Voru aflaheimildir veðandlag ??????

Hvort framin hafa verið lögbrot, við framsal veðskulda Glitnis á hendur útgerðarfélögum, til Seðlabanka Evrópu, fer algjörlega eftir því hvort aflaheimilda hafi verið getið sem veðandlags í lánveitingunni og þær aflaheimildir metnar til verðgildis.

Hafi svo verið, voru tvímælalaust framin lögbrot.

Hafi eingöngu skip og aðrar eignir, jafnvel ótilgreindar, verið taldar sem veð fyrir útlánum Glitnis, er eingöngu um veð í lögskráðum eignum útgerðarfélaganna að ræða.

Aflaheimildir hafa ALDREI verið færðar sem EIGN útgerðaraðila. Einungis er um að ræða nytjarétt, sem hvorki er varanlegur (einungis úthlutað til eins árs í senn) né að þeim nytjarétti fylgi einhver eignabönd.

Útgerðarmenn hafa ALDREI haft nein eignabönd á aflaheimildum og það verður ALDREI nógu sterklega við því varað að vera ekki að tala um kvótann sem EIGN útgerðarmanna, því öll slík orðnotkun getur orðið þeim til hjálpar, við að eigna sér hefðarrétt til yfirráða yfir aflaheimildunum.

Hættum að tala um kvótan sem EIGN útgerðarmanna. Þeir eiga hann ekki.          

Segir um misskilning sé að ræða

Er ekki ráð að leiðrétta útreikning verðtryggingar?

Eftirfarandi bréf var sent mörgum ráðherrum, þingmönnum og fjölmiðlum í lok ágúst. Ég hef allar götur síðan 1982 reynt að vekja athygli ráðamanna á rangri útfærlsu verðtryggingar, en enga áheyrn fengið. Bréfið fylgir hér á eftir:          

"Það er engin hugmynd svo góð að ekki sé hægt að eyðleggja hana með því að framkvæma hana á annan hátt en forsendurnar voru hugsaðar.

Ein þessara hugmynda er um verðbætur fjármagns, sem því miður var aldrei klárað að fullmóta sem löggjöf frá Alþingi, heldur sett í framkvæmd á grundvelli hugmyndauppkasts sem þingfest var sem hluti af fjölbreyttum lagabálki, sem kallaður var "bandormur", og síðar nefnt sem "Ólafslög".

Lög um verðbætur fjármagns voru aldrei fullgerð (og eru ekki enn í dag).  Framkvæmd verðtryggingar var hins vegar strax sett í gang, án lagaheimilda og Seðlabankinn skapaði sér sjálfur fyrstu viðmiðunarvísitölu vertryggingar, sem var kölluð "lánakjaravisitala", og síðar breytt í viðmiðið "neysluvísitala".

Athyglisvert er að líta til þess að svokölluð verðtrygging lánsfjár, hefur alla tíð verið rekin án lögformlegara heimilda til slíks, því Alþingi hefur ekki enn sett heildarlöggjöf um þessa framkvæmd og því aldrei reynt á það hjá löggjafarþinginu hvort meirihluti sé fyrir þeirri aðferðarfræði sem notuð hefur verið.

Hjálagt læt ég fylgja uppkast sem ég kalla (Gjaldmiðill) af upphafskafla um tilurð verðtryggingarinnar. Er það úr ritverki sem ég er að skrifa um ýmis óvönduð vinnubrögð Alþingis; þar á meðal þetta.

Eins og þar kemur fram, voru forsenduþættir verðbóta hugsaðir út frá því að hver greiðsla sem endurgreidd væri af láni, yrði verðbætt, frá lánsdegi til greiðsludags. Enda kemur það beinlínis fram í svokölluðum "Ólafslögum".

Forsendan fyrir þessu var sú, að lánveitandinn lét einungis af hendi ákveðna upphæð á þeim degi sem lánið var veitt. Hann verðbætti ekki höfuðstól lánsins með hækkandi vísitölu, og gat því ekki haft réttarstöðu til hækkunar á höfuðstól lánsins, þar sem hann greiddi ekki lántaka út verðbæturnar. Réttur lánveitandans fólst í því að fá afborganir greiddar, með viðeigandi verðbótum hverju sinna (frá lántökudegi til  gjalddaga), og vöxtum eins og lánasamningar voru um.

Lítum hér á tvö hliðstæðudæmi, sem ég hef notað sem sýnishorn á þá ranglátu framkvæmd sem er á útreikningi verðbóta.  Dæmi þetta er tekið út frá 10 milljóna króna húsnæðisláni, til 25 ára, með mánaðarlegum afborgunum. Vextir eru reiknaðir 5% og árleg verðbólga er sett sem 12%, til að auðvelda skilning á útreikningnum. Dæmið lítur svona út.

Þar sem lánið er 10 milljónir, til 25 ára, með 12 afborgunum á ári, verða gjalddagar alls 300. Regluleg afborgun er því kr. 33.333,33

Þar sem verðbólga er 12% á ári, má gróflega deila henni sem 1% á mánuði.

Þar sem verðbóga er 1% á hvern gjalddaga, verða heildarverðbætur 10 milljóna í 300 mánuði, samtals 300%, eða 30. milljónir.

Nú er lánið greitt niður með jöfnum greiðslum, sem hver um sig er verðbætt, frá lántökudegi til greiðsludags. Slíkt ferli jafngildir því að við reiknum með verðtryggingu heildarlánsins á móti hálfum lánstímanum. Lánstíminn var 300 gjalddagar og verðbætur heildarupphæðarinnar fyrir allan tímann voru 30 milljónr. Með hliðsjón af hinum jöfnu niðurgreinslum má þá sjá að heildar verðbætur þessa 25 ára láns, ættu því að vera u.þ.b. 15 milljónir.

Til frekari glöggunar á þessu, læt ég fylgja hér með excel-útfærslu af svona láni, sem hér hefur verið rakið í orðum. Eins og þar sést hækkar höfuðstólinn aldrei, heldur fer strax að lækka, eins og eðlilegt getur takist.

Eins og sést af samtölum færsludálka, er endurgreiddur höfuðstóll kr. 10.000.000.   Greiddir vextir eru samtals kr. 6.321.063, sem samsvarar vel lánskjörum um að vextir skuli vera 5% á ári.  Verðbætur eru samtals kr. 15.050.150, sem samsvarar ágætlega hlutfallinun um 12% ársverðbólgu, sem gróflega er færð út í meðaltalið 1% á mánuði.  Heildar-endurgreiðsla lánsins verður því samtals kr. 31.371.212.

Lítum nú aðeins á greiðslujafnvægið. Fyrsta afborgunin reiknast kr. 75.666. Afborgun nr. 100 reiknast kr. 94.226.   Afborgun nr. 200 reiknast kr. 114.139, og afborgun nr. 300 (síðasta greiðsla) reiknast kr. 133.872.

Lítum nú aðeins á hvernig þessi sömu lánakjör reiknast út í lánareikni lánastofnana. Notast var við lánareikni Landsbankans. Afrit af þeim útreikning fylgir hér með, til frekari glöggvunar. Lítum nánar á samanburði við þann útreikning sem að framan er getið.

                      Afborganir    Verðbætur       Vextir       Samtals greitt
Reiknivél L.Í.    10.000.000    46.740.234    20.719.073      77.637.807
Excel-útreikn.    10.000.000    15.050.150    6.321.063      31.371.212
Mismunur                        0    31.690.084    14.398.010    46.266.595

Þarna sést að núverandi útreiknikerfi reiknar umtalsvert hærri endurgreiðslu en eðlilegt getur talist. Sýndardæmið er sett upp í þessari skýru mynd, til að fólk, almennt geti áttað sig á mismuni á réttum útreikning og röngum.
Lítum nú nánar á samaburð afborgana, eins og þeirra sem að framan er getið.

                    Afborgun 1.    Afborgun 100    Afborgun 200    Afborgun 300
Reiknivél L.Í.       76.307        158.087            313.724                569.625
Excel-útreikn.      75.666          94.806            114.139                133.872
Mismunur                641          63.281            199.585                435.753

Varla ætti að vera þörf á skýrari samanburði til að sýna með glöggum hætti þau mistök sem gerð voru við útfærslu reikniaðferða við útreikning áfallinna verðbóta á endurgreiðslu lánsfjár.  Mistökin eru skiljanleg og vel útskýranleg, en tilgangslítið að setja þá skýringu hér á blað, því hafa þarf marga þætti tiltæka til samanburðar, svo hið rétta komi sem gleggst fram.

Frá árinu 1983 hef ég nokkuð oft reynt að koma þessu á framfæri, en þar sem ég hef engar prófgráður í hagfræði til að sitja á, einungis raunþekkingu sem ekki verið talin skipta máli; enda hefur annar vængur hagsmunaaðila (lánastofnanir og fjármagnseigendur), með herskara hagfræðinga í fylkingarbrjósti, keppst við að fullyrða að núverandi útreikningar séu þeir einu réttu.

Við slíkan aðstöðumun er næsta eðlilegt að þjóðin pakki skynseminni og láti "fræðimannakórinn " halda sér frá raunskoðun útreiknireglum verðtryggingar, líkt og þrælar til forna létu kúgara sína leiða sig áfram til þrældóms, þó innri réttlætisvitund þeirra segði þeim að það væri verið að fara illa með þá.

Við þær aðstæður sem nú eru uppi, þar sem ríkissjóður er aðaleigandi stærstu lánastofnana, er nú kjöraðstæður til að leiðrétta hina röngu útfærslu á útreikningum svonefndrar verðtryggingar. Síðan er hægt að skoða viðmiðunargrundvöllinn, hvort útgjaldavísitala er rétta viðmiðið til að verðbæta eignaþátt?  Það er í raun annað málefni, sem ekki verður farið út í hér.

Eðlileg uppbygging atvinnulífs, sparnaðar og fjárfestinga, mun ekki líta dagsins ljós fyrr en réttum reiknireglum hefur verið komið á í sambandi við verðbætur fjármagns. Nýtt Ísland, þarfnast nýrra og réttlátra aðferða, svo hagsmunir allra verði sem jafnastir.
Með kveðju,
Reykjavík 31. Ágúst 2009
Guðbjörn Jónsson   

Um 80% vilja afnema verðtryggingu

Fiskveiðar við Ísalnd

Spánverjar hafa mun lengri veiðireynslu á Íslandsmiðum en Íslendingar sjálfir. Þeir erum ekki vanir að gefa eftir af hefðarrétti sínum í ESB samningum. Þeir munu krefjast veiðiréttar hér. Hér veiddu þeir t. d. mikið af þorski.            

Ræddu hagsmuni í sjávarútvegi

Bein sönnun um vitlausa vísitölu

Vísitala sem mælir verðhækkanir fasteigna við þær aðstæður þegar þúsundir íbúða eru tómar eða á mismunandi byggingastigum, og fast fjármagn í slíku umframhúsnæði skiptur tugum milljarða, er svo arfa vitlaus að þjóð sem kallar sig, "vel menntaða" ætti ekki að láta slíka vitleysu spyrjast um sig. Slíkt er einungis til staðfestingar á þeirri heimsku sem svona rugl sýnir erlendum aðilum.

Erum við ekki að reyna að líta vitsmunalega út í augum viðskiptalífs heimsins?

Þetta er stórt aðhláturefni allra heilbrigt hugsandi aðila, sem eitthvert vit hafa á viðskiptaumhverfi.         

Fasteignaverð hækkar

Hörð krafa um heiðarleika

Án þess að vilja fríja íslendinga af sínum hlut svona afbrota, hafa fregnir af innbrotum og þjófnuðum undanfarinna mánaða einkennst af fregnum af erlendum afbrotahópum, sem hér virðast hafa numið land.

Viðbrögð við slíku verða að vera harkaleg og afgerandi, því við höfum hvorki mannafla lögreglu, húsnæði í  fangelsum, eða afgangs fjármagn, til að ala afbrotalýð annarra þjóða, við iðju þeirra hér.

Lausnin gæti verið þessi.

Þegar erlendur aðili hefur verið staðinn að afbroti er varðar refsilöggjöf (með myndbandsupptöku eða öðrum beinum sönnunum ), skal samstundis flytja hann fyrir dómara. Þar skal samdægurs kveðinn upp refsi- og brottvísunardómur og aðilanum samstundis vísað úr landi. Lágmarks endurkomubann í slíkum tilvikum verði 50 ár.

Sá refsidómur sem upp verði kveðinn, verði látinn fylgja aðilanum til þess lands er hann kom frá, er hann kom hingað, og lögreglu og dómsyfirvöldum þar látið eftir hvort refsingunni verði framfylgt eða ekki.

Með svona einbeittri og hraðri málmeðferð mun sú óáran sem hér hefur ríkt undanfarna mánuði fljótt fjara út, og við eiga sjáanlega von um að geta aftur endurheimt okkar gamla friðsæla kunningjasamfélag, þar sem alvarlegir glæpir verði fátíðir.

Um undirheima heimsbyggðarinnar eru fljótar að berast fregnir af því að hér á landi séu nánast engar varnir gegn svona afbrotum, og hér séu mikil verðmæti til að stela, og undankomuleiðir ótrúlega margar, þó um eyju sé að ræða. Við gætum því hæglega orðið í verulegum erfliðleikum hér, auk þess sem við höfum ekki efni á að borga (með aukinni álagningu á vöruverð eða hærri tryggingagjöld) það eignatjón sem þessir aðilar valda hér.   

 Við munum aldrei geta byggt upp slíkt varnarkerfi llögreglu, eða annarra eftirlitsaðila, að við getum varist erlendum afbrotahópum sem hingað vilja koma, til athafna sinna. Eina vitraæna leiðin er sú neyðarlausn sem ég bendi á hér að ofan, og að henni verði fylgt eftir af réttsýni, ákveðni, hraða og langtíma endurkomubanni. Öðruvísi er samfélag okkar á hraðri glötunarbraut.          

Bíræfnir búðarþjófar

Þetta eru engar upplýsingar.

Það vantar allar upplýsingar í þessa frétt svo hægt sé að velta vöngum yfir hvort eitthvert vit sé í þessum viðskiptum. Það vantar upphæð skulabréfsins, fjölda gjalddaga og vaxtakjör; hvort það er vísitölutryggt eða gengistryggt.

Það vanta einnig upplýsingar um heildarupphæð yfirtekinna lána og heildarupphæð hlutafjár.

Þetta er í raun og veru ekki frétt, heldur ábendingar um spurningar sem blaðamaðurinn hefði átt að spyrja, svo hann gæti sagt hvað fréttir fælust í því sem verið væri að gera.                 

Samið við kröfuhafa Glitnis

Kjánaleg fljótfærni hjá Landsambandi kúabænda

Ég dreg stórlega í efa að þessi ályktun Landsambands kúabænda sé réttilega tekin á formlegum stjórnarfundi. Sé það hins vegar svo, skýrir það kannski að einhverju leiti hve frjálslega vinnslustöðvarnar ganga oft fram í því sem kalla mætti skammarlega umgengni við heilbrigt og gott hráefni frá bændum.

Engum dylst, að framleiðendur skila af sér heilbrigðum kjötafurðum. Hins vegar er deilt um heilbrigðið er úrvalsvörur bændanna koma frá vinnslustöðvum og í verslanir, þar sem við (neytendurnir) eigum greiðastan aðgang að þeim.

Kæru höfundar þessarar ályktunar LK. Í lýðræðisþjóðfélagi er eina leiðin til að losna við ásakanir um óvönduð vinnubrögð, að vana svo til verka að ekki vakni grunur um óvönduð vinnubrögð eða vörusvik.

Í óttaumhverfi "ráðstjórnarríkis" reyna þeir sem telja sig valdhafa, hliðholla-  valdsherrum eða eru undirokaðir af þeim, að þagga niður sem fyrst, umræður sem gætu reynst svikastarfsemi hættulega upplýsandi.

Ég spyr mig í hvers konar samfélagi þið teljið ykkur búa?  Ég taldi mig búa í lýðræðisríki, með fullt tjáningafrelsi, sem ég þarf þó að bera fulla ábyrgð á. Í slíku þjóðfélagi kæra menn hvern þann rógburð sem þeir telja sér ærumeiðandi, eða bæta þau atriði sem gagnrýnd hafa verið, virðist þau vera almenn upplifun fjöldans.                      

Harma ummæli um kjöt

Hvernig sannar maður vatn í kjötinu sem maður borðaði í gær ???

Eitt af því sem ég tók mér fyrir hendur á yngri árum, var vinna í kjörvinnslu. Var það á margan hátt nytsamur lærdómur, einkanlega um meðferð matvæla.

Á síðari árum hefur mér iðulega fundist koma undarlega mikill vökvi á pönnuna, þegar steikt er nautahakk eða kjúklingar; meira en ég minnist að hafi verið í þeim nautum sem ég var að verka forðum.

Nokkrum sinnum hef ég hringt í viðkomandi framleiðendur og rætt við þá um þetta mikla vökvamagn. Undanbragðalaust hafa mér verið boðnar bætur, sem ég að sjálfsögðu þáði ekki, því ég vil ekki vera meðvirkur í einhverju sem hugsanlega er ekki heiðarlegt.

Þegar til þess er litið að merkingar á nautakjöti gefa til kynna að fituinnihald sé 8 - 12%, ætti það að gefa til kynna að rýrnun við hitun verði ekki mjög mikil. Vökvalosun nautahakks með umrætt fituinnihald, á ekki að vera mjög mikil, við eðlilegar aðstæður, en samt verður stundum töluverð vökvalosun við eldun svona hráefnis.

Kjúklingakjöt hefur einnig verið undarlega vökvamikið við eldun. Ber þar oftast mest á úrbeinuðu bringunum, sem æði oft falla einkennilega mikið saman við eldun. Hvaðan allur sá vökvi kemur, sem við slík tækifæri situr eftir á pönnunni, er kannski rannsóknarefni fyrir einhverja, en þegar maður horfir á að ekkert fer á pönnuna annað en bingubitarnir og svolítið smjör (eða olía), gæti litið svo út sem vökvinn hafi komið úr bringubitunum.

Hvernig við sönnum þessa þætti gagnvart því sem þegar hefur verið eldað og borðað, er kannski spurning, en líklega geta tæknimenn fundið aðferðir til að sanna, eða afsanna, að það hráefni sem við kaupum í dag, sé með að án undarlegs vökvamagns.           

Alvarlegar ásakanir á hendur kjötiðnaði og verslun

Hvenær kemur íslenska þýðingin ???

Á ekki að birta allt svona efni frá ESB á íslensku ???

Ég hélt að svo væri.               

Spurningalisti ESB birtur

Gæði menntunar fer ekki eftir peningaupphæðum

Í mörg ár höfum við, marg ítrekað, mátt lesa umsagnir fólks sem flutt hefur hingað heim erftir dvöl í útlöndum, um að menntun hér sé langt á eftir því sem gerist í öðrum löndum.

Einnig hafa borist fregnir frá fólki sem flytur til útlanda, um að börn þess séu langt á eftir jafnöldum sínum í menntunarstigi og það sé virkilegt átak fyrir börnin, samhliða því að ná tökum á nýju tungumáli, að vinna upp það sem íslenska skólakerfið var á eftir.

Að mínu viti er það undansláttur að segja að menntunarstig hér sé þetta á  eftir vegna skorts á meiri peningaútlátum hins opinbera. Gæði kennslunar á ekki að ráðast af útstreymi fjármagns úr opinberum sjóðum, heldur eiga gæðin að ráðast af hæfileikum kennara til að vekja náttúrulega forvitni nemandans, með framsetningu sinni á námsefninu.

Ég hef lengi gagnrýnt kennslustefnu hér á landi, þar sem mér virðist viðmið og þekkingarmælingar miðast við þá staðla sem notaðir voru á fyrri hluta síðustu aldar, þegar þekking var mæld eftir þekkingu nemanda á ritverkum, ljóðum, landafræði og náttúrufræði, auk lesturs og reiknings. Lífsafkoman lærðist af daglega lífinu utan skóla, þar sem börnin þekktu oftast vel til lífsstarfa foreldra sinna og leikir barna voru oftast smækkuð mynd af viðfangsefnum hinna fullorðnu.

Með vélvæðingu, tæknivæðingu og sköpun fjölbreyttra starfa í iðnaði og viðskiptalífi, slitnaði þekkingarþráður barnsins við lífsstarf foreldris og það sat eftir í tómarúmi, án neinnar fræðslu um þá nýbreytni sem varð á lífsbaráttu hinna fullorðnu. Á sinni tíð, reyndi ég að koma þessum skilningi inn hjá menntamálayfirvöldum og smiðað var hugmyndafræði sem kölluð var "Lífsleikni".

Markmiðið var að þar yrði kennd raunhæf stöðluð mynd af því hvernig ungt fólk fótar sig fyrstu árin í sjálfsforræði fjármála og uppbyggingu lífsafkomu sinnar. Þar átti fyrst og fremst að vera inni haldgóð þekking á fjármálaumhverfi og mikilvægi þess að vera þekktur að heiðarleika og vera traustur til starfs eða samskipta.

Því miður varð áformið um "lífsleikni" að engu, loksins þegar það kom út úr útþynningarumhverfi kennarasambandsins. Þá var það orðið einskis nýt tímaeyðsla; enda er enn í dag t. d. engin raunhæf kennsla í  hinum raunverulegu gildum fjármálalífsins. Einnig er greinilega engin kennsla í þeim fræðum sem varða fjármögnun samneyslu okkar, eða hvernig við þurfum að haga lífi okkar til að geta haldið áfram að vera fjárhagslega sjálfstæð þjóð.

Við Íslendingar höfum lengi sýnt það með miklum tilþrifum, að við förum létt með að eyða miklum peningum á stuttum tíma, í afar óarðbæra hluti. Það er því afar óraunhæft að ætla að mæla gildi menntunar út frá peningum sem við eyrnamerkjum menntunarmálum.                   

Ísland ver hlutfallslega mestu til menntamála