Neita að borga lánið?????? Athyglisverð frétt.

Í fyrsta lagi er athyglisvert að Icebank skuli hafa afgreitt þetta lán án haldfastrar tryggingar fyrir endurgreiðslu. Slíkt ber með sér óafsakanlega óvarkárni gagnvart hagsmunum hluthafa bankans.

Í öðru lagi vekur þetta spurningar um hvernig hið erlenda lán Icebank var tryggt og hverjir muni á endanum þurfa að borga það, því erlenda skuldin gufar ekki upp.

Hverjir ætli séu raunverulegir eigendur Icebank? Ætli það séu sömu aðilarnir og vilja ekki borga lánið?  Eða eru stóreignamennirnir, sem ekki vilja borga lánið sem þeir fengu, að ná sér niðri á einhverjum öðrum stóreignamönnum?

Hver er hin raunverulega leikflétta.  Hver borgar í raun erlenda lánið fyrir stóreignamennina?           

Greiða ekki lán sem Icebank veitti

Mikilvægast að nýta allar auðlindir skynsamlega og með hámarks arði fyrir þjóðina.

Nokkuð virðist ljóst að þetta framtak er í höndum manna sem ekkert vita hvað þeir eru að gera. Þeir gera enga tilraun til að opinbera hvað þeir meina; hvaða orkuauðlindir þeir eigi við, hvað eða hvernig þeir sjái fyrir sér að best sé að nýta þær.

Þetta eru greinilega kjánar sem treysta fyrst og fremst á að fólk rjúki til og skrifi undir þessa áskorun, án umhugsunar, vegna þeirrar spennu sem búið er að hlaða upp til uppbyggingar álvera.

Í því sambandi er athyglisvert að leiða hugann að síðasta ævintýri slíkrar fjárfrestingar, sem er Kárahnjúkavirkjun. Við upphaf þess verkefnis voru afar deildar meiningar um hvort það verð sem fékkst fyrir raforkusölu, dygði til greiðslu byggingakostnaðar virkjunarinnar. Flestir sem skoðuðu sögðu svo ekki vera, en Landsvirkjun sagði það sleppa.

Nú er ljóst að byggingakostnaður virkjunarinnar verður umtalsvert hærri en áætlanir gerðu ráð fyrir. Það eitt og sér, þýðir að verðið fyrir raforkuna er of lágt. Þegar við það bætist fyrirsjaánleg lækkun á verði áls á komandi mánuðum og árum, vegna samdráttar á heimsvísu, mun Kárahnjúkavirkjun verða nokkuð þungur baggi á skattgreiðendum, nema finnist arðbærari sala orkunnar en sala til álvera er.

Fyrir liggur að 446 þúsund tonn af áli var selt úr landi á síðasta ári. Það var aðallega frá tveimur álverum, en Fjarðaál bættist við á árinu. Verðmæti þessa áls voru tæpir 80 milljarðar. Innflutningur rekstrarvara, súráls o. fl. var á bilinu 25 - 30 milljarðar. Annar erlendur kostnaður er áreiðanlega 10 milljarðar.

Í ljósi þessa eru þessi fyrirtæki að skila afar litlum gjaldeyristekjum inn í þjóðfélagið, því ljóst er að rafmagnið greiða þeir í dollurum, þar sem Landsvirkjun þarf að greiða af sínum erlendu lánum. 

Ef við gefum okkur að 1.000 manns séu að vinna hjá þessum fyrirtækjum, er líklegt hámark á tekjum fyrirtækjanna u. þ. b. 30 milljónir á hvert ársverk, eða 2,5 milljónir á mann/mánuði.

Þegar við lítum til þess að þessi fyrirtæki eru í eigu erlendra aðila, er ekki nema hluti þessarar fjárhæðar sem í raun kemur inn í íslenskt efnahagslíf.

Af þessu má sjá að það er afar illa farið með verðmætar orkuauðlindir landsins að selja orkuna til álframeliðslu, burtséð frá því að áliðnaðurinn er fyrirsjáanlega á undanhaldi.           

Skorað á ráðmenn þjóðarinnar að nýta orkuauðlindirnar

Ekki meiri pólitíska vanþekkingu takk.

Það hlýtur að flokkast sem afar alvarleg tíðindi þegar utanríkisráðherra sjálfstæðrar þjóðar og formaður stærsta stjórnamálaflokks landsins, opinberar svo alvarlega vanþekkingu sína, eins og ISG gerir í þessari frétt.

Bankana skortir ekki lánsfé. Þeir hafa nú þegar verulegar upphæðir lánsfjár, umfram mögulega vaxta og afborgunargetu, sé horft á stöðuna út frá gjaldeyristekjum þjóðfélagsins. Þeir eru því í sömu stöðu og aðrir yfirskuldsettir aðilar, meiri lán eru ekki þeirra rétta leið.

Eiginfjárstaða bankanna, að uppgerðum öllum skuldum þeirra og innlánum, er að stærstum hluta uppreiknað yfirverð hlutafjár þeirra. Verðmæti slíkra talna sem "eiginfjár" er afar lítið, því fáir munu vilja breyta þeim tölum í peninga, kæmi til uppgjörs nú.

Fjárhagslegu sjálfstæði þjóðarinnar er afar mikilvægt nú að stjórnmálamenn þegi frekar en gaspra af þekkingarleysi um skuldastöðu þjóðarbús vegna lántök lánastofnana. Stjórnmálamenn verða að koma niður á jörðina og tala af skynsemi við þjóðina, svo samstaða myndist til að sigla frá hinum óraunverulega draumi sem kallað hefur verið "góðaæri", til þess raunveruleika sem tekjur þjóðarinnar bjóða okkur uppá, sem hin raunverulegu lífsgæði,  er við sköpum okkur.

Á svona tímum er pólitískur fagurgali stórhættulegt BÚMMERANG.               

Ekki meiri bankabónus

Tími upphrópana er liðinn

Ég held að þjóðinni væri mun meira gagn að því að talað væri heilstætt og skynsamlega um það sem úrskeiðis hefur farið undanfarinn áratug og út frá þeirri heildarmynd ræddir möguleikar okkar til rökrænna úrbóta.

Allir sem eitthvað fylgjast með þjóðmálum vita hverjir hafa stýrt landinu undanfarna áratugi og vita að þeir bera sameiginlega ábyrgð á því hörmungarástandi sem nú er að skapast.

Upphrópanir bæta ekkert úr þeim vitleysum sem gerðar hafa verið; hver sem gerði þær, eða hver sat hjá, horfði á og þagði.        

Lýsir ábyrgð á hendur Sjálfstæðisflokki

Svona hringekja hefur gengið í áratug eða meira.

Svona hringekja er ekki uppfyndning Jóns Ásgeirs, Hannesar eða Pálma. Ég þekki trúlega upphafið og hef margoft bent á þessa hringekju í íslenskri fyrirtækjafjármögnun síðastliðinn áratug, og rúmlega það. Benti á hvernig fyrirtæki hækkuðu eiginfjárstöðu sína með innihaldslausu hlutafjárútboði, til að ná erlendri fjármögnun. Síðan þegar Kauphöllin fór af stað, fóru menn að stunda þá hringekju sem myndbandið lýsir.

Ef fólk hefur haldið að raunverulegt verðmæti fyrirtækja okkar hafi hækkað í líkingu við hækkun úrvalsvísitölu Kauphallarinnar, ja, þá er fólk ekki með mikla skynjun á raunverulega verðmætisaukningu.

Ég er alveg klár á því að það er ekkert pólitískt afl til á Íslandi núna, sem hefur kjark til að taka á þessu máli. Mjög sterk skjaldborg hefur verið slegið upp til varnar þessari eyðileggingu á fjárhagslegu sjálfstæði þjóðarinnar.

Raunveruleikinn mun verða sá að lífsgæði okkar og afkoma færist u. þ. b. 40 ár aftur í tímann og það taki okkur u. þ. b. 20 ár að ná aftur jafnvægi þeirra lífsgæða sem við höfðum áður en fjárglæframennskan tók hér völdin.

Því miður held ég að þetta sé ekki grín sem ég segi þarna.                   

Nýtt myndband um FL Group

Talaðu við útibússtjórann í bankanum þínum

Ég vil segja við þessa konu.  Talaðu strax við útibusstjórann í bankanum þínum. Hann hefur möguleika á að loka fyrir aðgang þessa manns að bankareikningum þínum.  Hvort hann gerir eitthvað frekar gagnvart þessum manni, eða ekki, er hans mál, en eftir að lokað hefur verið fyrir aðganginn að þinni kennitölu, ertu laus við þetta eftirlit.  Kæra til lögreglu getur tekið langan tíma; en viljir þú láta refsa honum er það svo sem gott framhald af því að tala við útibússtjórann.                    

Skoðar bankareikning án leyfis

Þeir skamma Seðlabankann fyrir skammarstrik þeirra sjálfra

Sjaldan hefur birst á prenti betri staðfesting á að stjórnendur Kaupþings hafa ekki skilning á hvað það er að reka, til langs tíma litið, fjármálastofnun í litlu hagkerfi.

Þeir láta eins og aldrei hafi komið aðvaranir um ógætilegar erlendar lántökur og of mikil útlán, miðað við tekjur hagkerfisins, þrátt fyrir að Seðlabanki hafi í mörg ár hvatt bankana til að draga úr útlánum og lántökum. Einnig hafa um nokkurra ára skeið borist aðvaranir frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum og Alþjóðabankanum um ofþennslu hagkerfisins, vegna of mikilla útlána bankanna. Spurningin er því: - Voru stjórnendur bankanna ekki að hlusta, eða skildu þeir ekki að það var verið að tala við þá????

Það er svo margt sérkennilega heimskulegt í þessum háf fimm fréttum Kaupþings að því verður ekki svarað til fullnustu í stuttum pistli. Nægir þar að nefna undrun þeirra á að samdráttur skuli verða í veltu þjóðfélags okkar, þegar ljóst er að þeir hafa mokað milljörðum af erlendum lántökum í steindauðar og óarðbærar fjárfestingar, sem allir heilbrigt hugsandi menn vissu að gætu með engu móti greitt þessi lán til baka.

Lánastofnanir á Íslandi geta ekki fært ábyrgð af eigin mistöku yfir á Seðlabanka okkar og skattgreiðendur. Þeir verða að vera menn til að horfast í augu við eigin mistök og misgerðir og sýna í verki að þeir séu þeir sérfræðingar sem þeir hafa þegið laun fyrir á undanförnum árum. Þeir verða sjálfir að leggja fram áætlanir, hvernig þeir sjálfir ætla að greiða úr sínu eigin óvitaskap og bjarga sér sjálfum og þjóðinni úr hröðum samdrætti niður til raunverulegrar getu hagkerfis okkar. Það eru þeir sjálfir, (bankarnir okkar) sem efla eða veikja hagkerfið, ekki ríkisstjórnin. Menn verða að átta sig á að við erum í frjálsu hagkerfi, frjálsu flæði fjármagns milli landa, sem jafnframt þýðir að hver og einn verður að bera sjálfur ábyrgð á lántökum sínum og endurgreiðslu þeirra lána. Ógætilegri lántöku er ekki hægt að vísa til ríkis eða skattgreiðenda, enda lántakendur sjálfstæð fyrirtæki, með snillinga við stjórn, sem hafa þegið milljarða fyrir færni sína til stjórnunar.

Nú er komið að því að sýna þá snilli sem launakjörin bentu til að verið væri að greiða fyrir.              

Greiningardeild Kaupþings gagnrýnir Seðlabankann

Er þetta ekki hinn dæmigerði stjórnmálamaður nútímans???

Það þarf ákveðið virðingarleysi fyrir eigin sjálfsmynd, sem og gagnvart fólkinu í landinu, til að koma fram eins og Guðni gerir. Hann er búinn að sitja á þingi og í ríkisstjórn í áraraðir og þegjandi horfa á að þjóðinni sé steypt í þær ógöngur sem hún er nú komin í.

Þær tillögur sem hann hefur lagt fram, lúta að því að þjóðnýta tapið og óráðsíuna sem bankarnir hafa viðhaft síðustu árin, með því að Seðlabankinn taki erlent stórlán til að fjármagna töpuð útlán, vegna gengisfallinna verðbréfa; lán sem skattgreiðendur munu síðar þurfa að borga.

Ætli þetta flokkist ekki undir að tala mikilúðlegur og með spekingssvip um  málefni sem engin þekking er að baki. Er ekki hugsanlegt að álíka þekkingarleysi sé að baki núverandi málflutningi hans?

En, af hverju skyldu Þingeyingar einblína svona á álver, þegar fyrirsjáanlegt er að olíuleit er að hefjast á Drekasvæðinu. Slík starfsemi þarf áreiðanlega mikla þjónustu frá landi; hvað þá ef olía eða gas finnst þarna í vinnanlegu mæli. Þau umsvif yrðu tvímælalaust meiri framtíðarmúsik fyrir atvinnulíf á svæðinu, því álið verður á undanhaldi eftir örfá ár, vegna nýrra léttmálma sem eru í uppsiglingu.

Fyrir fáum áratugum sátum við uppi með stórfjárfestingar í síldabræðslum, nokkuru síðar með ónýtar fjárfestingar í loðdýrabúum, þá tóku við tugir milljarða í fiskeldisævintýrinu, framundan er margra milljarða afskriftir vegna offjárfestingar í fiskiskipum sem ekki geta borið sig af eigin tekjum og í nálægri framtíð verðum við með miklar fjárfestingar í ónothæfum álverum, vegna verðhruns og minnkandi notkunar á áli.

Hafa stjórnmálamenn okkar ekki verið einstaklega glöggir á uppbyggingu gjaldeyrisskapandi starfsemi þjóðarinnar???????

Sagt er að sporin hræði.  Hvaða spor hafa stjórnmálamenn okkar skilið eftir sig? Pólitískt óðagot hefur aldrei skilað þjóðinni hagnaði.             

Kreppa af völdum ráðherra

Er raunveruleikafælni ástæða álits Ingólfs??

Það er greinilega rétt hjá Ingólfi að erlendir fjármagnseigendur setja á íslenska banka sérstakt áhættuálag. Ástæðurnar sem hann nefnir fyrir þessu eru hins vegar hlaðnar miklum misskilningi. Af þeim mætti ráða að  hagkerfi þjóðarinnar eigi að vera eins og hækja, eða stuðningsaðili bankanna, en raunveruleikinn er einmitt alveg á hinn veginn.

Í fréttinni er haft eftir Ingólfi:

Annars vegar mótast álagið af þeirri skammtímasveiflu sem hagkerfið er að ganga í gegnum...

Það er ákveðin alkahólísk afneitun fólgin í því að kalla lausafjárþurrð vestræns fjármálaumhverfis  skammtímasveiflu, því yfir heildina hafa rekstraraðilar fjármálafyrirtækja farið of gáleysislega og reynt að auka eigin vöxt hraðar en nýmyndum fjármagns hefur vaxið. Við núverandi aðstæður er því fátt sem bendir til að þessar þrengingar verði  skammtímasveifla. 

Og áfram segir ingólfur:

...og hins vegar hvernig hagkerfið er upp byggt og þá sérstaklega hversu smátt kerfið er í samanburði við stærð bankanna. 

Það er náttúrlega afar mikilvægt að þeir sem stjórna peningastreymi um hagkerfi þjóðar, geri sér grein fyrir uppbyggingu þess og stærð, áður en stærð bankanna er aukin með erlendum lántökum. Bankarnir gera þá kröfu til þeirra sem taka lán hjá þeim, að þeir geri sér grein fyrir hvernig þeir ætli að standa skil á greiðslu lánsins til baka. Er óeðlilegt að gera sömu kröfur til bankanna sjálfra? Ef þeir taka erlend lán, umfram það sem nýmyndun gjaldeyristekna getur staðið undir, er mikilvægast að útlán þeirra peninga sé til starfsemi sem eykur gjaldeyristekjur, til að standa straum af greiðslum lánanna. Að nota slík lán til fjárfestinga í hlutabréfum sem á óraunhæfan hátt hafa verið blásin upp í verði, eða fjárfestinga í þjónustustarfsemi, ber vott um ábyrgðarleysi og dómgreindarskort.

Leiðirnar tvær sem Ingólfur nefnir til að losa íslensku bankana við "Íslandsálagið", eru jafn óraunhæfar og það sem á undan hefur farið í þessari frétt. Útskýringar á því krefjast hins vegar meira rýmis en þessi pistill átti að vera, en verður áreiðanlega rætt ítarlega síðar.   

Íslandsálagið staðreynd

Ófullnægjandi upplýsignar á íslensku

Hinar samanþjöppuðu tölur sem MP setur fram á íslensku eru algjörlega ófullnægjandi. Allar sundurliðanir og skýringar vantar. Ætli þeir séu eingöngu á erlendum markaði? Það er eitthvað að þeim mönnum sem birta uppgjör íslensks gjaldmiðils, ritað á enska tungu.

Ætli fjármálaeftirlitið samþykki svona vinnubrögð?????             

Hagnaður MP fjárfestingarbanka eykst