki vera að ógna Rússum með því að senda herskip til Georgíu??

Er þetta sambland af hroka og hræðslu?  

Kjarnorkusamkomulagi frestað

Stundar Hafró niðurbrot þorskstofnsins?????????????

Aðferðarfræði Hafrannsóknarstofnunar við þróun vaxtar og viðgangs þorskstofna á Íslandsmiðum, hefur ævinlega verið í hrópandi andstöðu við allar aðrar kynbóta-, ræktunar-, eða þróunaraðferðir í heiminum; sama hvort horft er til jurta- eða dýraríkisins.

Öll viðleitni til vaxtar stofns og vaxandi nýliðunar hans, byggir á að rækta sem besta og flesta einstaklinga sem gefi af sér sem flest hraust afkvæmi. Þannig fjölgi sterkum einstaklingum í stofninum og nýliðun verði reglulegri og sterkari.

Löngu fyrir tíma Hafró, var það þekkt meðal sjómanna að stórir þorskar gáfu af sér margfallt fleiri seiði og ungfisk en fiskar sem voru á fyrstu árum kynþroska og sjálfir enn í líkamlegri uppbyggingu. Slíkir byrjendur kynþroskaskeiðs voru ekki taldir líklegir til mikilla afreka, á sviði uppbyggingar stofnsins. Veikburða líkami gæfi af sér veikburða hrogn, sem úr kæmu færri seiði og enn færri ungfiskar. Það þótti því ekki fiskimannslegt að drepa stórfiskinn síðla vetrar eða á vorin. Með slíku væri ekki verið að drepa einn fisk. Líklegra að margfalda mætti töluna með þúsund.

Þessa rökfræði er ég búinn að hlusta á frá sjómönnum í hart nær 60 ár. Hún er í fullu samræmi við alla hugmyndafræði ræktunar og uppbyggingar stofna, hvort sem litið er til plöntu eða dýraríkis. Hve lengi Hafró ætlar að ganga þvert gegn allri þróunarvinnu heimsbyggðarinnar, en segjast samt vera að byggja upp fiskistofna okkar, er ekki gott að segja. En lítil von er til þess að stjórnmálamenn hafi hugrekki eða burði til að stöðva vitlaus vinnubrögð Hafró.

Þeir skrá því frekar leiðinlegan kafla í Íslandssöguna um dómgreind græðgiskynslóðarinnar.

Verra að veiða stóra fiska?

Enn einn óvitaskapur bankamanna???

Áður en einkavæðing bankanna hófst, vissu þeir sem störfuðu á innri sviðum bankakerfisins að Seðlabankinn vann greiðslujöfnunaruppgjör eftir alþjóðlegum staðli Alþjóða gjaldeyrissjóðsins og Sameinuðu þjóðanna. Það er því enn ein staðfestingin um óvitaskap stjórnenda bankanna okkar, að telja Seðlabankann hafa einhvert val um aðferðir við þetta uppgjör. 

Ef starfsmenn innri sviða bankanna, þekkja ekki lengur þessar reglur, er það engum erfiðara en þeim sjálfum; því það eru fyrst og fremst þeir sem þurfa á því að halda að greiðslujöfnuaruppgjör Seðlabanka sýni traustan efnahag. Það eru bankarnir sem þurfa á lánstrausti erlendra fjármagnseigenda að halda, ekki Seðlabankinn.

En hvers vegna tala bankarnir um skekkju í uppgjöri Seðlabanka? Svarið við því liggur nokkuð augljóst fyrir framan okkur. Bankarnir afskrifa ekki tapaðar fjárfestingar eða töpuð útlán nema einu sinni á ári, þ. e. við áramót. Í bókhaldi sýnu halda þeir því í eignastöðu frá s. l. áramótum, þó þær eignir hafi auðsjáanlega rýrnað um sem næst helming á þeim tíma sem liðinn er af þessu ári. Bankarnir hafa hins vegar ekki fært þessa lækkun í bókhaldið og sýna því í milliuppgjörum hærri eignastöðu en raunverulega er. 

Seðlabankinn segir að stórir viðkiptaaðilar (stórir bankar??) skili ekki lögskipuðum upplýsingum til hans, innan þess frest sem til þess er ætlaður. Þess vegna verði Seðlabankinn að áætla stöðuna út frá fréttum af stöðu mála. Þetta er eðlilegt, því Seðlabankinn getur ekki hunsað þau tímamörk sem honum eru ætluð til að leggja fram og skila af sér uppgjöri sínu.

Annað er líka nauðsynlegt fyrir fólk að hafa í huga. Það eru upplýsingar í uppgjöri Seðlabanka sem segja til um eignir okkar erlendis. nauðsynlegt er að átta sig á, að það er ekki alltaf sömu aðilar sem sem skulda erlendu lánin, sem svo eiga eignirnar sem tilgreindar eru.  Þannig eiga lífeyrissjóðirnir t. d. verulegar eignir erlendis, en eru ekki með skuldir, eða ábyrgðir á skuldum, á móti þessum eignum. Eins mun vera nokkur fjöldi einstaklinga og fyrirtækja sem fjárfest hafa á erlendum markaði, sem ekki eiga neitt af hinum gífurlegu skuldum. Þessar eignir verða með engu móti teknar upp í skuldir, eða hafa neitt raungildi sem trygging eða veð fyrir erlendum skuldum.

Að erlendar skuldir þjóðarbúsins (eins og það er kallað), skuli vera umtalsvert hærri en skráðar heildareignir, sýnir fyrst og fremst hve gífurlega illa bankarnir okkar eru staddir í skuldamálum sínum. Einnig má af þessu sjá hve háar fjárhæðir þeir eru með að láni, án nokkurra haldbærra veða eða annarra trygginga en hjá lánatryggingasjóðum. Þegar frá tryggingum þeirra er svo dregin trygging í aflaheimildum, sem þeir virðast hafa framselt erlendum lánveitendum, versnar staða þeirra enn frekar.

Það verður áreiðanlega löng bið eftir því að erlendir lánveitendur fái aftur traust á íslensmuk bönkum, meðan sömu aðilar fara fyrir greiningadeildum, sem og fyrir yfirstjórn bankanna. Enginn getur í raun láð þeim slíkt.               

Fylgja alþjóðlegum staðli

Til hvers var ríkið að taka þetta lán????????

Ég heyrði í forsætisráðherra, í sjónvarpinu í vikunni, þar sem hann var að tala um kostnaðinn við þetta lán. Sagði hann kostnaðinn ráðast af því hve hagkvæmt þeir gætu fjárfest þessa peninga???????

Er ríkissjóður að taka erlent lán, eingöngu til að fjárfesta í einhverri starfsemi?  Er hugsanlegt að þetta fé verði fjárfest hjá hlutafélagi, sem kannski fer á hausinn og endurgreiðir aldrei, eða það verði fest í einhverjum fasteignum sem spurningamerki verður um sölumöguleika á?

Í viðtalinu kom fram, að með þessu láni væri gjaldeyrisforði okkar kominn í 500 milljarða. Það þýðir í raun að áður en lánið var tekið, var gjaldeyrisforðinn 463 milljarðar.  í ljósi þessa finnst mér verða að krefja forsætisráðherra svara um það, hvers vegna var nauðsynlegt að taka þetta lán, þegar engar horfur eru á hömlum á eðlilegum aðföngum þjóðarinnar og engar vísbendingar um að gjaldeyrisskapandi atvinnuvegir þjóðarinnar sé að lenda í erfiðleikum.

Er ríkisstjórnin að fara bakdyramegin að því að láta skattgreiðendur borga vitleysuna sem óvitarnir í bankakerfinu hafa komið sér í á undanförnum árum? Er þetta t. d. til að borga vitleysu eins og kom fram í fréttum í dag, þar sem Icebank lánar út milljarða af erlendu lánsfé, án þess að hafa neinar tryggingar fyrir endurgreiðslu?  Stóreignamenn tóku þessi lán og, að sögn fjölmiðla, neita þeir að borga bankanum til baka.  Á kannski að nota lánsfé á kostnað skattgreiðenda til að lána bankanum til að borga erlenda lánið sem stóreignamennirnir vilja ekki greiða?

Þarf ekki að fara að setja hreingernigarlið  í þetta peningaumhverfi okkar?             

Lán ríkisins verður 37 milljarðar

Fyrsta vísbending um afvötnun frá eyðslufylliríinu

Til hamingju með fyrstu vísbendingu um að íslendingar vilji losna úr ánauð skuldafjötra vegna neyslu og óþrafa eyðslu.

Vonandi skammt að bíða næstu vísbendinga, sem væntanlega verður frétt um lækkun á skuldum heimilanna. 

Innheimta veltuskatta minnkar